Acının Hükmü

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Acının Hükmü Yazısı - Acının Hükmü İlknur Uzunöner - İlknur Uzunöner Yazıları

Şizofren bir yaşamın kıyısında sevdim seni;her an delirecekmişim gibi

Her an ölecekmişsin gibi

Kapattılar beni bir yere,öyle bir bahçe ki burası herşeyim;herkes benim gibi ama dış dünya yok burada

Onlar farklı bakıyorlar ben ve benim gibilere

Anlam veremiyorum hiç kimseye

Öylesine daraldım ki artık bir tek ses bile duymak istemiyorum

Hayatıma anlam veren herşey anlamını yitiriyor birer birer

Buradan kurtarsın biri beni demekten bıktım artık ama biri kurtarsın beni buradan

Yalnızım ölesiye;çok kötüyüm

En ağır romanların sayfalarına sıkıştım

Unuttular beni burada

Katilim oldular;yüzlerce hatta milyonlarca kez öldürdüler ve hala devam ediyorlar

Kalakaldım pençesinde darağacının ipim çekilecek vaktim çok az anlıyor musun beni?Yalnızlığım omuzlarımda çok ağır bir yük!

O pencere o kadar küçük ki azalıyor gitgide güneş

ne dolunay var ileride ne de umut

Heepsi sönük

neden sönük!Bana bırakılanın izini taşıyorum köhne yüreğimde,mil çekildi gözlerime sanki neyim var ki göreyim

Duyamadığım ama rüyalarımda hep gördüğümdü açmaya çalıştığım kördüğüm

Her defasında elime yüzüme bulaştırdım açamadım ki yapamadım

Ben

sadece ölüyor ve özlüyordum

ve hala da öyle

Sonsuza kadar özlemek;bile bile atlamak o uçurumdan ve biçare saatlere küfretmek

Yankılanan seslerin acısı tekleyen kalbimde;ölene kadar kalacak o mahsende

Bıraktım yıllansın bu acı diye

İşte benim acım en güzeli ve kahırlısı kırmızıların

İçtikçe öldürsün beni

Nasıl olsa o kapı kapandı artık üzerine beyazlar çekildi,açıktı yüreği;görüyordum

Ve hala o gözler gözlerimde gündüz gece,her dakika her saniye

Öyle bir sınav ki bu tek çözümü sabır

Kahrolsamda mecburiyet varya hani;ayakta durmak zorunda olduğun anlar;işte o anlar benim yolum

Yürümek zorunda olduğum;dikenli tellerle,kırık camlarla dolu yolum

Beni hiçkimse çıkarmayacak bu kuyulardan biliyorum ama mecburum

İlknur Uzunöner

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Acının Hükmü Acının Hükmü Yazısı - Acının Hükmü İlknur Uzunöner - İlknur Uzunöner Yazıları Şizofren bir yaşamın kıyısında sevdim seni;her an delirecekmişim gibiHer an ölecekmişsin gibiKapattılar beni bir yere,öyle bir bahçe ki burası herşeyim;herkes benim gibi ama dış dünya yok buradaOnlar farklı bakıyorlar ben ve benim gibilereAnlam veremiyorum hiç kimseyeÖylesine daraldım ki artık bir tek ses bile duymak istemiyorumHayatıma anlam veren herşey anlamını yitiriyor birer birer Buradan kurtarsın biri beni demekten bıktım artık ama biri kurtarsın beni buradanYalnızım ölesiye;çok kötüyümEn ağır romanların sayfalarına sıkıştımUnuttular beni buradaKatilim oldular;yüzlerce hatta milyonlarca kez öldürdüler ve hala devam ediyorlarKalakaldım pençesinde darağacının ipim çekilecek vaktim çok az anlıyor musun beni?Yalnızlığım omuzlarımda çok ağır bir yük! O pencere o kadar küçük ki azalıyor gitgide güneşne dolunay var ileride ne de umutHeepsi sönükneden sönük!Bana bırakılanın izini taşıyorum köhne yüreğimde,mil çekildi gözlerime sanki neyim var ki göreyimDuyamadığım ama rüyalarımda hep gördüğümdü açmaya çalıştığım kördüğümHer defasında elime yüzüme bulaştırdım açamadım ki yapamadımBensadece ölüyor ve özlüyordumve hala da öyleSonsuza kadar özlemek;bile bile atlamak o uçurumdan ve biçare saatlere küfretmek Yankılanan seslerin acısı tekleyen kalbimde;ölene kadar kalacak o mahsendeBıraktım yıllansın bu acı diyeİşte benim acım en güzeli ve kahırlısı kırmızılarınİçtikçe öldürsün beniNasıl olsa o kapı kapandı artık üzerine beyazlar çekildi,açıktı yüreği;görüyordumVe hala o gözler gözlerimde gündüz gece,her dakika her saniye Öyle bir sınav ki bu tek çözümü sabırKahrolsamda mecburiyet varya hani;ayakta durmak zorunda olduğun anlar;işte o anlar benim yolumYürümek zorunda olduğum;dikenli tellerle,kırık camlarla dolu yolumBeni hiçkimse çıkarmayacak bu kuyulardan biliyorum ama mecburum İlknur Uzunöner