Ben Türkiye’De Hep Bunu Gördüm

Münazara alışkanlığından mıdır, bilinçaltımızdaki aşiret-kabile tortularından mıdır bilinmez, bu ülkede insanlar ille de bir kutba saplanıp kalırlar


Bir vida gibi aynı yerde dönüp durur, başka gerçeklere gözlerini kaparlar


Ne demek istediğimi daha iyi anlatmak için bir örnek vereyim size:


1960’lı yıllarda Türk solunda büyük bir tartışma vardı Kimileri öncelikle Türkiye’nin bağımsız olması gerektiğini söylüyordu, başka bir kesim ise kapitalizme karşı verilecek mücadeleyi öne çıkarıyordu


Birinci grubun sloganı “Bağımsız Türkiye” idi, ikinci grubunki ise “Sosyalist Türkiye”


Ankara’da Dilşat düğün salonundaki bir siyasi toplantıda bu iki grup birbirine girdi Hepimizin hayret dolu bakışları arasında sopalarla birbirlerinin kafalarını kırmaya başladılar


Bu sırada yaşlı bir işçi “Durun çocuklar yapmayın” dedi, “Hem bağımsız, hem sosyalist Türkiye desek ne olur?”


Ne oldu biliyor musunuz?


O iyi niyetli işçi de dayak yedi


Belki de salondaki tek akıllı adamdı



Türkiye’deki her tartışmada bunu gördüm ben


Sağcılar yıllarca Orta Asya diye tutturdu, solcular enternasyonalizm diye


Sağcılar Osmanlı dediler, solcular buna burun kıvırdılar


Sağcılar eski dil dediler, solcular yeni dil


Sağcılar Necip Fazıl dediler, solcular Nazım Hikmet


Bu ayrımlar yüzünden insanlar birbirini öldürdü, ülkede kan döküldü


Benim gibi “Orta Asya da bizim geleneğimizdir, bir solcu yazar çıkıp Göktürk efsanesini yazsa ne olur? Osmanlı’yı reddetmeye çalışmak saçmalıktır Dilde faşizm olmaz, yaşayan dili savunalım Nazım Hikmet de büyük şairdir, Necip Fazıl da” diyenlerin ise sesi pek duyulmadı


Çünkü bu dil kavganın ve öfkenin şehvetine pek uygun değildi



Bugün aynı hastalığın devam ettiğini, insanların yine burgu gibi aynı noktayı delmeye devam ettiğini, başka konulara gözünü kapadığını görüyorum


Kimisi AKP’ye yüklenmekle görevli, kimisi CHP’ye


Eğer bağımsız bir aydınsan ikisini de eleştirmen gerekmez mi?


Yolsuzluk bu ülkenin bir gerçeği ve maalesef bütün partiler bu pisliğe batmış durumda


Birini görüp, ötekini görmemek özel çaba gerektirir


Bir aydın niye böyle bir ayrıma girer ki?



Aynı şekilde kimisi sadece Ergenekon diyor, kimisi sadece laiklik


Aslında bunların hepsi de aynı ülkede olmuyor mu?


Hem 17000 faili meçhulün, hem yakılan 11 köylünün, hem Dink cinayetinin, hem o korkunç devlet suçlarının hesabını sorsak, Ergenekon davasında sonuna kadar gidilmesini talep etsek; hem de iktidarın Türkiye’yi “bizden/sizden” diye ayırmasına, kaçak Kuran kurslarında kızlarımızın ölmesine, çarşaflı kızımız denizde boğulurken kurtarmak isteyenleri engelleyen ve erkek eli değmesin diye kızını ölüme gönderen anaların kafasına karşı çıksak ne olur?


Yürürken sakız çiğnemeyi beceremiyor muyuz?



Bu yazıyı yazıyorum ama yine de kökleşmiş alışkanlıkların değişeceğine dair hiçbir umut beslemiyorum


Çünkü her şeyi irdelemesi gereken zihinler, önyargı bagajlarıyla hantallaşmıştır


Kutsal düşünme eylemi, tepkiler üzerine kuruludur


Ayrıca bizden/sizden ayrımı çok sevilir




Zülfü Livaneli