Ben Çocuk Doğmadım Ki Baba

Beşinci çocuğuydu annesinin


Köyde yaşıyorlardı ;işi yok tarlası yok babanın,şehre göç etmeye karar verdiler,borç harç göç


ettiler şehre Baba iş aramaya koyuldu günlerce ,üzütüden ve yoksulluktan akciğerleri


hastaydı,zaten tüm aile bir çorbayla besleniyordu ,çocukları da çelimsizdi ,anne beş çocuğunu


evde bırakıp evlerde çalışmaya başlamıştı Çocuklar evde birbirilerine bakıyorlardı;en büyüğü ilk


okula gidiyordu,babası bir boyacı sandığı almıştı oğluna,okuldan çıkar çıkmaz sandığı alıp


ekmek peşine koşuyorduDaha onbir yaşındaydı ’boya yapmasını da bilmiyordu,boya yaparken


müşterilerin çoraplarını boyuyor azar işitiyorduGünler geçtikçe bu işi öğreniyordu;ekmek


teknesini alıp ayakkabıları boyamaya koşuyordu Eve dönene kadar sadece tek bir simit


yiyebiliyordu

Akşam tüm kazancını anneye veriyordu,yorgun düşüyordu ,bir tabak çorbasını içip


derslerini çalışmadan uyuyorduSabah okuldan sonra ,sandık başına gidicek para


kazanacaktı


Sınıfını zar zor geçmişti ; tatil geldi ya çok sevinçliydi ,sabahtan başlayacaktı para


kazanmaya


Bir müşteri geldi ,boyacı çocukla aynı yaşta oğlu vardı yanında,babası çocuğuna ilginç ve


renkli oyuncaklar almıştı,çocuk ya ayakkabıyı boyarken ,daldı çocuğu setretmeye ve boyalı


ellerinle oyuncağı eline aldı ;oyuncağa hayran hayran baktı evirdi çevirdi ,müşterinin


çocuğu da versene benim oyuncağım o; babam bana aldı sınıfı mı geçtim diye ,pis ellerinle


tutma !


Boyacı çocuk gururluydu onurluydu ,netice de çocuktuMüşteri gitti çocuk ağlıyordu


sessizsce


boyalı ellerinle gözyaşlarını siliyordu ,yüzünde siyah ince çizgiler oluşuyordu akan


gözyaşlarını her silişinde


İçindeki sessizlikte oyuncağın güzelliğinde ve yaşayamadığı çocukluğuna iç geçiriyordu


sadece,ben çocuk doğmadım ki baba !


Oya Gedik

Sızılarımız