Ay Geceye Doğardı

Ay Geceye Doğardı Hikayesi - Gece Hikayeleri - Gül Şehri - Aysel Bahram Yazıları

Sonbahar da yazdan kalma güzel bir gündü Havanın berraklığı sonbaharın hüznüne karışıyordu Çamlar ve defnelerden başka bütün ağaçlar allı sarılı renklere bürünmüştü


Kırmızıyı hüzne çevirebilen tek mevsimdi sonbahar


Yapraklar her an düşmeye hazır gibiydi


Zamanı gelmişti artık hazırlıklar bitmiş göç başlamıştı yayladan Vargit çiçekleri açmıştı kırlarda köylere inmeye başlamıştı yayla sakinleri


Kimi hazırdı gitmeye, kimi hazırlıklara devam ediyordu


Deniz dalgaları da sonbaharla hırçınlaşmış sahile şiddetle vuruyor, rüzgar dalgalara eşlik ediyordu Sarp kayalar denize set oluyordu adeta ve kayalarla bütünleşmişçesine bir kadın, denize bakıyordu


Gözlerinde ki yaşlar rüzgarla savruluyordu Saatlerdir orada öylece duruyor,hareket etmiyorduAra ara kızarmış burnunu ve akan yaşlarını silerek:


Ben ne yaptım Bunu kendime nasıl yaptım diyordu


Yılların yorgunluğu çökmüştü gözlerine Sararan yapraklar misali solgundu yüzüDurmadan ağlıyordu


Ben ne yaptım Bunu kendime nasıl yaptım diyordu yine


Bir adım attı boşluğa Bir müddet öylece kaldıSonra geri çektiBelli ki karar veremiyorduDönüp arkasına baktı Nereye ya da kime baktı bilinmezAkan yaşlarını sildi tekrar elinin tersiyle:


Allahım AllahımYüzüm yok Huzuruna gelmeye yüzüm yok sözleri tekrar tekrar döküldü titreyen dudaklarından


Yere çömelerek yüzünü ellerinin arasına aldı,katıla katıla ağlamaya devam etti


Vakit bir hayli ilerlemiş,gün geceye dönmüştüDenizin dalgaları daha sakin daha yavaş vuruyordu kıyıyaKuşlar ağaç dallarına tünemiş zikrediyorduAkşam sefaları açıyordu renk renkAy doğuyordu kararmış gönüllere, görmeyen gözlere


Ne çok ağlamış ne çok yanmıştı kadının yüreği Can dayanmaz,yürek dayanmazdı bunca ağlamaya


Başını kaldırıp bir müddet baktı karanlık sulara


Ağır ağır ellerini kaldırarak semaya:


Ya Rab!

Ya Rab dediağlamaya devam ederek


ben pişmanımHata yaptım günah işledim Günahımı çok daha büyük günahla örtmeye,verdiğin canı almaya kalktımHuzuruna gelmeye yüzüm yokBaşka kapımda yok gideyim Affet Ne olur affet Affet Allahım Sana sığındım Sana sığındım


Hem ağlıyor hem de yakarıyordu rabbine Akan her damla yaşla huzur buluyordu Sığındığı Rabbi ile hemmal oluyorduYaradan çok merhametliydiPişmanlıkla akan bir damla yaşı zayi etmez,Özden gelenle özü yıkar temizlerdi


Pişman olmak ne güzeldihatadan yüz çevirmek Sana döndüm diyebilmek ve sığınabilmek boynu büküp


Af dilemek,huzur veriyor, istikamet Yüce Allaha dönüyordu


Açılan eller boş kalmıyor,akan yaş boşa akmıyordu Pişmanlıkla olunca,affediyordu yaradan,merhamet ediyordu


Nice zaman sonra kalktıUzun uzun baktı karanlık denize Yürüdü Kim bilir beklide onu merak eden bekleyen ailesine doğru


Yer gök şahit olmuştu haline Umutsuzluktan umuda dönüşüne


Uçuruma attığı adıma, geri çekip ettiği tövbeye,pişmanlıkla akan yaşına,yakarışına ve


umutsuzluk kıyısından, pişmanlık köprüsüne çıkışına


Yağan rahmete şahit olmuştu günŞahit olmuştu gece


Geceye ay doğar mıydı?


Doğardı


Ay geceye doğardı


Aysel Bahram