Tahin Şişesi

Tahin Şişesi Yazısı - Tahin Şişesi Ayşe Sönmez Bulut - Ayşe Sönmez Bulut Yazıları

Evleneli onca yıl geçmiştiKızları boyuna gelmiş,her şeyi anlar bilir olmuşlardıAma anne-baba arasındaki kopukluğun farkıdaydılar


Leyla,sevgi dolu ,fedakar,herkesin yardımına koşan bir öğretmendiSeverdi tanıyan bilen herkesBabası öldükten sonra annesini bırakıp evlenemedi bir süreÇok isteyeni olmuştuOlmayacak gibi de değildiÇalışkan ,becerikli elinden her iş gelen biriydiGüzeldi de


Bir gün birileri çaldı kapıyıYine görücü gelmiştiBu kez hayır diyemedi,ilk görüşte beğendiği bu genç adamaVe evlendiler sıcak bir ağustos gününde


Hayat hiç umduğu gibi geçmiyorduSevgisiz,paylaşımsız bir ortam evliliklerinin ilk aylarından itibaren kendini hissettirmeye başlamıştıLeyla üzülüyorduHâyâlini kurduğu evlilik bu değildiEşiyle oturup sohbet edemiyor,gün içinde yaşadıklarını paylaşamıyorduBunu dile getirdiğinde ise azarlanıyor,hor görülüyorduKatlanmakta güçlük çeksede sesini çıkarmıyor,hep "belki değişir"umuduyla geçiriyordu günleriniAma değişen bir şey yoktuOlmayacaktı daBunu anladığında ilk çocuğu kucağındaydıŞimdi de çocuğu için katlanır olmuştu her şeye


Aradan yıllar geçtikçe sevgiz bir hayat onu daha çok üzüyorduTek isteği kızını mutlu yetiştirmek,mutsuzluğunu ona hissettirmemektiDerken ikinci çocuğu dünyaya geldiÇocukların isimleri bile sorun oluyorduEşi,Leyla'nın fikrini sormadan kendince bir isim koyup yazdırmıştıDoğru değildi yaptığı bunu biliyordu ama ses çıkarmıyorduAmacı yuvasını yıkmamak olsa da kendisine yapılanlara ses çıkarmamış olmak üzüyordu aslında


Çocukların okulu,ev,iş günlük koşuşturmalar arasında geçip gidiyordu ömürKızlar büyüdükçe her şeyin farkına varıyorladıHatta annelerini "neden evlendin "diye sorguluyorlardı,

yine böyle kızlarıyla dertleşip konuşurken küçük kızı hiç ummadığı bir şey sorduLeyla dondu kaldı bu soru karşısında ne söyleyeceğini bilemediAslında öyle zor,anlatılmaz bir şey değildiAma öyle az olmuştu ki mutlu anları Kızı,"anne babamla hiç mutlu bir anınız yokmu ?" demiştiDüşündü,düşündü aklına bir şey gelmediNe acı demekki anlatacağı bir anısı yoktu bunca yıllık evlilik hayatındaTam o sırada bir şey geldi aklına,anlatacak bir anı bulmanın sevinciyle anlatmaya başladı:


"Babanız beyaz tahin sever,susamı kavrulmamış olanBen de esmer tahin severim,kavrulmuş susamdan yapılanBir gün baktım tahin bitmişBabanıza söyledim o da,/çıktığında sen al / dediAkşam üzeri çıktım dışarı markete uğradımTahin alacağımRaflara göz gezdirdim,kendi sevdiğim tahinden almayıp babanın sevdiğinden aldımAkşam oldu baban geldi,elinde bir tahin şişesi, baktım, bir de ne göreyim oda benim sevidğim tahinden almamış mı?İşte sevgi bu,sevdiği için kendi isteklerinden vazgeçmek"


Sözleri bittiğinde gözleri dolu dolu olmuştuKızlarda ağlamanın eşindeydilerBir ömür verilen evlilikten elinde kalan bir tahin şisesiydi


Ayşe Sönmez Bulut