Bir Cenaze Töreni

BİZİM MAHALLE


Muhteşem semtimiz son yıllarda tamamen bitme noktasına gelirken, eski bahçeli evlerin yerine dikilen çok katlı binalar bütün sokaklar da birer anıt gibi durmadan yükseliyorduTabiki dışarıdan gelen yabancıların arasında biz eskiler de ister istemez bir azınlık durumuna düşüyordukÖvünmek gibi olsa da Rami semti Eyüp ilçesinin hatta İstanbul un birçok yerinden daha da elit konumunu şimdiye kadar sürdürmüştürBizler de bu durumla çoğu kez ister istemez gurur duyardıkÖzellikle içkili masalarda kafası kıyak büyüklerimiz hüzünlendiğinde şu sözü sık sık hala tekrar eder


"Ah ulan ben kırk yıllık RamiliyimÜstelik dedem Balkan Harbinden gelmişBu kara kafalar nereden geldi buraya ulan?"derler adeta haykırırcasına


Biraz ırkçı söylemler olsa da herkes gülerek da olsa mecburen destekler bu sözleriŞu da bir gerçekti ki artık son yıllar da eskilerin yok oluş süreci başlamış gibiydiSanki bir yaprak dökümü mevsimi başlamıştıYani sırası gelenlerin ölme zamanıydıHer halde bir insan sonsuza kadar yaşayamazdıSon günlerde bu eskilerin cenazelerindeki artışta bizleri bir hayli korkutmaya başladıÖzellikle kış mevsimindeHer saat başı bir sela okunurken semtimizin tek camisindeki musalla taşlarında yer bulmakta bizler için sıkıntı yaratmaya başladıHergün bir tanıdığımızın ya da arkadaşımızın mutlaka annesi, babası ya da amcasını kaybetmeye başladıkÇoğunlukla seksenli yaş civarındaki insanlardı bunlar


Son günlerde dikkatimizi çeken bir durumdu zatenEvden sokağa çıktığımda mutlaka birkaç ambulansın süratli bir şekilde geçişlerini görüyordumBir çok arkadaşımızın da gözünden kaçmıyorduAmbulans bir apartmanın önüne yanaştığında komşu binalardan meraklı gözler balkonlarda, pencere kenarlarında yerini almış olurdu"Acaba bizim bunak Hilmi bey yine mi kalp krizi geçirdi"; " Ya da dedikoducu Hatice teyzenin şekeri mi yükseldi" gibi sorular cevap arardıGörevliler sedyeyle bir ihtiyarı çıkardığında sahne daha da hareketleniyorduİyice çürümüş bir bedene serumlar, oksijen maskeleri takılmıştıSedye ile giden ihtiyarın ölüm korkusu gözlerinden okunuyorduBir çift misket tanesi göz yerinden fırlamak üzereydi ama seyredenlerin belki de çoktan fırlamıştıBazı komşular "ah, vah" yaparken diğer yaşlı komşularda aynı sonun onları beklediğinden olacak ki ağlayan sızlayan balkondan kaçan perdeleri sıkı sıkı kapatanlar oluyorduHer Allah ın günü beş on ambulans sokaklarda polis otoları gibi devriye gezmeye başlamıştıElbetteki yoğun kalabalığın binalardaki artışında bunda büyük payı vardı


Tabiri caiz ise eskilerin dediği gibi "Nerde çokluk, orda bokluk", "Deli deliden, imam ölüden hoşlanırmış" misali arz talep dengesi oluyorduAmbulanslardan sonra sahneye çıkan bir araç türü daha vardı, sokaklarda boy gösterenAdliyelerin icra minibüsleri, içinde icra memurları avanta aldıkları avukatlar ile sıkı bir iş birliği içinde binalara giriyorlardıİnsan ve eşya avı başlıyorduŞimdi sıra zenginlerin elitlerin kodamanların bürokratların alacaklarını tahsil etme zamanıydıBu yüzden olacak ki sık sık semtimizden adres değiştirenler bir yana eşyaları kaçırma savaşı da yaşanıyorduBu defa da kamyonlar sokaklarda boy gösteriyorduKaçan kaçana, kovalayan kovalayana sahnelerini izliyordukSon günlerde semtimizde sıklıkla yaşadığımız gördüğümüz olaylar ve sahnelerdi bunlar


Sabah gelen telefon ile irkilmiştimArayan bizim Kıbrıs gazisi Mehmet abiydiHeyecan içerisinide konuşuyordu"Hala uyuyormusun selayı duymadın mı lan?Kamil abi ölmüşHangi Kamil, ulan bilmiyor musun?Bizim pezevenk Hayri nin abisi Kamil bu ölen, ben kahvedeyim bekliyorumArkadaşlara da haber verdim hemen gel"diyordu


Bir hafta içinde üç cenazeye katılmıştımPsikopat Hayri de semtimizin en eski en belalı tiplerinden birisiydiAra sıra bazen bizim grup toplantılarına katılırdıAltmışlı yılların serserisiydi bir ayağı sakat olduğundan topal Hayri olarak anılırdıGörenin anında yolunu değiştirdiği belalı bir ihtiyardı bu adamYetmiş yaşında elinde bastonu olmasına rağmen, sustalı bıçağını büyük bir gururla taşırdı ve zorunlu hallerde onu kullanmak onun için hiçte sorun olmazdıÜstelik içtiği içkiler bir yana kullandığı uyuşturucuları duyan şok geçirirdiEski bir serseri bir suçlu ve tehlikeli psikopat özellikleri onu sanki Hugo,nun Parisinden günümüze fırlatmış gibiydiBöyle bir adamın abisi ölmüştü ve bu cenazeye katılmamakta tanıyanlar için riskli bir durumduCesaretin varsa,istersen katılmaSonuçlarına bile katlanmak insanı korkuturduEvden bu yüzden erken çıkmıştımYine aynı ambulanslar ayni icra araçları önümden geçiyorduİşte hayat yine başlamıştı


Kahveye girdiğimde işsizler emekli yığınları arasında gazi Mehmet i ararken o sesi duydumHergün duyduğum sesiKısa boylu, hırpani kılıklı, perişan yüzlü adam öksürürken hırlıyordu

"Hey naber bugün erkencisin bende seni bekliyordum bi sigaran var mı?"


Bu adamı ve diğer türlerini her gördüğümde bir sigara vermek zorundaydımGülümseyerek de olsa kızsamda bir sigara vermiştim ki Gazi Mehmet arkamdan belirdi

"Gel kardeşim şöyle oturalımGeç kaldın ya neyseBir saattir kahvedeyimBir paket sigaram bitti anasını satayımNe utanmaz insanlarmış bunlar, deminde benden bir sigara almıştıDikkat et ortalık otlakçı kaynıyorŞu masada oturalım "derken sinirliydi


Eh normaldi bizim gazi Mehmet in isyanı kahvenin yarısından çoğu açtıSimitçiler altın çağını yaşıyorduBir sandeviççi geçtiğimiz ay altına son model sıfır bir araba çekmiştiOnu sokakta aracın içinde keyifle dolaşırken gören bazı ssk emeklisi müşterileri baygınlık geçirmemek için kendisini zor tutmuştuSormuşlardı"Ulan bu Allah ın belası ülkede neler oluyor" diyeKahvehanenin iğrenç kokusunda bir masada çay içerken Gazi abimiz psikopat Hayri amcaya isyan ediyordu


"Ah abisinin cenazesi olmasaydı vallahi gitmezdimNe şerefsiz bir adammışGeçen gün meyhane götürdüÜstelik kendi davet etti sonra da kusura bakma parayı evde unutmuşum sen öde ben sonra veririm dediDelikanlı adam bunu yapar mı"diye söyleniyordu


Semtimizde beş gazimiz arasındaydı bu adamHepside üşütük olarak anılırdıhepside korkunç bir şekilde içki içiyorduSarhoşken anlattıkları savaş anılarını değil dinleyenler aslında kendileri bile inanmıyordu ama büyük bir hevesle dinlenilirken takdirler övgüler yapılırdıGazi aldığı maaşı masada bitirene kadarBu Kıbrıs harekatına katılanların neden bir çoğu delirmişti?Uzun tartışmalardan sonra birgün bu sorunun cevabını gülerken bulmuştukNeden olacaktı ki ölüm korkusundanBizim insanımızın en büyük korkusuydu ve bizler bunu çok iyi biliyordukMersin Limanı nda gemilerde beklerken daha hareketa katılmadan bir çoğu korkudan delirmiştiBizim gazi de komandoymuşÇıkarmada paraşütle atlamışVe bir çok arkadaşı havada inerken güya vurulmuşGazimiz sağ salim inmiş ama yere değil bir kuyuya düşmüşİki gün sonra çıkarmışlar, savaş bittikten sonra Onu bu kuyu olayından dolayı çoğunlukla kızdırırdıkDurmadan anlatıyorduSoruyordu


"İnsanlık bitmiş kardeşcağızımHavada bayağı soğuk acaba nereye gömecekler bu adamı?"


Kritik soruyu sormuştuİkimizde hiç konuşmasak da, inşallah Pier Lotti de gömerler diye düşünüyordukİstanbul dışı köylerde belediyenin fakirler için açtığı eski çöplük alanı olan mezarlar vardı ama oraya da gitmek insanları zorluyorduHavanın soğukluğu bir yana mesafe insanları perişan ederdi"Burada mısınız" diyen sesi duyduğumuzda emekli polis Hasan tepemize dikilmişti


"Ölmüş he yazık günah beKaç yaşındaydıYetmiş sekiz heAslında gençmiş ama çok kiloluymuşAdamda kırk tane hastalık varmış duyduğuma göre" diye anlatıyordu


Hasan abi de bizim kadronun has elemanlarından sayılırdıDoğu da bir zamanlar görev yapmıştıBazen sarhoş olduğunda pkk militanlarına yapmış olduğu işkenceyi anlatırdıÜstelik tüm masumluğu ileAma bir hata yapmıştıBizim çenemize düşmüştü bir kezArtık kurtuluşu yoktuBazı arkadaşlarımız içtiğimizde onu mutlaka kızdırırdı


"Hasan abi bize niye yıllarca işkence yaptınız?Askerlikte zaten aklımız başımızdan gitmiştiBu milleti alık ettiniz be hala kendimizi toparlayamadıkYazıklar olsun, böyle devletmi olur ya"


Hasan kendisini, her zaman büyük bir gururla mutlaka savunurdu

"Vallahi billahi isteyerek yapmadımBari sen bunlardan daha akıllısınAz çok okumuşsun, bir şeyler yazıyorsunAnlarsınŞunlara söyleseneKonuşan bir insana niye durup duruken işkence yapayım?"


Ben hemen devreye girerdim

"Arkadaşlar Hasan abi çok haklı o sadece devletin bir memuru verilen görevi yapmışO yapmasaydı onun yerine başka biri mutlaka yapardıMesleğin cilveleri bunlar" derdim gülerek


Her buluşmamızda bu sahneleri yaşardık


---Nerede gömecekler?---


Hasan abide aynı zor soruyu sormuştuBir arkadaşımız masaya geldiğinde ise haberde gelmişti

"Beyler çok şanslıyız ama müjdemi isterim Öğrendim, Pier Lotti de gömeceklermişYarım saatte gömer geliriz merak etmeyinHerkes cami avlusuna toplandı isterseniz gidelim"dediğinde mutlu olmuştuk


Bu mutlu haber ile kalkmamız saniye bile sürmemiştiGazi Mehmet merakla soruyordu

"Abisi öldüğü için üzgün müydü pezevenk?"


"Zannetmiyorum Mehmet abi onu bilmiyor musun?"diye cevap verdiğinde hepimiz kafamızı sallayarak onu destekliyorduk


Çarşı içerisinde koşar adım camide yürürken cenazeden sonra nerede içeriz planları başlamıştıAvluya girdiğimizde topal Hayri yi gördükAvlunun ortasında iri yarı vücudunu bastonuna yaslarken baş sağlığı için gelenleri kabul ediyorduBizde sıraya girdiğimizde gözünden zorla akan birkaç yaş damlasını farkettikBirbirimizin kolunu dürterken o damlaları beraber izliyordukPsikopat Hayri yi zoraki öperken bile tiksinmemek imkansız bir şeydi


"Başın sağolsun Hayri baba" diyorduk


"Sağolun varolun dostlar sağolsun"diyordu


Sıra gazi Mehmet e geldiğinde Gazi Mehmet in söyledikleri Hayri yi şok ederken bizleri güldürdü

"Abin öleceğine keşke sen ölseydin ulan karaktersiz herif"


Gazinin takılmasına Hayri de gülüyordu

"Ne diyorsun ulan üşütük gazi?Ölürsem çok mu sevinirsin?"


"Hemde nasıl sevinirimBayram yapmazsam şerefsizimAbin gene iyi insanmışGelen gideni varSen ölüğünde seni belediye kaldıracak ulan"


Psikopat Hayri nin suratı az da olsa üzgün görünüyordu

"Fazla tıraş etmeyin de ot var mı ot?Kimse görmeden şu ağacın dibinde bir sigara sarın bana moralim çok bozuk" dediğinde gazi Mehmet köpürüyordu


"Ne diyorsun sen manyak mısın abinin cenazesinde esrar mı içeceksin?"


"Allah ını severseniz yapınKimde varsa çıkarsın yapsın birşey olmaz diyorumGünahı sevabı bana ait"


Birkaçımız elimizle ağzımı kapatırken geri döndükPolis Hasan da şok geçirmişti

"Ya bu ne terbiyesiz adammışKabahat bizde kardeşimBu adama aslında selam bile vermeyeceksin"diyordu


O psikopat HayriydiDünya klasiklerindeki karakterlerin birçoğunu iç cebinden çıkartırdıAtmış altı yaşında eroine başlamıştıHastalandığı birgün dost tavsiyesiyle kullanmıştıVe birden dirilmiştiŞaşkınlıkla çevresine bakarken haykırmıştı

"Ulan bu dalga ne güzel şeymiş kendimi yirmi yaşında hissediyorum lütfen bana biraz daha verin"


Torun sahibi olmasına rağmen o artık bir eroinman olmuştuÇevresine de sık sık tavsiyelerde bulunuyordu

"Gerçekten çok güzelmişÖmrümü uzattı bu meret, keşke daha önce başlasaydım" demişti


Hoca tabutun başına geldiğinde avludakiler çoktan safa geçmiştiBizim grupta tek sıra halinde çizgide yerini almıştıRahmetli çok kilolu olduğundan tabuta sığmamıştıTabutun kapağı yoktuSon zamanlarda dikkatimizi çeken enteresan bir durumduBirçok cenazede tabut kapağı olmuyorduRahmetlinin yakınları da ağlıyorduBelki de sevinçtenSanki bir sorundan kurtulmuşlardıBu konuda da bizim grup kesinlikle hemfikirdiHocanın söylevi de bir türlü bitmiyorduUzattıkça uzatıyorduSoğuktan insanlar titriyordu ama kimin umurundaydıŞanssızlığımızdan olacakki rahmetli hocanın yakın arkadaşlarından çıkmıştıBizlerden diğer insanlardan çıkan lanetler kahırlar çoktan birbirine karışmıştı


"Yeter be Allah rızası için bitir şunuAllah ın belası hocaYeter acı bu insanlaraBirçoğu zaten hatırına emrivaki ile gelen insanlar bunlarBunu düşünmüyor musunFazla bahşiş mi aldın naptın ulan?"


Duaların ve gerçeğin karıştığı düşünceler anlar birbirine dolanıyorduHoca bas bas bağırıyordu


"Bu muhterem din kardeşimize hakkınızı helal ediyor musunuz"


"Evet ediyoruz, çoktan ettik bile"


"Ey cemaat ses çıkmıyor, helal ediyor musunuz?"


"Aynen, aynen"


Nihayet söylev bittiğinde birçoğumuz çoktan tabuta sarılmıştıkBir iki omuz hareketini mutlaka cenaze sahiplerine göstermek şarttıÖrf ve adetlerimiz bunu gerektiriyorduBuna mecburdukÇarşı içinden tabut taşırken omuz sırasını savanlar ara sokaklarda izini kaybettirmeye başlamıştıCenaze aracına tabut yüklendiğinde ise çok az insan kalmıştıBizim grup verilen adresin önünde nihayet toplanmıştıPier Lotti mezarlığına bile gitmeye üşenmiştikHerkes oflayıp pufluyordu


Sonunda, semtimizde bir cenaze törenini daha atlatmıştık


Sıra şimdi kafayı çekme sırasıydıÇok mutluyduk


IRIZA