Yalnızsın Şimdi

Yaban otlarının arasında sıkışıp kalan papatya kadar acı ve huzursuz kılıyorsun tahtadan parmaklarımı


Oysa iki öykü vardı hep dilimizde, iki kısacık yaşam çizgisi Sağdan düşen parmak izlerim dolaşırken içimin en akılsız ezgilerinde, özgürlüğüm silkelenirdi sanki her dokunduğunda tenime


Şimdi her vurduğunda gözlerin sabahın üzerine, şimdi her düşündüğünde parmak uçlarımdan sana inen sokakları; sakın eski bir ihanetin hatrına düşme yine yollara


Sakın yapma bunu sakın yapma sakın yapma Sakın


Bir ömrün fedaisi uyuyakalır en olunmadık bir zamanda, düşer kale, gül dikenleri papatyaları kandan kaderlere hapsedip kızıl topraklara vurur ne varsa istilacılar


Dedim ki inan, bir gün gelecek atlılar düşünden


Dedim ki inan, sabah olmadan kapın çalacak karanlıktan, iki çocuk sesi karışacak sonra sana, vurulacaksın ardından, gök yerle bir olacak vebali boyunun erişemediği zamanından



Dedim ki inan, soyun kuruyacak şerhin gazabından


Şimdi bir intihar sesidir her bir nota, ve her dokunduğun yer Uzun yollar ve yolsuz korkuluklar

dedim ki; kal, dedimki; senin için dilim kahpeliğe lâl



Şimdi dinlen bakalım, şimdi sensin haramdan hidayete ermiş bütün helallerimde ihtilal Ne secdedir sana bu yollar ne de tuttuğum oruçlar


Dedim ki, bir ömür aradığım sensin diyar diyar


Şimdi sen bir gelincik gibi düşlerimden akıyorsun ölümsüz yâr


Sloganı susmuş bir yürüyüşün adımları düşüyor kaldırımlara Yorgun tuşlar bir bir ölüyor, bak


birikinti-