Çırpınıyor Gece Avuçlarımda

Yaşanmış Hayat Hikayeleri - Hayat Hikayeleri - Aşk Hikayesi - Sevgi Hikayeleri

Hüznün ve ayrılığın geceye yakıştığı kadar ne yıldızlar yakışmışlardır mavi gökyüzüne, ne yeni doğan bir bebek annesinin kucağında böyle nazlı durmuştur

Günün ikinci yarısıdır gece; suskun, dingin ve yorgun İnsanın kendisiyle baş başa kaldığı, kimseye söyleyemediği dertlerin, elemlerin ayaklanıp ortalığı işgal ettiği zamanlar Gözyaşının ağır ağır süzüldüğü, yürek kuşunun en hızlı çarptığı demler bu vakitlerde saklıdır Devrilen bir günün altından kalkılamaz yükü binmiştir yorgun omuzlara? Kanatlanan düşler yine dibe vurmuştur Hasretler katmerleşmiş, gurbet acısı bir başka koyuluğa bürünmüştür katran karasındaŞimşek yüklü bir bulut gibi çökmüştür kara bahtımız üstümüze Davetsiz ve cüretkâr


Nice kıvılcımları yangına; nice yağmur damlalarını azgın fırtınalara dönüştüren gizemli elin adıdır gece?


Gizlemek, örtmektir aslında gecenin vazifesi Bir yandan gündüz vakti fütursuzca, acımadan, korkmadan işlenen nice çirkinliği örtbas etmeye çalışırken karanlığıyla, bir yandan da günah ve şehvetin farklı bir yüzüne ev sahipliği yapmaktadır kasvetli kisvesinin altında Aydınlıkta güneşe çıkmaya yüzü olmayanlar geceleri sokakları arşınlamaktadır


Işığa tahammülü olmayanların can simididir karanlıklar

Yaz aylarında gece daha sevimli gelir oysa Kısa sıcak akşamlardan sonra başlar geceyle olan serin sohbetler Sanki kışın, şehri buza; insanları eve hapseden ayaz karanlıkları ona ait değilmiş gibi Yazın gelmesiyle pörsümüş, pullanmış derisini üzerinden atan yılanlar gibi gece de tazelenmiş, kıvrılıp misafir olmuştur yalnızlığımıza Artık duygularımızı, sevinç ve hüzünlerimizi paylaşabileceğimiz uysal bir dosttur


İşte öyle bir gecede karanlığın koynuna sığınıyorum yine Vakit gece yarısını geçiyor


Her taraf kör karanlık? Sokaklar ürküyor karanlıktan Gecenin soğuyan yüzü beni korkutmuyor henüz? Sessizliğin delirten uğultusu kulaklarımda? Diller susuyor, caddeler sükûnete bürünüyor


Şehrin tüm ışıkları sönmüş neredeyse Dışarıya bakıyorum ayakta kalmayı başarabilmiş tek tük aydınlıklara takılıyor gözlerim Kim bilir ya bir hasta evi, ya bir düğün sonrası Belki de derin bir hesaplaşmanın alevlenen kıvılcımlarıdır ortalığı ışıtan O an bir yıldız kayıyor gökyüzünden Belki yeni bir hayat başlıyordur çok uzaklarda?


Panjurunu çoktan indirmiş pencereler dikkatimi çekiyor sonra Günün yorgunluğuyla göz kapaklarını devirmiş, her şeyden habersizler sanki Sıra sıra dizilmiş balkonlar ise bir devin iştahla açılmış dudaklarını andırıyor Sert bir rüzgâr esiyor, perdeler dalgalanıyor Kesik kesik gelen köpek havlamaları arabaların alarm seslerine karışıyor Gökyüzüne bakıyorum bulutsuz, masmavi Yıldızları izliyorum, ayın arkasına gizleniyorlar Albenisini kaybediyor tüm düşler ??Bir ben miyim tenhasında kalan gecenin?? dizesini mırıldanırken, uzaktan bir sarhoşun naraları duyuluyor? Fersiz sokak lambasının altında kendini arıyor


Meçhul sessizliklerin ruhumu esir aldığı bir geceyi daha böyle geçiriyorum Yaşama sevincimi yitirmiyorum yüreğimdeki zifiri karanlıklara inat? Hüznün namelerinde yorulmadan benliğimi arıyorum Bir geceyi daha uğurluyorum alnından öperek Yarın yine gel, gecikme diye sıkı sıkı tembih ediyorum telaşla Yine aynı vakitte buluşsun istiyorum yalnızlığımız


Çünkü gecelere bağlıyorum yarınlarımı? Bilmediğim, belki de hiç tatmadığım tarifsiz mutlulukları getirsin beraberinde diyorum kendi kendime Ama kendisi gibi kör karanlık olmasın muştusu


Aydınlık olsun

Aydınlıklar, güzellikler getirsin



Ahmet Mersan