Ağlıyordu Palyaço

Palyaço deyince aklınıza ne gelir?

Düşünün ne gelir meselâ?

Enine çizgili uzun çoraplar

Renkli koca bir şapka

Burunda domatese benzeyen bir mandal

Yüze hünerlice çizilmiş, hüznü örtmesi için epey uğraşılmış, neredeyse tabaka denilecebilecek ağdalı makyaj

Pantalonu görev aşkıyla yukarıya çeken kalın bir askı

Puantiyeli gömleğin düğmelerini neredeyse patlatacak kadar kocaman yapay bir göbek

Paçası kısa, bol bir pantalon

Sandviç ekmeğini anımsatan pabuçlar






Yani oldukça komik,




Yani oldukça eğlendiren,




Yaniyani

Ben palyaçoları sevmem!

Belki onlarda beni sevmediSevemezlerdi

Gözlerindeki hüznü görmüştüm çünkiHemde her seferinde





Her el çırpışta daha ürkek,




Her seferinde daha korkak,




Daha ağlamaklı,




Daha hassas,




Daha kaçamak bakan palyaço gözleri

Farkedilmişliğin mahcubiyetiyle, koca eldivenleriyle, kendilerine ait olmayan elleri ile gözlerini gizleyişleri

Ağlıyordu palyaço

Ağlamak sana yasak! Ağlama

Ağlarken güldürmeye çalışmak!

Etraf gülerken, gizli saklı ağlamakHatta ağlayamamak!

İşin bittiSıra aynanın karşısına geçip o kalın tabakadan kurtulmada

“Merhabaİşte ben!”






Labirentler, labirentler”Tamam” dediğim anda, adına labirent dedikleri, toslamaktan yorulduğum ama karşıma çıkmaktan yorulmayan duvarlarNasılda yosun tutmuşlarTıpkı benAcı bir tat, acı bir koku, korkunç bir yığın

İçimi çekiyorumHer çekişte bir alev yükseliyor bedenimden göğe doğru

Dokunmayın yakarım!

Her defasında aynı melodiSaçlarımı yoluyorum, kafamı duvarlara vuruyorum ama nafile!

Kulaklarımı da tıkasam, çığlık çığlığa da bağırsam olmuyorYok! Yok! Yok!

Ne ben benden kurtulabiliyorum nede ben senden nede sen benden

Söyle kim kime tutsak?

Duvarlar sen, sesler senPeki sen kimsin? Sen mi ben? Ben mi sen?

Neredesin bilemedim? Yoksa nerede miyim?

Ama yok!

Ben ki uslanmaz bir palyaço!

Kaybolmaktı derdimAl işte kayboldum





Gülmeyin!




Güldürmek istedim fakat ağlayabileceğimi hesap edemedim




Gülmeyin!




Sönsün balonlarınız Herşey sizin içindiHiçbir şeyse benim!




Gülmeyin!




Sökün süsleri duvarlarınızdan Süsleriniz gözleriniz olsun




Acıkın!




İnsan olmaya acıkın!




Ne o ağlamaklı oldunuz birden!




Maskemi çıkartınca buyum ben!




Hayat uçsuz bucaksız bir serüven madem,




Yolcuysak hepimiz ezelden




Bakma bana!




Gerçekten bakarsan gülemezsin ki




Çünkü ben palyaçoyum!




Bakılmak için olsam da




Gözlerini kamaştırsam da




Uslanmaz bir palyaçoyum




İşte yeni bir iş daha




“Merhabaİşte palyaço!”




Gülmeye hazırsanız başlayalım!