Bir Adamın Yalnızlığı

Bir Adamın Yalnızlığı - Şule Meryem Canpolat



Mart ayında olur en büyük fırtınalarÇatıları savurur, soğuk yalnızlıkları şehrinBir adam bilirim bu yalnızlıkta, karlar içindeYalnızlığı hiç almaz üstüneBir ceket gibi her sabah mutluluğu giyer üstüneVe bir ceketi asar gibi her akşam asar onu en yüksek yereYalnızlık hep içinde durur adamınZira, belli etmez kimseyeYine de gece ilerledimi yalnızlığı sığdıramaz içine


En çok mart ayında yeşerir umutlarKarlar altında bahara tutulan mutluluklarBir kadın bilirim karlar içindeUmutları karışmış kelimeler içindeBir kamburu taşır gibi yüklenir gamlarını şehrinGülücükler kondurur yüzüneHiç acımamış gibi yüreği, yeniden başlar sabaha


En güzel zamanlar kadardır hüzünlerin varlığı daBir şehir bilirim, elleri ceplerinde adamlar dolaşır içindeHep saklıdır avuçlarında tuttuklarıİnadına kaçırıp başka insanlardan, kirli yerlerde avuttukları duyguları


Bir sevda bilirimHer şey aydınlığa kavuşsa, o hep karanlıkta kalırNe kadar açsa insanlık sevdanın hamurunu, yine toplanıp yumaklaşırBu yüzden yüzyıllardır hâlâ onun adı konuşulur


Ölümler bilirim, yalnızlıklar üzerine kurulmuşSiz yaşıyor sanırsınız, belki de o hiç y/aşamadıSiz ağlarken, o hiç taşmadıAyrılıklar bilirim, aynılıklar içindeBelki de onlar hiç kavuşmadı


Mor bir şehir kalır gerideBir adam yalnızlığını ütüler sessizceKadınlar ve adamlar hep kendi içinde yaşar, yaşanmamışlıklarıDuyguları donmuş bir şehirden, kırışık gülüşler kalır bir deŞehir ölürBelki de hiç doğmadı


Yine de doğumlar bilirim, en derin ölümler içindeSiz öldü sanırsınız, o yaşamanın derdindeTam da her şey bitti deken, o yenilenmenin derdinde


Bir adamın yalnızlığı kadar, bir kadının hayatta kalma çabasıİşte dünyanın derin bulmacasıBir dünya bilirim, yeşillikler üzerindeMor bir kefen giydirir içindekilere, bir kere sevinceSiz hayat karmaşası dersiniz her sorunun cevabına, aslında cevap tükenmek bilmeyen sorulardaBir adamın yalnızlığı kalır her bulmacanın sonundaVe kamburu çoğalır kadının her terkedilişte



Şule Meryem Canpolat