İstanbulda Bir Fırtına

Bu şehirde yine şarkılar söylenir karşılık bulmayan sevdalara…


Karşıda kız kulesi…tepede yakıcı güneşara ara vapur sirenleri…simitçi sesleri…kimi gelir kimi gider adımlar…


Bir kadın;


Yüreği, kar beyaz soğuklara terkedilmiş

ama inat bu ya hala sımsıcak…


Düşünceleri kah hayatın gitgide ağırlaşan gerçeklerinde kah aydınlık hayallerde dolaşıyor nefes nefese


Elinde samur fırçası, geçmişi karalayıp bugünü

renklendiriyor hiç durmadan


Renkler kıpır,kıpır , içindeki çocuk haşarı mı haşarı


Gözleri ise buğulu bakmakta hüzünlere yenik…


Hayatı sorgulamaktan çoktan caymış


Ansızın bir gölge belirir yanıbaşında…Başını kaldırmasıyla ateş kızılına bürünür gözleri


Kızgın, hırçın…saldırıya hazır bir vahşi sanki…


‘’Hangi yüzle!!!’’diyebildi…sözcükler kısır kaldı


Erkek, karşısındakine hiddetle savurur kelimeleri Kadın susar…


Kelimeler başından beri, mantıktan yoksun, yalnızca ses olarak doğmakta ve çıkarken de ağızdan, oldukça boğuk, kaba, barbarca bir gürültüye dönüşmektedir


Bu eylem için beynin gri bölgesinde herhangi kimyasal bir değişimin gerçekleştiği, bir kıvrımın can bulduğu iddia edilemezdi bile!


Kadın; şaşkın


--Bir teselli mi bekliyorsun kırılan gururuna…(varmıydı ki var sanıyorduk)


--Affetmek mi ??


Ne demekti ‘affetmek’dilden çıkan bir affettim sözcüğü mü???


Kaybetmek ???


Kaybetmek ne???Kim daha çok kaybetti??


Kayıplar tekte mi ???


Kadın susar…arz susar…etraftaki adımlar biel sessizleşti…suskun…


Erkek;


Pişman,yıkık…iki damla gözyaşı düşer tüm sözcüklere…


İçinde çölleşmiş duygular…


İncecik bir dal gibi çelimsiz kıvrık…


Uçurum kenarı intiharında …çaresiz…


Daha dünün mağrur bakışlı kibirli adamı…


Kadın;

Derin bir nefes alır sözcükler tıkanır boğazına…


İki damla gözyaşı susturmuştu sözcükleri…


--‘’Daha fazla küçülme ‘’ diyebildi zoraki


Omuzlarında taşınması zor bir yükinatla başı dik…kaldırımları hissedemez olmuştu adımları…


Burnunu sızlatan bir acı hissediyordu bedenini saran…


Yayla dumanı gözler…


Ötesi mi


Payına düşen dağ başı yalnızlığı…




Emel Sude Serence