Hamamın İçine Tuz Serpenler

Hamamın İçine Tuz Serpenler yazısı - Gürsel Çopur yazıları



Masasının üstünde duran derin düşüncesinden seri halde sıyrıldıYıldırımlar düşmüştü artık ıssız ovalaraSesli kalabalıkların incitici heykelleri evine misafir olabilmeyi can-ı gönülden istiyorduNeydi bu cidal merdivenlerinde yürümek,neydi bu koşuşturmacalar!Kimisi ülfet bataklığında kaybettiği çatallarını ararken,kimisi de kaybettiği lezzetini aramaya durmuştuBu bataklıkta arayan kaybediyordu,hangisinde kazanmışlardı kiaramanın sonsuz esintisi gizemli makaslarla kesilmiş ve bir kenara atılmıştıÇorak arazilerde matem hoşamedisi çadırlarını kurmuştuKalabalık sesler,sesli kalabalıkla çay içme randevusuna hazırlanmıştıHazırdı su isteyen heykeller;düşünce helvasının kırıntılarıyla çölde eritilmiş gıdalarını küstürenler ise bugün sessizdiBir günün içerisine asırlık hüsran sıkıştırılmış ve istif edilmişti


Kavisli mimarisiyle inşa edilmiş bir hamam gözüne iliştiPerspektifini daraltarak o yöne doğru ilerlediKapı önünde asırlık tozlar,genç adımlı terler ve çürümüş bir iskelet vardıTeneşiri vakıf malı olmayan kasesinde gurbet iklimde hayata gözlerini kapadığı açık olarak belliydiHava güneş hediyesiyle baş başa,düşünce kristali ise kapı eşiğindeydiSönmeyen yangına yardım eli uzatabilecek tulumba henüz gölgesini bırakmamıştıGölge bile makamını istemiş,makam ile anılmaktan haz sırasına girmiş ve halkın arasına katılamamıştıSes cazibesinin gölge ile ünsiyet kurabilmesine yeşil ışık yakılması,ayrılmaz istek halinde tarihin talihsiz sicil defterine nakşını vurmuştu


Ne demekti gölgenin renk istemesi,makam sevdasıyla tac hevesi?İnsanın özündeki oluşumun kapısıydı bu meseleKapıdan girenin kapı ile bakış açısının özdeşleşmesi rantabl karakterdiBu çekirdeğin aritmi patlaması asırlık çınarlara zarar verebilirdi”Kapıdan ayrılmama” düşüncesi ile kapı eşiğine örümcek ağı gibi bağlanma farklı karakterin parkeleriydiKalbe girenin kapıdan içeri girmesiydi hayatın sarmaşıkları ve meyveleri


Beli bükülmüş ihtiyar asırlık külfetini yaslamıştı masayaKarşısında duran ise az önceki sessiz yolcu adayıydıSöz,yaşın üstünlüğüne göre dilden süzülmüştü:


-Hamam, bir iskeletin temiz olmasını sağlayamaz mıydı?

-Sessiz kaldımSesli kalabalıkların vurdumduymazlığına kulak kabartamadan çaresizlik içerisinde geri döndümSonrası malumBurada sizinle buluştum

-Elest’i bilirsin senDünyada karşılaşanlar geçmişte ruhlarıyla buluşmuş insanlardırBuluşmalar ruh aynasında merkez boyuta ererSana bu iskelet ile olan yakınlık sergüzeşti bile sorulabilirŞüphemiz yoktur,şüphe bizde kalmadı!

-Desene efendim,işimiz çok çetin!

-Kapı önündeki o haykırış ve sendeki sendeleme,insanların ilgisizliği sana bir şeylerin sonunu çağrıştırmadı mı?Bir meselenin sonunun gelmesiyle insanın olgunluğa yelken açması normal sayılabilirOlgunlaşma genelde sonda olurÖlümün rengi ile insanın yaşamına puan verilebilirİsteklere katılma programında rota nereye ilerlemişse ona göre hüküm verilir

-Ne ilginç değil mi efendim?İskelete can veren,iskeletini temizlemeyen insandan kalbinin hesabını isteyecekKalp garantör olursa iskelet yürünmesi gereken yolda yürüyorBu bağlamda az bir şey verip çok kazanmanın dibacesi verilmiş olmuyor mu?

-Çok güzel buyurdun evladımSeksen yıllık hayatımda verdiklerimle kurtulacağımı her zaman kuşatamamGizli bir sürprizin de hayatımın sonunda bana armağan edileceğini ümit ediyorumİnsanı ümidi kurtarıyorYoksa şu kırışık alnımla,aynalardaki görüntülerde reform yaparak hayata tekrar dönme arzum olamazDünyadaki muhabbet kurduğum insanlar bana şahit olsunlar,bu bile kazancım olmaya yetebilir…

-Doğru buyurdunuzama aklım hala iskelete karşı yardım eli uzatılmayışındaİnsanlar bunu nasıl göremediler şaşkınlık konusu

-Evladım,ben o iskeleti kırk yıldır orada görüyorumKaldırmak istedim kalkmadı,isteğiyle kaldı oradaRüya hayatın gerçeği değildir,onun ile amel de olmaz;fakat,içimdeki hakikat ve gözlerimle konuşuyorum sanaO iskelet kapı eşiğinde kalmaya bir müddet daha mahkum olacakKalbi yaşarken isli-paslı yolda ilerlemiş ve zift hançeri yudumlamıştıEcel merdivenini tırmanırken son basamağa geldiğinde kapı yüzüne kapatılmış ve geri püskürtülmüştüŞuan kapı eşiğinde bu şekilde beklemesi sence reva değil midir?Belki de bir gün kapı açılacak ve buyur edilecekKim bilir?

-En azından kapı önünde merdivene çıkıyorduNiyetini bilemeyiz fakat,temizlik için gelen insana sonsuz zincirleri bağlayamayız gibi

-Gemi hala batmadı evladım!


Derin düşünceler insanın içini nasıl da yankılandırıyorduÇağlayanlar haklıca haykırır çöllereKar çiçekleri bahara sarılarak tebessüm ederKuşlar kanatlarıyla süzülür bir tohum tanesine ulaşabilmek içinYağmur katreleri kimseyi rahatsız etmeden iner insanlık çatısınaMeyveler önce kalbe sonra göze sevdirilir yaprak yaprakYeşil ruhu temizler ve yolculuğa çıkartırÇölde ıssızlık ve yalnızlık vardırİlham kapıları kapatılmamıştır yüzüneAlın teri küstürülmez tarla kuşunaPencere camından süzülen yağmur tanesi yalnız değildir,adı üzerinde o bir yağmurdurMelek kanatlarıyla yeryüzüne inen ve içimize misafir olan,meyvesini tattığımız sergüzeştin sonsuz yaratıcısı,iskeletin çürümüş dokusuna bir reçete yazmıştır


Kırk yıl öncesinden yere uzanmış iskeletin alnına bırakılan notta şunlar yazılmaktaydı:


“İskeletin varlığı,hayatındaki yokluk krallığına havale edildiNasıl yaşamışsan o şekilde dirilecek ve iskeletini bu minvalde kaldıracaksınTeneşirdeki yardımcıların şahit de olsa,yaşantındaki grafikler senin reçetendirHer yaşayan kurtulamaz,kurtulmayı şeref bilenler müstesna


Gürsel ÇOPUR