Masalım Oyuncaklarım Günahlarım

Özletmeyin Azrail'iAyartmayın yalnızlığı aleyhime

Kurban edin beni düşsüzlüğüme

Daha fazla zorlamayın öyküsüzlüğümü

İsnat edilen tüm suçları kabul ediyorum

Suskunluğum/ tek suçum


Ben ki; suç mahallinde yüzlü kirli bir çocuğum Üstüm başım hazan Görüyorum ki; çoktan kurulmuş sandalyeler, tam orta yerinden vurulmayı bekliyor gövdem Birazdan ayıklanır yüreğim köklerimden Ben ki; üstü örtülmüş karanlıkların tek müsebbibi, ben ki; tüm günahların ev sahibi Soluğumdan çekin ellerinizi Bana ölmeyi tek çare göstermeyinSusmayın ya da susturmayın beni Bana biçtiğiniz dışı kalabalık içi çıplak sıfatlar yetmemiş olacak ki, rahmimde taşıdığım düşsüzlüğüm kürtaja zorlanmaktaÇekin ellerinizi gövdemden Çekin gözlerinizi geleceğimden Özletmeyin bana Azrail'iBedenim çamurdan ibaret Bırakın bulansın yüzüm öyküsüzlüğüme


Masalım / Kırıklarım, oyuncaklarım Hepsi darmadağın işte Arama beni " bende " Kayıplardayım İçimdeki çocuk depreşti / sadece suskunluğum nüksettiFarkındayım, tükenen kelimelerimin sende açan yaranın büyüklüğünü Ne olur sen bari anla beni Başarabildiğim, umutlanabildiğim tek varlık sensin Tutunduğum, kendimi bulduğum, kendimi kendimle yendirip sende kendimi var ettiğimsin Bilesin ki senden başka hiçbir gövde kabul etmez bu hakir kökleri Hiçbir gökyüzü yer açmaz benim gibi uçları kırık uçurtmalara Ne olur sen bari anla düşsüzlüğümü/ öksüzlüğümü Kapadıkça açılan yaralarımı bari sen yama Ört üzerimi yoksaYoksa ben bende tükenecek Tut ellerimi masalım/ tutSakın bırakma


Eksik kaldığımı, seni senle başbaşa bıraktığımı söyleSenin dışındaki herşeyden kovulan bu yürek, senden başka hangi izânın ayak ucunda avunur söyleSusma ne olurBeş para etmez bir gölgem duruyor önümdeSende bana ait ne kadar eksik varsa söyleTamamlayamadıklarımı, yamayamadıklarımı anlat banaGülümse sen, içindeki birikmiş tüm sözcükleri anlarım ben Senden başka bilmediğim lisana inat öyküsüzlüğüme, öksüzlüğüme bir anlam daha katarımYeter ki sen söyle


Ben ki, seni en az senin beni sevdiğin kadar sevdimİnkar etmiyorum, bazen seni suskunluğumla başbaşa bıraktımBazen de boşluğa saldım seniAma her zaman sevdim; en azından senin kadar sevdimUnutmanı istemediğim tek bir şey varBen ki, her çicekten bal almaya yeltenen bir arsız değilimBen ki, uğradığı her limana zehrini akıtan yabancı uyruklu bir gönül hırsızı değilimBen sadece, unuttuklarımı unutmaya çalışan imlasız çocuğum, gözünde yağmuru eksik olmayan


Söyle ne olur seni bensiz mi bıraktım ? İçimdeki hangi söz, hangi cümle, bensizliğin kanıtı ?

Sor bakalım kalbineSeni hangi gölgeye emanet ettim ? Bedel ödeyeceğim diye kimin diyeti bildim seni ? Kovulduğum yüreklere yüzümü bulayan ben, suskunluğun dilinde kanıyor Sanki susmaya yeminli Sanki konuşmamaya sözleşmeli Benimkisi sadece ihtimalleri ayıklanmış çığlıklarAldırma alıngalıklarımaAldırma kendimdeki susmalarımaÖyküsüzlüğüme denk geldi ağlamalarımSuskun muyum yoksa, içimde sana yakılmış ağıtlarımın sesini duymuyor musun yoksa ?


Ey kanatları kırık kadın;


Beni bırak benle Sendeki ben varken ölme zamanı mı şimdi Doğrul kazdığın mevzilerden Utanma sakın yüzünden akan gözyaşlarına Aldırma yüzünü yalpalayan rüzgara Yetmedi mi bedenini pervasızca harcadığın ? Yetmedi mi kendini geçmişe gelin ettiğin ? Bırak yüreğini avuçlarımaOlduğun yere kücük bir gökyüzünü çiz Her gece başını yastığa koyduğunda yüreğinin enginliğine bir yıldız koyuver dudağın ucuyla Aldığın her nefese bir umut ekle Ben " bende " savaşırken sen sendeki beni gölgelerine sığın Hani sen umuttun, hangi sen dayanıklıydın ? Sıra mı ölmenin Soyun üzerindeki vesvese dehlizlerini Sıkı giyin hayatı Sakın ardına bakma Yaşayamadıklarınla örme hayat evini Küçük sevinçler iste, acı ve gözyaşı değil Avuç ici miktarında gülüşler dile kendine Kendine bir yüz seç İmkansızlığına bir kürek miktarı sevgi aç Hisset kendini bende Varlığını demirle gözlerime Sığın kokuma, sığın adımın baş harfine Soyadımı alamasan da adını fısılda kulağına Sakla beni en derine Gözlerinden ibaret bir dünyayı hediye eyle banaVarlığından utanacak değil; varlığınla duyulacak bir perdeyi arala gözlerime İçimdeki cocuğu bırak Bana bir masal anlat içinde sadece umut var olan Bana bir hayat ver içinde "can" olan Bana bir söz söyle içinde "ölüm" olmayan


Ey hazanı bol mevsimin bahara bakan yüzü,



Ayak uçlarımdan hayat çekilirken canını canından çekme zamanı mı şimdi ? Bırak ellerin değmesin ellerime Varlığıma tutunyeterKaranlığın içinde bir mum yakıver Ellerini gökyüzüne çevir Adını bırak dudaklarıma Gidebildiğin yerde değil, yaşadığın yerde nefes al Her gece başını koyduğun yastığı göğsüm bil Akıt gözyaşlarını benim için Bırak aksın içimdeki kabuk bağlamış yaralar Kırıklarımı topla şimdi Mevzini değiştirme silahı kırık asker Sadece menzilini seni sende / sadece sen diye sevecek bu yüreğe çevir Her satırımın bir masal olduğunu bil Her nefes alışımı dua Bana dönüp nerdesin diye sorma Gögüs kafesinin üstüne koy elini ve gözlerini kapa

Ben nefes aldığın yerde olacağım




Zaman, ne yaşanacak kadar muhteşem,

Ne de ölüme koşacak kadar berbat



Ait olduğun yerde kal

Sadece bir anahtar deliğindeki ışığa çevir yüzünü

Gülümse sadece

Varlığını sun

Aitliğini değil

Geçmişini, geleceğini bırak orada

Bir masal ol içimdeki çocuğa



Sakın sakın

Suskunluğuma aldanıp bendeki seni yorma

Sadece, gülüşlerini pencereden bırak

Kim bilir o gülüşlerin bir gün umut olur bir yüreğe


Masalım,

Kırık kanatlarını sar şimdi

Sar ki;

Düşsüzlüğün içinde üşüyen bu yüreğe kanat ger

Beni bildiğim kadar değil,

Bilmediğim kadar sev


Alıntı