Uymadım Hayatımın Yazım Kurallarına

Üç noktalar ()

Soru işaretleri (?)

Ünlemler (!)

Belki de sadece nokta ()

Ardarda virgüller (,)

İç içe parantezler (())

Tırnak içinde konuşmalar (“”)

Açıklama yapmaya izin vermeyen iki noktalar ( :: )

Nedenleri açıklamaya çalışan noktalı virgüller ( ;; )

Kesme işaretleri ( ‘ )

Büyük harfler

Küçük harfler

Şahıslar

Haller

Kısaltmalar

Vs vs vs’ler



Yazarken dikkat etmediğim imla kuralları hayatımın en uzun cümlesine gelip yerleşmişler

Bunu seni düşündükçe anladım, senin hayatımın en uzun zamanına gelip yerleşmenle



İşte o zaman koydum sonunu senin anlamanı istediğim cümlelerimin sonuna üç noktayı

Sana soramadığım soruların sonuna soru işaretlerini?

Sevinçlerimin arkasına koyduğum ünlemleri, süprizlerine şaşırıp koymayı ne çok isterdim

Sen konuşmalarının bitimine ise sadece nokta koydun

Kendimi anlatırken virgülleri koydum,

Detaylarda parantezleri açtım,

Kendimi savunuşlarımda tırnakları

İzin vermediğin açıklamalarımda iki noktayı sevgili yaptım,

Nedenleri sorduğumda noktayla virgülü koyamadın üst üste sen

Ben her senin adını andığımda kesme işareti ile ayırdım adından kıskandığım ekleri

SENİ SEVİYORUM yazdım büyük harflerle!

Küçük harfe bile razıydım “bende seni” deseydin?

Onlar, bunlar, şunlar ilgilendirmedi hiç beni

Sadece ben, sen, bizdik

Senden önce ve senden sonraydı benim eklerim, senin -den halindi en çok sevdiğim

Cesaret edemeyip yırtık bir kağıda yazdığım ise sadece sçs idi Kısalmak yakışmadı sevgimi ifade etmeye

Ve sana olan herşeyi yine vs vs ile geçiştirdiğim bu yazıda hiç bir noktalama işaretine uymadım sadece sonuna koyabiliyorum noktayı, tıpkı senin söylemek isteyipte söyleyemediklerinde koyduğun nokta gibi