Siz Hiç Evlat Acısı Çektiniz Mi

Siz Hiç Evlat Acısı Çektiniz mi - Nuri Can

Genç yaşta kaybettiğim oğlumun acısı yüreğimi dağladı Her ölüm acıdır, acıklıdır şüphesiz Yitirilen bir evlatsa ruhunu da alıp götürüyor beraberinde, hele de beklenmeyen bir ölümse insanın yüreğinde derin ve kapanmaz yaralar açıyor Her geçen gün acısı daha da katmerlendiği gibi, ruhunu da en derin yerinden sarsıyor, yakıp kavuruyor Oğlumun vefatının üstünde bir yıl geçti, onu kaybetmenin girdabında hala kurtulamadım Büyüdükçe büyüdü hasreti bağrımda, kocaman bir dağ oldu


Yüksek tahsil görmüş pırlanta gibi bir oğul, sevgi ve çoşku dolu bir insan, karınca ezmez, alçak gönüllü, akıllı, ahlaklı, güleryüzlü, yetenekli, ağzından tek bir çirkin kelime çıkmayan, herkese karşı saygılı, herkesin yardımına koşan, insanların gıpta ile baktığı dünya güzelli pırıl pırıl bir oğul Doğal, yumuşak kalpli, merhametli, yumuşak ruhlu canımdan bir can oğul


Ölüm haberiyle beraber elden ayaktan düştüm Olduğum yerde yığılıp kaldım, gerisini hatırlamıyorum Kalpkrizi tehşisiyle iki ay yoğun bakımda kalıp çıktıktan sonra asıl olayın vehametine varabildim


Böylesine bir acıya nasıl dayanılır? Hele ki yitirilen bir evlatsa Canından bir parçaysa

Yüreğime tarifi imkansız koca bir acı çöktü, durmadan sızlıyor Bomboş dünya gözümde, yaşayan bir ölüyüm sanki, aslan gibi oğlum kara yerde yatıyor Evlat acısı o kadar ağır ki, ne yaparsanız yapın hafiflemiyor Gün geçtikçe daha da acısı ağırlaşıyor Yüce Allah evladını yitirmiş tüm anne babalara sabırlar versin


Olanaklı olsaydı onu yaşama döndürmek için canımı tereddütsüz verirdim Anladım ki, hiç bir acı evlat acısı kadar acı değil Evlat acısı çekenlerin hayatları bir daha asla ve asla eskisi gibi olmuyor


Rahmetli Ninemin dualarında hep Allah kimseye evlat acısı göstermesin! derdi Bu duanın önemini ve içtenliğini evladımı yitirdikten sonra daha iyi anladım


Her gecem uykusuz geçiyor, gündüzleri ne yapacağını bilmeyen aptalca bir şaşkınlığı yaşıyorum Tüm ilişkilerimi sıfırladım, kabuğuma çekildim, küstüm hayata adeta

Hiç kimsenin tahmin edemeyeceği, anlayamayacağı bir acıyla kanıyorum şimdi Canımdan can koptu! Bir yıldır ki, yüreğimde ağır bir yumrukla yaşıyorum Kimse farketmiyor


Acıların en büyüğü evlat acısıymış, bundan daha büyük bir acı olamaz, bu acıyı ancak yaşayan ana babalar bilir


En acısı, oğluma son bir defa olsun sarılamadım, öpüp koklayamadım Uğurlayamadım son yolculuğuna Evladını gençliğinin baharında toprağa vermek ne kadar da zormuş meğer


Bir yılı aştı oğlumun ölümü, bu zaman zarfında evladımın acısı ne azaldı ne de dindi, aksine her geçen gün daha da derinleşti


Yaşantım cehenneme döndü Bir yılı geçti oğlumu yitireli Oğlumun gidişiyle beraber her şeyimi yitirdim, neşemi, sevincimi, kendime olan güvenimi, yaşama gücümü yitirdim Bitkisel hayatta gibiyim



Yaşamımın sonuna dek de bu acı devam edecek Murat oğlumun ölümü yaşamımda büyük bir boşluk oldu Tarifi imkansız bir boşluk Oğlumla yeniden buluşacakmışız gibi düşünüyorum Bunu anlatmak çok zor, öldüğünü bildiğim halde, hayattaymış gibi hayal kuruyorum Cenaze merasimini görmedim, mezarını da görmek istemiyorum bir süre Yüreğim kaldıramaz Biliyorum bunu başkalarına anlatmak, başkalarının anlaması çok zor Ninemi, trafik kazasında yitirdiğimiz amcam ve kardeşimin mezarını on yıl sonra ancak ziyaret edebilmiştim içim kanaya kanaya


"Her ölüm erken ölümdür," demiş şair Evet, evlat acısını ne yaparsanız yapın, nereye giderseniz gidin hep yüreğinizde taşırsınız Acısı hiç azalmaz Hiç bir şey acısını dindiremiyor Her geçen gün, acısını daha da arttırıyor oğlumun, oturduğu semtten her geçişimde bin kez ölüp diriliyorum


Nuri Can