Küskün Begonvil 10

Küskün Begonvil 10 hikayeleri - Hicran akçakaya hikayeleri




-Zeynep, yavrum bu ne güzel bir haber Demek ikinci bir torun geliyor bize ha?


-Anne ben hazırlıklı değilim Sanırım bu bebeği istemiyorum


-O nasıl söz kızım? Hem bak Arda’mız da büyüdü Olsun bir çocuğunuz daha, ne demiş


büyüklerimiz, biri yok say, ikiyi bir, üçü karar


-Aman anne onlar eskidenmiş Sen şimdi çocuk büyütüp, bakmak kolay mı sanıyorsun?


Ben Arda’nın imkanlarının bölünmesini istemiyorum Her şeyin en iyisini ona verebilmek


adına Endişeleniyorum anne, ya ikinci bebek gelince ben Arda ile yeterince


ilgilenemezsem?


En azından şimdilik hiç hazır değilim buna Belki ilerde, Arda büyüsün biraz, evin borçlarını


temizleyelim şöyle bir refaha çıkalım


Bütün keyfi, neşesi kaçmıştı Zeynep’in Arda‘yı hiç kolay büyütmemişlerdi Zor bir


bebekti Çok iyi hatırlıyor tam bir yıl uykusu dışında sürekli mızmızlanıp ağlamıştı


Banyosunu bile taksit taksit yapardı Zeynep Arda’yı annesine emanet eder, girer


vücudunu keseler, onun ağlamasına dayamayıp bornozunu giyer, çıkar emzirir, ikinci kez


girdiğinde saçlarını şampuanlardı


Daha kırk günlük bebekken sünnet ettirmek zorunda kalmışlardı Halbuki o şöyle ihtişamlı


bir sünnet töreni hayal ediyordu hep Ama minik oğlu idrarının tamamını boşaltamadığı


için, böbrek hastası olabilirdi eğer hemen sünnet ettirmezlerse Özel bir hastanede


sünnet olduğu günü unutamıyordu Zeynep oğlunun Hemşire gelmiş kucağından almıştı


Arda ağlıyordu, Zeynep onun yanında olmak istiyordu Kim bilir nasıl canı yanacaktı? Kemal


‘in omzuna başını dayadı hıçkırıklarına mani olamadı Zeynep Arda’nın ağlaması ise gittikçe


uzaklaşarak sonunda duyulmaz olmuştu Meraktan ölüyordu Zeynep O kırk beş dakika


kırk beş saat kadar uzun gelmişti Kemal ile Zeynep’e Nihayet hemşire tekrar göründü


kucağında Arda ile Arda ağzını açabildiği kadar büyük açıyor ve en yüksek volümde


ağlıyordu Yüreği parçalandı Zeynep’in Yavrusunu pusetine yatırıp çıktılar hastaneden


İzmir’den Bafa gölüne gelene kadar kesintisiz ağladı Arda Memesini verdi susmadı


Arabayı durdurdular battaniyesi içinde salladılar gene susmadı Arda ağlamaktan Zeynep


ile Kemal ise onu susturmaya çalışmaktan helak olmuşlardı Bodrum’a geldiklerinde saat


gecenin ikisiydi Eve girdiklerinde ağrı kesici şurubunu tekrar verip memesini ağzına


dayadı Zeynep Arda’nın Arda yumuldu memeye ve nihayet gözlerini kapadı


Sonra dokuz aylıkken yüksek ateşten havale geçirmişti Arda Üstelik tam doktora


gidecekleri esnada Zeynep’in kucağında Çok okuyup hazırlandığı halde anneliğe, böyle


bir şeyi yaşamış olmak deli etmişti Zeynep’i Ondan sonra zaten tam bir kabustu Bir gün


gece evde yalnızken birden uyandı Arda’nın beşiği odalarındaydı Işığı yaktı Aman


Allah’ım Ardası gene nöbet geçiriyordu Nasıl da malum olmuştu ona Hemen Kemal’i aradı:


-Kemal koş Arda gene nöbet geçiriyor


DEVAM EDECEK


Hicran Akçakaya