Ceviz Ağacım

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Bazen bir şeyler götürür beni doğduğum eve

Dimdik bir yokuşun tam tepesindeki

Şuan çocuk olsam taşırdım yine

O yokuşta su taşımak oyundu sanki

Evimiz zamanin sarayı değildi tabiki

İki oda bir mutfak küçük bir gece kondu

Hemen bitişiğimizde amcamlar otururdu

Biz beş kişiydik onlar bir ordu

O küçük evde nasil yaşarlar merak ederdim

Okulum çok yakındı saysan yirmi adım etmez

Her tenefüs arkadaşlarımı eve davet ederdim

Yapışırdım anneme bize ekmek ver, su ver derdim

Bir köpegim vardı bembeyaz adı çomardı

Ne versek yerdi ayırmazdı et ya da ekmek

Taki belediye onu sahipsiz sanıp zehirleyene dek

Hasta bir yengem vardı hani bitişiğimizdeki

Onu her gördügümde üzülürdüm hep

Iyi ki benim annem sağlıklı derdim

Korkardım bazen acı öksürügünden

Bazen hediye alıp ziyaretine giderdim

Çok arkadasım yoktu mahallede

Bir çoğu yaşça benden büyüktü

Bende büyümek isterdim onlar gibi

Sanki küçüklük sırtımda yüktü

Çalışkan bir çocuktum severdi ögretmenlerim

Sınıfta hep ön sıralardaydı yerim

Sonra bir dayım vardi matrak mı matrak

Sık sık gelip bizde kalırdı

Yolunu beklerdim hep meraklanarak

Sanki onda bana huzur veren bir şeyler vardı

Aklıma geldikçe hala gülerim

Saçlarını omoyla yıkardı

Bazen çocuk aklı çomara

Bak dayı geliyor derdim

Herkesin içinde öyle deme diye bana kızardı

Önce asker oldu sonra evlendi

Sonrada uzak bir şehre yerleşti

Bir gün babam işten eve elinde bir fidanla geldi

Cevizi çok sevedi bir arkadaşı vermiş

Ceviz beyni geliştirirmiş

Hem ekti hem bana faydalarından söz etti

Büyüsün bol bol ye akıllı bir kız ol, doktor ol dedi

Babam dedim de aklıma geldi

Babam belediyede çalışırdı

Fen işleri yazardı fiş doldurdugu zarfın üzerine

Bir gün okulda senin baban çöpçü mü diye sormuşlardı

Üç gün ağlamıstım bunun üzerine

Babam gülmüştü tabi

Çalışmak ayıp mı kızım dedi bakarak gözlerime

Annem yengem kadar olmasa da sık sık hastalanırdı

Bir kaç ameliyatini acıyla hatırlarım

Bir iskemlem vardı ayakları tahta

Üzerine çıkıp bulaşık yıkardım

Küçüktüm bulaşıkları ben yıkarsam annem iyileşir sanırdım

Şimdi annem sağlıklı şükür

Yengemi yıllar önce kaybettim

Diğer değerli şeylerim gibi

Ara ara giderim doğduğum eve

Içim sıkılsa da gözlerim dolsa da

Her yer, her şey değişmiş olsa da

Geçmiş asılı durur ceviz ağacımın dalında

gri gölge

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ceviz Ağacım Bazen bir şeyler götürür beni doğduğum eve Dimdik bir yokuşun tam tepesindeki Şuan çocuk olsam taşırdım yine O yokuşta su taşımak oyundu sanki Evimiz zamanin sarayı değildi tabiki İki oda bir mutfak küçük bir gece kondu Hemen bitişiğimizde amcamlar otururdu Biz beş kişiydik onlar bir ordu O küçük evde nasil yaşarlar merak ederdim Okulum çok yakındı saysan yirmi adım etmez Her tenefüs arkadaşlarımı eve davet ederdim Yapışırdım anneme bize ekmek ver, su ver derdim Bir köpegim vardı bembeyaz adı çomardı Ne versek yerdi ayırmazdı et ya da ekmek Taki belediye onu sahipsiz sanıp zehirleyene dek Hasta bir yengem vardı hani bitişiğimizdeki Onu her gördügümde üzülürdüm hep Iyi ki benim annem sağlıklı derdim Korkardım bazen acı öksürügünden Bazen hediye alıp ziyaretine giderdim Çok arkadasım yoktu mahallede Bir çoğu yaşça benden büyüktü Bende büyümek isterdim onlar gibi Sanki küçüklük sırtımda yüktü Çalışkan bir çocuktum severdi ögretmenlerim Sınıfta hep ön sıralardaydı yerim Sonra bir dayım vardi matrak mı matrak Sık sık gelip bizde kalırdı Yolunu beklerdim hep meraklanarak Sanki onda bana huzur veren bir şeyler vardı Aklıma geldikçe hala gülerim Saçlarını omoyla yıkardı Bazen çocuk aklı çomara Bak dayı geliyor derdim Herkesin içinde öyle deme diye bana kızardı Önce asker oldu sonra evlendi Sonrada uzak bir şehre yerleşti Bir gün babam işten eve elinde bir fidanla geldi Cevizi çok sevedi bir arkadaşı vermiş Ceviz beyni geliştirirmiş Hem ekti hem bana faydalarından söz etti Büyüsün bol bol ye akıllı bir kız ol, doktor ol dedi Babam dedim de aklıma geldi Babam belediyede çalışırdı Fen işleri yazardı fiş doldurdugu zarfın üzerine Bir gün okulda senin baban çöpçü mü diye sormuşlardı Üç gün ağlamıstım bunun üzerine Babam gülmüştü tabi Çalışmak ayıp mı kızım dedi bakarak gözlerime Annem yengem kadar olmasa da sık sık hastalanırdı Bir kaç ameliyatini acıyla hatırlarım Bir iskemlem vardı ayakları tahta Üzerine çıkıp bulaşık yıkardım Küçüktüm bulaşıkları ben yıkarsam annem iyileşir sanırdım Şimdi annem sağlıklı şükür Yengemi yıllar önce kaybettim Diğer değerli şeylerim gibi Ara ara giderim doğduğum eve Içim sıkılsa da gözlerim dolsa da Her yer, her şey değişmiş olsa da Geçmiş asılı durur ceviz ağacımın dalında gri gölge