Anaokulu'nun Merdivenlerinde Bir Dünya 2

Anaokulu'nun Merdivenlerinde Bir Dünya 2 - Şule Meryem Canpolat


Anaokulunun içinde iki büyük sınıfBirinde oyunlar oynuyor çocuklar, uçuşuyor havada yapbozlarOrtada bir kaç masa peşpeşe dizilmiş uzuncaMasaları çevirmiş minicik sandalyelerAhşap dolaplar yanyana, hemen ilerdeSiyah beyaz vesikalıklar süslemiş dolap kapaklarınıYan sınıf yatakhane, minikler içinTek katlı ranzalarda dinlenmek için


Anaokulunun öğencileri, zamanlarının ilklerindenŞanslı olmanın, sevinci okunuyor her hallerindenHer çocuk sevmese de anaokulunu, bu ayrıcalığın farkında miniklerŞimdi de oturmuş resim yapıyorlar, hep bir eldenOyuncak kamyonlara dizilmiş pastel boyalarMinik eller bir boydan bir boya, kamyonu sürüklüyorBaksanıza çocukların yüzü nasıl da gülüyor!(:


Anaokulunda bir çocukSonradan sınıfa dahil olmuşBiraz yabancı arkadaşlara, biraz şaşırmışHep izlemeyi tercih eden halleriyle, galiba sessizliği seçmişO da resim yapıyor şimdi arkadaşları gibiBir gökkuşağı boyuyor rengarenk, "umutlar" gibiSuretleri çizmekte zorlanıyor çocukYuvarlak kafalar onun resminde kareyi andırıyor adetaNe kadar uğraşsa, esnetemiyor çizgileriÇizgiler, eşit hatlarla birbirine geçmekteBaşka bir çocuk, sadece boyuyor sayfayıTakmıyor ne çizgiyi, ne de boyalarıÜsüste bir daha, bir daha boyuyor resmi




Çocuklar ellerini yıkamak için öğretmenden izin istiyorOyundan canı sıkılanlar yine, yanyana konulmuş çeşmelere diziliyorEller minik olunca , sabun tutmuyorYapbozlar gibi onlar da, havada zıplıyorÇeşmelerin önünde küçük bir kızHantal bacaklarıyla, biraz beceriksizO en çok sabunları seviyorFakat, kocaman ve yuvarlak sabun ellerinde durmuyorÇocuk hayaller kuruyor o kısa aralıktaBaloncuklar uçuruyor ellerinden, üfürdükçe havayaŞimdi tüm çocuklar baloncuk uçuruyorÇok sürmüyor öğretmen çocukları yakalıyor(:


Çocuklar sınıfa geçiyorlar, yaramazlık yapmış çocuk edasıylaUzun koridor zaman kazandırıyor yüzleri kızaran miniklereMis gibi kokuyorlar, tertemiz elleriyleİşte tenefüsZil çalıyor yineÇok sürmüyor ikazla gelen bu ceza daKoşuyor çocuklar kapıya, bir andaOkulun taşları oynuyor büyük bir titreşimle, aynı andaTaşlarla arkadaş oluyor, öyle anlarda küçük kızTaşların sesini duyuyor, taşlar ve koridor cansız




Anaokulunda bir sabahÇocuklar pembe ve mavi pitikareden elbiseleriyle yine okulun önündeKız meslekli büyükler çoktan sınıflarına geçmiş bileİlk ders bahçede olacak deyince öğretmen, seviniyor tüm çocuklarSabahın ilk ışıklarıyla oraya buraya koşuyorlar yine


"Bazı çocuklar yorgun gelir dünyayaOmzunda yaşanmamışlıkların yüküyleHerkes oyun oynarken sessizce oturmayı seçer böyle çocuklarBir köşede düşünmeyiAslında onlar da çok mutludurlar o bahçede olmaktanDoya doya oyunlar oynamaktan"


Anaokulunun merdivenlerinde bir kız çocuğuHem mutlu, hem hayal doluÖğretmeni eşlik ediyor bu yalnızlığaBazen kelimelerin bile sessiz kalacağı bu karmaşayaOysa kavakları seyretmek daha zevkli bazenMerdiven demirlerine yaslanmak öyleceÇocuklar tüyler kaçırırken hırkasından minik kızınÖylece dalmak sonsuzluğaDaha renkli gelir bazen insana, içinde olmak yerine, kenardan bakmak oyunaYa da hep oyunlardan kurulu, insan dolu dünyaya




İşte gülümsüyor Meryem, öğretmenineGülümsüyor Öğretmen, Meryem'eÖğretmenin omzunda örgüden bir şalKanatlarını andırıyor bir meleğinÖğretmenin halinde bir başkalık varKendine çekiyor sevgiyle bakanıÖğretmen çok şekerKısa bırakılmış saçlar ve rengarenk şalıyla, bir pencere öğretmen, dünyaya açılanHerşeyi yeniden öğrendiğimiz bir çağda, yeni bir dünya o daHerkes en çok o'nu seviyorAynı anda ve telaşla ondan ilgi istiyor


"Yürümeyi ve konuşmayı geç öğrenmiş çocuk, geç öğreniyor oynanan oyunları daBüyüdükçe biraz daha kendine çekiliyor, yeni hayaller kurdukçaKimse incitmesin istiyor hayalleriniKimse el değdirmesin renkli yalanlarlaSaklanıyor çocuk, yaşadıkça, hayatın ortasınaDaha bir dik duruyor meydanlar kalabalıklaştıkçaÇocuk korkmuyor hiçbir şeydenÜrkütmüyor onu oyunlar"


Sevdikçe diyor, kendineSevdikçe değişir dünya bir gün!Biter hileler, yeni bir dünya kurulurTüm pisliklerden arınır olur ya düşmanca oynanan oyunlar bileDost bakışlar kalır ardımızda bir gün!


"Çocuk yürüyorKüçük adımlarla kocaman hayaller yürüyorMinik elleriyle, gökkuşağını boyuyorRengarenk güzelliklerle, dünya gülümsüyorSadece çocuk görüyor bu gülümsemeyiÇözmeye çalışmadan, bilmeceyi"





Şule Meryem Canpolat