Teşekkür Ederim Öğretmenim

Teşekkür Ederim Öğretmenim Yazısı - Teşekkür Ederim Öğretmenim Ayşe Sönmez Bulut - Ayşe Sönmez Bulut Yazıları

Sonbahar biz öğretmenler için "hüzün mevsimi"değil,"kavuşma mevsimi"dirOkullar açılır ve öğrencilerimize kavuşuruz


İşte böyle bir kavuşma mevsiminde;ılık bir sonbahar günü okul bahçesinden içeri girdimÇok heyecanlı ve mutluydumSanki görevime yeni başlıyordumBirinci sınıfları alacaktım o yılVeli ve öğrencilerimin beni beklediklerini görünce heyecenım daha da arttıAçılış töreninden sonra mini mini öğrencilerimi alıp sınıfa girdimCıvıl cıvıl dı sınıfÖğrencilerimin bazısı ürkek,bazısı heyecanlı,bazıları da ,nereye niçin geldiklerinin bilinciyle dolaşıyordu sınıftaHepsiyle ayrı ayrı tanıştık,biribirleriyle tanıştılarİlk ders bittiİkinci ders sınıfları,lavaboları tanıttımTeneffüste öğretmenler odasına girdiğimde arkadaşlar işimin zor olduğunu söyledilerŞaşırdım neden zor olsun ki ben ilk kez birinci sınıfları almamıştımHer birinci sınıf yeni bir başlangıçtır biliyorumAçıkladı arkadaşlarım sınıfımda spastik özürlü bir öğrenci olduğunu durumunu görünce anlayacağımı da belirtilerKorkmadım,üzülmedimO da bizim çocuğumuz ve onunda okuma yazma öğrenmeye hakkı var ,diye düşündümTek endişem diğer öğrencilerin onu kabul etmesiyle ilgiliydi


Okulun ilk günü gelmeyen bu öğrencimi merakla beklemeye başladımErtesi gün geldiBiraz zor yürüyor,zor konuşuyor,ellerini rahat kullanamıyor,kasılıyorduAma gözlerindeki pırıltı beni çok etkilediBembeyaz bir ten,siyah kıvırcık saçlar,pırıl pırıl bir çift siyah gözDiğer öğrencilerle tanıştırdımOnun bizden farklı olmadığını anlattımVe dersimize başladıkZeynep ellerini rahat kullanamıyorduAma çok gayret ediyorduOna sürekli rahat olmasını,yazabileceğini söyledim


Aylar boyunca ben sabır ve şefkat gösterdimZeynep üstün bir azimle çalıştıBir gün bile devamsızlık etmedi


Aralık ayı bizim için güzel günlerdirÖğrenciler mısır gibi patlamaya başlarBirer ikişer okumaya geçerlerDersler daha zevkli geçmeye başlarZeynep'te okuyabilmek için gayret eden öğrencilerimin başında geliyorduAnnesi sık sık okula gelip,kızının beni çok sevdiğini,beni üzmemek için çok çalıştığını söylüyordu


Zeynep,daha önce okula gelmek istemezmişBirkaç kere okula başlayıp ,daha sonra bırakmışBu yılki isteği annesini çok mutlu ediyordu


Bir gün yine okuma çalışmaları yapıyordum,sınıfımdaAlıştırma kitaplarını öğrencilerime sırasıyla okutuyordumOkuyanların elmaları kızarıyordu yavaş yavaşSıra Zeynep'e geldiŞans buya elimdeki kitap en zor olanlarından biriydiSözcükler çok heceli,cümleler uzunduKitabı değiştirsem diye düşündüm,diğer öğrencilerin dikkatli gözlerinden kaçmazdı bu hareketimZeynep de farkedip üzülebilirdiOna güvenmediğimi düşünmesini istemezdim doğrusu"Gel" dedim"gel de göster kendini eminim çok güzel okuyacaksın"Geldi Zeynep,heyecanlıydı,,bir kaç istem dışı hareketten sonra okumaya başladıBir sözcük,ikinci sözcük,cümle bittiDerken birinci sayfa,ardından ikinci sayfa,üçüncü derken mutluluktan yerimde duramıyordumAyağa kalktımBütün sınıf ayakta,"yaşa Zeynep" diye bağırıyor,alkışlıyorduZeynep birden boynuma sarıldı,hem ağlıyor hem de "okuyorum öğretmenim "diyorduBenimde gözlerimden yaşlar akıyorduBaşarmıştım,başarmıştıkhepimiz Sevgi-sabır,azim ve istekle birleşince üstesinden gelmiştik zorluklarınZeynep'inde elması kızardıZeynep ,ders çıkışı koşa koşa eve gidip annesine anlatmış her şeyiAnnesi bana telefon ettiğinde ağlamaktan konuşamıyorduyanaklarında akan mutluluk gözyaşlarydıTekrar tekrar teşekkür ediyordu banaOysa ben yalnızca görevimi yapmıştımBunu içinde teşekküre gerek yoktu


Zeynep daha sonraki yıllarda da hiç bitmeyen azmiyle pek çok şeyi öğrendi,başardıOkuyup yazıyorİşlem yapıyorŞiir ezberliyorVe okulu çok seviyorduElbette kapasitesi kadar


Ve son sınıfa yani beşinci sınıfa geldikYıl sonu bir veda gecesi düzenledikHem emekli oluyordum,hem de öğrencilerimden ayrılıyordumHerkesin görevi vardı,Zeynep'indeOnun görevlerinden biri folklor ekibini çağırmaktıMikrofonu eline aldı,titrek,zor anlaşılan bir sesle:"teşekkür ederim,öğretmenim,çok teşekkür ederim"deyip ellerime sarıldıÖylesine bir duygu yoğunluğu içindeydim ki anlatılamazGöz yaşalarımı tutmakta zorlanıyordumMisafirlerimizde öyleHepsi bizi ayakta alkışladılar


Saymadım kaç yıl geçti o günlerin üzerindenEmekli bir öğretmenim artıkZeynep'le karşılaşıyoruz arasıraBana hâlâ okumayı öğrendiği günkü gibi gibi bakıyor:ışıl ışıl


Bu ışıklar yolumu aydınlatan,yol gösteren kılavuzum oldu meslek yaşantım boyuncaVe öğrencilerim beni mesleğimin zirvesine taşıyan kilometre taşları oldu


Eğer bir daha dünyaya gelecek olursam yine öğretmen olurumÇünkü, öğrencilerimin sevgisi,onlara bir şeyler öğretmenin mutluluğu her şeye değerİyi ki öğretmenim


Ayşe Sönmez Bulut