Babayla Evlat

Babayla Evlat Hikayesi - Gerçek Hayattan Alıntıdır - Hikayeler - Havva Gülbeyaz

Masallar diyarından bir prensesin hikayesini okurken kahraman kendim olurdum hep� Annem babam demişti ki sen bir prensessin Babam ilk göz ağrım nurum derdi bana ve gülümserdi gözleri�Şimdi gülmüyor o gözler içten içe ağlıyor babacım� Önce ciğerleri eridi sinsi bir düşman kemirdi onu�Şimdi iyi desem de biliyorum ki o düşman bir yerlerde saklanmış bekliyor Pusu kurmuş gününü ve saatini bekliyor O bana acıyarak bakıyor ben babama�Prenses öldü baba arama onu başka diyarlarda�Ezdiler hani ezdirmezdin Hatırlar mısın baba ben hiç unutmadım Birgün elma ağacına çıkmıştım da korkunca bağırmıştım gelip kurtarmıştın beni�Yine birgün yuvarlanmıştım ormanda sen tutmuştun ellerimden�Öyle güçlüydün ki yenilmezdin gözümde�Ne zaman anladım güçsüz olduğunu bilir misin? Yatmıştın ama odanın kapısını kapamamışsın yorganı örtmüşsün üzerine ağlıyorsun İlk kez ağlıyordun ve ben buna şahit olmuştum Benim vurdum duymazlığım başıma buruk yaşamam geçmişte kaybettiğin diğer evladına olan özlemini yeşertmişti Ama baba ben istemedim böyle olmasını�Belki her şey ogün patlak verdi Kanlar içerisinde gencecik bir beden koymuşlardı önümüze�Altı ay ne sen benimle konuştun ne de ben seninle? Bakışlarında nefreti gördüm ilk defa�Benden nefret ediyordun Ama çok sonraları itiraf etmiştin bana isteyerek suçlamadığınıBaba oğlunu ben öldürmedim bir kazaydı diyemedim Seninle aramızdaki uçurum işte böyle başladı ve seni ağlarken gördüm, senden kaçtım Aslında kaçışım kendimdenmiş Onu da başaramadım baba�Hiçbir şeyden kaçamadım�Şimdi o prensesin büyüdü baba�duyguları sevgileri kırık hayatı paramparça bir prenses işte karşında�Ama onurlu ve başı dik�



Havva Gülbeyaz