Varsa Ölümün Bir Hayrı

Varsa Ölümün Bir Hayrı Yazısı - Varsa Ölümün Bir Hayrı Can Dündar - Can Dündar Yazıları

Gürsel Tekin’in annesini toprağa verirken döktüğü gözyaşlarının fotoğrafı vardı geçenlerde birinci sayfada

Daha önce de Başbakan Erdoğan’ın annesini uğurlarken hıçkıra hıçkıra ağlayışına tanıklık etmiştik

En yalın, en yalansız halimiz, musalla taşı başındakidir belki de

Eceli gördü mü frene basar hayat

Ölüm karşısında hiçleşiriz

Giyindiğimiz tüm sıfatlardan azadeyiz

Orada Başbakan ya da Genel Başkan yardımcısı değiliz

“Evlat” hüviyetinde eşitleniriz

Varsa ölümün bir demokrat yanı, bizi, bir süreliğine de olsa, unvanlarımızdan soyması

Bir gözyaşı damlasında, bir taziye sofrasında buluşturması


* * *


Varsa ölümün barışçı bir yanı, küskünleri barıştırması

Garip belki, ama bu ülkeye geçici de olsa bir sulh havası, ancak Azrail sayesinde gelebiliyor

Ben bunu büyük şehirlerde sadece mezarlıkların yeşil alan olarak kalmasına benzetiyorum

Ecelin yeşerttiği şehirler gibi, ölümde yumuşuyor yürekler; kanlı bıçaklı hasımlar, vefat karşısında başını eğip taziye kuyruğuna giriyor

Emri hak yapıyor hayatın yapamadığını

Barıştırıyor kan davalıları

Vicdanı eşeliyor, kindarlığı törpülüyor; en azından bir süreliğine ateşkes sağlıyor


* * *


Tam bir yıl önce bugün, o acıyı ben de yaşadım; bir yıl önce bugün, babamın musalla taşı başında, aynı dersleri ben de aldım


Bir acının kaç küslüğü bitirebildiğine, kaç eski dostla yollarımı yeniden birleştirebildiğine, fikriyatımı paylaşmayan kaç kişinin hissiyatımı paylaşabildiğine şaştım

Ölümle gelen barışı daimi kılmaya çalıştım

Bir yandan da, geçen o bir yılda, kavuşma ümidi olmayan bir sevdayı tattım

Maddi varlığı olmayan bir hayali sevmenin anlamını

Hasretin buruk tadını

O günden sonra da aynı kor hangi evi yaksa kulak kabarttım

Varsa ölümün bir hayrı, empatiyi artırması


Artık biliyorum ki, cenaze başında akıtılan gözyaşı, o günden sonra, salonda boş kalmış bir koltukta, arşivden çıkıveren bir eski mektupta, radyodan yükselen bir bozlakta ya da sofradaki doldurulmamış kadehte yeniden dökülmeyi bekler


Başın derde girdiğinde “Keşke yanımda olsaydı” dedirtir

Çok sevindiğinde “Keşke o da görebilseydi” diye dile gelir

Kafesinde suskun bir kanarya, o yası ele verir


* * *


“Temyizi olmayan bir dava bu”

Varsa kalleş ölümün bir adil yanı, nihayette herkesin başına gelmesi

Sadece bazılarına biraz iltimas geçiyor; kimini erken, kimini geç alıyor; kimine sıralı, kimine sırasız geliyor

Eğer gideni doyasıya sevebildiyseniz, “Bugünü de gördüm şükür” dedirtebildiyseniz, gözünün arkada kalmadığını, huzur içinde kapandığını hissedersiniz

O boşluğu dolduramayacak teselliler belki

Ama hiç yoktan iyi


Can Dündar