Taşrada Sipariş Verilen Kalp

Rüyadan önceki düşüncenin odak noktasındaydıBir adım daha atsa beyin mumu sönüp kalbi değişik bir atmosfere seyahate çıkacaktıHep böyle olurdu ve olacaktıGökyüzüne cüssesine göre serpiştirilmiş yıldızları seyretmek ve uzaklardan ışıklı karıncaları anımsatan şehrin lambalarına göz gezdirmek epey zevk verirdi onaYeryüzü ile gökyüzü kardeşliği bu olsa gerektiElinden tutamadığı sonsuzluk havasını bir nebze de olsa teneffüs edebiliyordu ancakCırcır böceklerinin şafak yorganını kaldırıncaya kadarki ötüşmeleri,gece izleri olarak yeterdi


Gördüğü rüyaları sabah kalktığında anlatmayı pek sevmese de,dili tutulmayan nasihat güdümlü olayları anlatmayı bazen tercih ederdiTabiatın özgür havasında canlı desenler halinde uçuşan kelebeklerin suçu olamazdıBir kelebek olmayı istemek suç sayılamazdıOnları anlatmasa da aynaya bakabildiğinde kendisini coşturacak bir dürtüye mutlaka sahip olmalıydıMuhabbet çayının dumanının eşlik etmesiyle benliğini kerpeten gibi çeken kalp meyveleri,mevsimi geçmeden insanlara ve insanlığa ikram edilmeliydiKireç yüzlü bohem sokaklar hiçbir zaman tatlı rüya göremezdiBunu çok iyi biliyorduÇıkmaz sokaklarla sarmaşık düğümü atılmış yolda ilham rıhtımından söz etmek, insanı zorlayan bir güç sayılırdı ancak


Düşüncesini esir almak da istemiyorduElbette kabul göreceği şahsiyetli fikirlere bel bağlamasını da bilecektiKalabalıklar büyümesine büyüyecekti,buna paralel olarak hep aynı mekanın insanı da olmayacaktıTunç gibi bir ruh kostümüne sahip olmak ne büyük talihsizlikti!Gecenin harmanisinde gözünü örtmeyen direnci,ona hayat musluğunda hep hayatsuyu bağışlayacaktıÖyle inanmış ve o yörüngede benliğini tanımıştı


Tüm bu his piramidiyle yolda yürümekteydikarşısına yıllar öncesinden tanışmış olduğu çok değerli bir kitapçı çıkmıştıAyaküstü muhabbet yapmasını ikisi de sevmediği için,her zaman içini dinlendirdiği çay bahçesine doğru ilerledilerSamimi bir şekilde göz göze gelmeleri,sohbete start veren ilk hengamdıHeyecanlı elleriyle gömleğinin cebinden küçük bir kitapçık çıkartıp masanın üzerine koyduKitapçı bunu hediye etmek için böyle yapmıştı”Bu kitabın içinde kalp var evladım,hayatın her ünitesini incitmeden süzen ve kuşatan”


“İlginç” dedi gençAslında bir arayış içerisinde olduğu belliydiHer düşüncesini rüya kalesinden bakarak idare edemezdi tabiî kiSuskunluğuna gem vurmak isteyen bir insan rolündeydi şuan”Anlat kitapçı,seni dinliyorum”


-Anlatırken şuuru elden bırakmadan göz gezdirmek lazım evladım

-Neye göz gezdirmek?

-Her kaybettiğin senin olmadıysa,her yakalayabildiğin de senindirBir şeye ulaşamazsan bilumum terk etme!

-Avucuma sıkıştıramadığım rüyalarımın gerçekliğini hayatımda görmek istiyorum

-Rüya,kalp işidirKalbinle sıvazladığını,gözün açıkken yapmak pek zor olmasa gerekirKalbindeki kıpırtıların düz yolda sağlam ilerleyebilmesi, kalbinde geçenleri olumlu yönde pekiştirmenle mümkündürİki insanın yapmış olduğu muhabbet,kalp sayesinde sohbete dönüşürBir tebessüm bile kalpten gelen ikram çiçeğidir

-AnladımÖzlüyorum artık bu heyecanımı

-Özlem,her zaman ayağının ucuna bırakılmazUzaklaştıkça kendisini hissettirirZindanda ışığa hasret yaşayan çiğ damlaları senin için özlem değil de nedir?

-İnsan,rüyada zindan hayatı mı yaşamaktadır demek istediniz?

-İyi anladın evladım…


Bu şekilde doyurucu sohbetin olması,eritilen sürece ne verse kârdıŞekerlik şeker için yapılmışsa,ikramın kıymetinin ipucu da bu küçük kutuda verilmiş oluyorduİnsanın içerisine yerleştirilmiş olan kalpte de aynı halka devam etmekteydiİnsan,yaşadıklarıyla vardıBir eşyanın dahi anlatabildiği çok şey olmalıydıNitekim oluyorduAynalar insanın içini okumasına katkı sağlamıyor mu?Niçin insanlar akan su çevresinde toplanırlar?Cazibesi nedir?Soru sormadan bir nesneye tutunabilmek meraksız davet sayılsa da,insan, düşünceleriyle zaten birtakım sorularını süzmüş demektir


Kitapçının destek ve moral sağlayıcı ifadeleri karşısında kitaba karşı ayrı bir sevgi duymaktaydıBir şeyi sevmek için mesleğe bağlı olmak gerekmezMesleği sevmekle kapılar açılırKalp mesleği hayatın fakültesindeki en önemli bir kurmaydırSahiplenilince insanlık devam eder


Bu duygular kervanında sohbetin en koyu yerinde ilerlediklerinin farkındaydılarSoru-cevap şeklinde gerçekleşen sohbet doyurucu bir hava estirmişti


-Görebildiğim kadarıyla sen,taşralısın amca?

-Hislerime yenilmeyinceye kadar,evet

-İnsan bazen neye hayret edeceğini bilemezken,hayret uyandıracak sözler karşısında duygularını serbest bırakabiliyorYanılıyor muyum?

-Bu seviyedeki hayret makamına diyecek bir sözümüz yokturDüşünsenize,hayatın kıvamını yakalamış bir insanın kaybedeceği fazla bir ganimet olamaz

-Kimler kaybeder?

-Hırsızı laboratuara sokamazsın,onun da kendine has dükkanı vardırKuyumcudan yediği tokadın elbisesine damlayan ibret hediyelerini görmez belki ama,hayatını çil çil katran saraylarda devam ettirirHayret doğrusuHırsıza hayret makamı yakışır mı sence?


Sohbet sürükleyici tonunda devam ediyorduTaşradan fırlatılan taş,şehir kulesinde mücevher haline dönüşmüştü


Gürsel ÇOPUR