Hayatı Mış Gibi Yaşamak

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

HAYATI

MIŞ GİBİ YAŞARKEN

Hayatı yaşar gibi yapıyoruz ama

aslında bal gibi seyrediyoruz işte…

Başkalarının yazdığı senaryoları izliyoruz akşamları…

Konuşmalarımız dizi filmlerinin replicleri gibi…

Onlarla gülüyor, onlarla hüzünleniyoruz…

Kişiliğimizi, kimliğimizi şekillendiriyorlar sanki…

Dizilerimizle ilgilenmekten, hayatı ilgi boyutundan bir türlü etki boyutuna taşıyamıyoruz

Etki alanımız öylesine daraldı ki etkinliklerimiz çoğunlukla ilgi boyutunda, haber, spor, dizi gibi başkalarının etkinliklerini izlemekten ibaret oldu

Annelerimiz ilgi alanı tv denen kara kutuya endekslendi

Babalarımızı da kahvelerde okey taşlarının arasında kaybettik

Yakında çocuklar anne babaların kendilerine aldığı bilgisayar dahil oyuncaklara benzeyecekler …
"Heyy arkadaş canımı sıkma bir format atarım sana

"

"Bak senin ekran görüntünü sevmedim ne o yüzünün hali ?"

Oysa bir reklam vardı nasıldı o

"Babam çamaşır makinesi aldı annem bana kaldı

"

Hadi ordan çok beklersin, dizilerin reklam aralarında görecen anneni ))))) çocuklar dua edecekler şu reklamlar uzasa da

annem ve babamın etki alanına olmasa bile ilgi alanına bari gireyim diye )))

Eeeee her seçim bir kaybediş diye boşuna dememişler

Anne! Teninin kokusunu özledim zamanımı geçirdiğim bu makine sen değil kablo kokuyor !

Baba! Bana aldığın hediyelerin hepsi kendi yerinde duruyor ve senin yüreğimde olman gereken yeri dolduramıyor

hala bir boşluk var…

Ben sizin yokluğunuzun yerine ne koysam

dolmayacağını bilmeyecek yaştayım

Sizinle ilgili anılarım bile olmayacak bir hayatı,

yaşadığımı anlamayacak yaştayım

Siz bana uymayın "Azı karar, çoğu zarar" misali

benim gelişimim içine kendinizden de bir şeyler katın…

Ben büyüyorum,

benim 15 yaşımdaki halimi yaşasaydık keşke,

bitip giden dizileriniz yerine…

Kıssadan hisse

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hayatı Mış Gibi Yaşamak HAYATI MIŞ GİBİ YAŞARKEN Hayatı yaşar gibi yapıyoruz ama aslında bal gibi seyrediyoruz işte… Başkalarının yazdığı senaryoları izliyoruz akşamları… Konuşmalarımız dizi filmlerinin replicleri gibi… Onlarla gülüyor, onlarla hüzünleniyoruz… Kişiliğimizi, kimliğimizi şekillendiriyorlar sanki… Dizilerimizle ilgilenmekten, hayatı ilgi boyutundan bir türlü etki boyutuna taşıyamıyoruz Etki alanımız öylesine daraldı ki etkinliklerimiz çoğunlukla ilgi boyutunda, haber, spor, dizi gibi başkalarının etkinliklerini izlemekten ibaret oldu Annelerimiz ilgi alanı tv denen kara kutuya endekslendi Babalarımızı da kahvelerde okey taşlarının arasında kaybettik Yakında çocuklar anne babaların kendilerine aldığı bilgisayar dahil oyuncaklara benzeyecekler … "Heyy arkadaş canımı sıkma bir format atarım sana" "Bak senin ekran görüntünü sevmedim ne o yüzünün hali ?" Oysa bir reklam vardı nasıldı o "Babam çamaşır makinesi aldı annem bana kaldı" Hadi ordan çok beklersin, dizilerin reklam aralarında görecen anneni ))))) çocuklar dua edecekler şu reklamlar uzasa da annem ve babamın etki alanına olmasa bile ilgi alanına bari gireyim diye ))) Eeeee her seçim bir kaybediş diye boşuna dememişler Anne! Teninin kokusunu özledim zamanımı geçirdiğim bu makine sen değil kablo kokuyor ! Baba! Bana aldığın hediyelerin hepsi kendi yerinde duruyor ve senin yüreğimde olman gereken yeri dolduramıyor hala bir boşluk var… Ben sizin yokluğunuzun yerine ne koysam dolmayacağını bilmeyecek yaştayım Sizinle ilgili anılarım bile olmayacak bir hayatı, yaşadığımı anlamayacak yaştayım Siz bana uymayın "Azı karar, çoğu zarar" misali benim gelişimim içine kendinizden de bir şeyler katın… Ben büyüyorum, benim 15 yaşımdaki halimi yaşasaydık keşke, bitip giden dizileriniz yerine… Kıssadan hisse