O Benim Kanatsız Meleğim

O Benim Kanatsız Meleğim öyküsü - hikayeler - yazılar - uğur alçiçek hikayeleri


Aşk nedir ? Yenilir mi ? içilir mi? Nedir ? Bilmezdim pekte kurcalamazdım zaten bu zamana kadar hiç başıma gelmemişti,tecrübesizdik anladığınız aşk meşk konularında

hazırlıksız yakalandık o gözlere o bakışlara inanmazdım dedim ya böyle şeylere anlıyamadım ne olduğunu daha önce başıma gelmemişti böyle bir şey,ufak bir merhabayla

başladı herşey artniyetsiz samimi bir merhabayla o gülüş aklımdan çıkmadı belki bir kaç gece en büyük yeri kaptı sanırım hafızamda kalbim iki kat daha hızlı çarpıyor

nutkum tutuluyordu konuşamıyordum yanında sadece bakabiliyordum ona gülen yüzüne,bu zamana kadar gördüğüm en güzel en tatlı en sevimli kız oydu hayata her zaman gülebilen

deli dolu dik durabilen biriydi onun yanında kendimi çok önemsiz birisi gibi hissediyordum yanına gittiğimde aklım duruyor elim ayağım kesiliyordu her an onu kalbime yerleştirmekten

başka birşey yapamıyordum yanında hayat duruyordu sanki konuştuğumuz 10 saniye de olsa hiç geçmiyor gibi geliyordu bana aptallaşıyor kaybediyordum kendimi geceleri rüyalarımda görüyordum onu

Onunla uyuyor onunla uyanıyordum,fakat dedim ya acemiydik diye kendi kendime yaşıyordum herşeyi haberi yoktu o meleğin bundan o da beni kendine yakın görüyor uzun uzun konuşuyorduk,

Birbirimizi anlamadığımızı farkedememişiz olsa gerek ki bir yandan sağlam bir dostluğun temeli atılırken bir yandan birşeyler filizleniyordu bu gencin kalbinde ilk defa belki de son defa,

Her gün görüşüyor beraber vakit geçiriyorduk çok eğleniyorduk beraberken,onun yanında kendimi çok mutlu hissediyordum sarıyordu sanki beni koruyordu gülücükleriyle huzur veriyordu

Ayrıldığımız zamanlarda sürekli onu düşünüyordum sorguluyordum kendimi bu hisler neydi ? ne olabilirdi ? çözememiştim daha tam olarak günler geçiyordu ben git gide o olmadan yapamaz hale geldikçe

anlıyordum neydi o heh aşk sanırım bu olmalıydı kendinden çok başkasını düşünmek herşeyden herkesden onu kıskanabilmek sürekli yanında olmak istemek ona zarar gelmesinden korkmak evet bu aşktı

seviyordum onu hemde kimseyi sevmediğim kadar hayatım boyunca kimseyi sevemeyeceğim kadar öyle saf öyle temiz bir duyguyduki bu ama aynı zamanda korkular sarmaya başlamıştı beni

ikimiz de aynı şeyleri hissetmiyorduk sanırım çok şey paylaşmıştık birbirimizle ben onu o kadar çok seviyordum ki bana anlattığı herşeyi ne olursa olsun kim olursa olsun dinliyordum,

güveniyordu bana çok güveniyordu hem de güvenini kaybetmekten onu hayal kırıklığına uğratmaktan çok korkuyordum anlamıştım birşeylerin ters gittiğini zaten ne yolunda gidiyorduki hayatımda,

o beni yakın bir arkadaşı herşeyini paylaşabilceği bir dost gibi görüyordu bense gönlümü paylaşabilceğim biri olarak zaman geçiyordu ben kendi kendimi bitiriyordum her gün her saat her saniye

kızıyordum kendime dengesizleşiyordum yapmadığım şeyleri yapıyordum ört pas etmek istiyordum bunları hiç sevmemiş olmayı diliyordum kötü davranıyordum ona üzüyordum kırıyordum,

soğumasını istiyordum benden belki o zaman bu kadar zor olmazdı ama dayanamıyordum işte onu üzmeye üzgün görmeye yapamıyordum affettiriyordum kendimi her seferinde o kadar iyi o kadar anlayışlı

biriydi ki o her seferinde beni üzmeden kırmadan mahvettiğim şeyleri onarıyordu çok iyiydi bu melek o böyle yaptıkça ben daha da çok pişman oluyordum,ona karşı hissettiklerimden bihaber

devam ediyordu herşeyi benimse dünyam kararmış çıkış yolu arıyordum daha fazla kötüye gitmeden herşey bu aşktan aptallıktan,


Öğrenmesinden çok korkuyordum sakınan göze çöp batar misali ben saklamaya çalıştıkça potlar kırıyor belli ediyordum bazı şeyleri konuştuğu insanlara karışıyor kıskanıyordum

benden başka kimse onunla konuşmasın görmesin istiyordum sanki sadece ikimiz olmalıydık sadece ikimiz ne kadar vazgzeçmeye çalışsamda çok ufak bir ümit vardı içimde oda olmasa devam edemezdim zaten

onu yitirmemek için çok uğraşıyordum onu sevdiğimi bilmeliydi buna hakkı vardı en azından ufak bır cocuk gıbı kacmamalıydım yüzleşmeliydim artık onunla korkularıma son vermeliydim,

cesaretimi toplamaya çalışıyordum ama onunla bir daha konuşamamak bir daha gülememekten korkuyordum onu kaybetmekten korkuyordum yapamazdım o olmadan bir parçam olmuştu artık puzzle gibiydim işte

o olmadan anlamsızdım benzemiyordum birşeye konuşucaktım o melekle karar vermiştim tüm gücümü topladım kafamda hazırdı herşey onu görene kadar evet ne konuşacağız dedi ana kadar belki de

silindi kafamda ne varsa aklımda ondan başka birşey kalmadı ne oldugumu kım oldugumu bile unutmuştum sanki hiç birşey söyliyemedim baktım sadece ona ne güzel dedim gözleri içimden

ne kadar temiz dedim kirlenmemiş saf sadece bakıyordum ona birşey söyliyemiyordum ilk girişimim başarısız olmuştu sanırım ertesi gün tekrar deniyecektim uyuyamadımo gece sabaha kadar onu düşündüm

resmine baktım bir kaç damla yaş süzüldü gözlerimden resmine sarılıp yattım sabaha karşı 2 saatlik uykuyla çıktım karşısına yine istediğim gibi konuşamıcakdım evet dinliyorum dediği anda

bitiyordum ben bu sefer aklımda kalan tek şeyi söyledim''Bilmiyorum dedim bilmiyorum neyin yanlış neyin doğru olduğunu bilmiyorum,sadece seviyorum seni dedim çok seviyorum'' dinledi beni

pekte birşey söyliyemedi zaten yüzüne bakamıyor karşı ki duvara bakabılıyordum ne dediğini sormayın çok aşıktım hatırlamıyorum,gözlerim dolmuştu uzaklaştım ordan fırtınalı bir havadaki

ufak bir tekne gibiydim batıcakdım az kalmıştı direnmeye çalışıyordum geçtim bir kuytuya ağladım içimdeki herşeyi akıttım belkide ondan başka hiç böyle olmamıştım çünkü bundan sonra

ne yüzüne bakıcak cesaretim kalmısdı nede yüzüm artık konusamazdık o doğru olanı yaptı belki de ikimiz için de en iyisini bu kadar sevmek sağlıklı değildi belki o kötülüğümü istemezdi

bilirdim içinde kötülük yoktu ki onun sonra zaman geçtikten sonra arkadaşlığımıza devam ettik sanki bunlar hiç yaşanmamış gibi davrandı bana eskisi gibi ama ben asla eski ben olamadım

kimseyi bu kadar sevmemiştim ve sevmiyeceğimide biliyorum ilk ve son aşkımsın kanatsız melegim seni ömrümün sonuna kadar unutmucam sana olan sevgimi asla yitirmicem


Ama sana asla aynı şeyleri yaşatmam ne kadar sevsemde belli etmem tekrar üzemem seni tekrar yapamam bunları sana o kadar kötü biri değilim zaten sevdim seni yeter bu,

hep yanımda oldugun ıcın sagol bana cok sey ogrettın yerını doldurmaya calıssamda basaramadım kimle olmaya kalksam onu senın yerıne koydum yapamadım devam edemedim hayatın boyunca mutlu olmanı

istiyorum kimse üzmesin seni üzemesin bir zamanlar benim yaptığım gibi


Uğur Alçiçek