Bir Gün Abeküste

Yıllar ne kadar çabuk geçiyor değil mi?insan ne ilginç bir yaratık!hiç bitmezmiş gibi yaşıyor,birgün bitince de ellerinden sabun misali kayıyor anıları sevdikleri geçmişi


Sessiz bir köşede babanızı beklerken bulursunuz rüyalarınızda birgünörgülü saçlarınız eşlik eder beklediğiniz ana!ya da annenizin pişirmiş olmasını umduğunuz yemekleri düşünürsünüz

Bir şiir okur ve bu benim derizbir söz duyar ne kadar güzel tıpkı beni anlatmış derizuygulama olmaz aslında sadece bize benzer o sözleryalandır gönlü kandırırız

En büyük acıları yaşadığımızı söyleriz kendimizeaslında o acılar yediğimiz ana yemekte şaraptıryane olmazsa olmazdırsevdiğimizi bir başkasıyla görür yıkılırızama alışırızbiz insanızama gittiklerinde unutulmaz bir çizik atar tüm sevdiklerimiz bizim hayatımızın ağacına!

Zaman geçer bir bir eksilir ömür abeküsünden boncuklarumduğunuzu bulun yada bulmayın zaman sizi beklemez

Ve sevdikleriniz ayrılmaya başlar bir bir yanınızdanonların yerine başkaları gelircanınız olur daha bimesela evlenirsiniz kocanız olurbir dünyanız olurçocuğunuz oluryaşanmışlıklar geçmişte kalırçocuğunuzda kendiniz görürsünüz!bir gün hiç ayrılmayacağınızı zannettiğiniz babanız anneniz sizi yalnız bırakmaya başlareksiktir artık bir parçanız onlarda kalmıştır diğer bir yarınız

Biz onlara öldü derizben inanmamasıl ölüler biz hayattakilerdirumarsızca yaşarız ve masamıza hesap geldiğinde haykırırızbizler yaşam oyununda geride kalmak istemeyen nicelerden bir kaçı değil miyiz?

Neden gittiklerinde değerlerini anlarız?neden yokluklarından varlıklarını anarız?sarılmak isteriz?yoklardırkoklamak sımsıkı sokulmak seni seviyorum demek isteriz bağıra bağıra hemde seni seveiyorum demek isterizama

Koskoca bir ama eşlik eder pişmanlıklarımızahiç yaşanmamış gibi gelir herşey

Sanki anlıktı geldi geçtinasılda bür rüya gibi bitti?

Mutsuzluklarla isyan ederiz!yapma dediklerinde onlar bişeyi inadına yaparızkeşke burda olsalarda yapma deseler değil mi?

üstad can yücel'in şiirinde ki gibi olmak isteriztersten yaşamak isteriz hayatıama hayat aslında yahya kemal üstadın dediği gibi sessiz bir gemi!

Birgün sizde dahil olduklarınızın hayatından çıkacağınızı düşünmeden uykudaymışçasına anı yaşarsınız

Bir siz var gibi dönerken dünya,birileri inmek ister bu sıkıcı şeydengitmek isterhayattır buta kendisidir

Hangimizin ilk aşkı annesi yada babası değildi?

Hangimiz onları kırdığında biraz daha kırılmadı?

Hangimiz onları öpmediğimiz halde aslında onları sevdiğimizi idda etmedi?

Yada hangimiz onlar gittiğinde üzülmedi?

Onlara diyemediklerimiz için pişman mıyız?


üzülmeyin onlar buluşmak üzere gittilerve unutmayın hergün son günisteyin yada istemeyin birgün abeküste boncuk kalmayacakhayat size dair oyunları daima oynayacakmaksat sadece bundan keyif almak