Hayatın Kayıp Eşya Bürosu

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Hayatın Kayıp Eşya Bürosu Yazısı - Hayatın Kayıp Eşya Bürosu Tuna Kiremitçi - Tuna Kiremitçi Yazıları

Naiflik, “Büyürken kaybettiklerimiz” listesinin en üstünde yazılı olan şey

Hayatın kayıp eşya bürosunda sessiz-sedasız bekler onu yeniden bulmamızı

Hayatın kayıp eşya bürosu hem naifliklerle hem de artık hatırlamadığımız duygular, sesler ve kokularla doludur

Pek gelen giden olmadığından, sessiz bir yerdir

Bekçi sabahtan akşama kadar bulmaca çözer

Büronun varlığından haberdar olmasına haberdarızdır ama uğramamızı önleyen bir şey illa ki çıkar

Yoğun iş saatleri, geçmişin pişmanlıkları, geleceğe dönük kaygılar, çözümsüzlükler

Bir türlü gidemediğimiz ören yerleri gibidir

Ne zaman lafı açılsa “evet” deriz: “Bir gün mutlaka görmek lazım

”

Ama o gün bir türlü gelmez nedense

Hayatın kayıp eşya bürosu ıssızlığını korur

Bekçi, bulmacadan sıkılınca bakar bürodaki şeylere

Babamızın kol saati, annemizin mandolini, ışın kılıcımız oradadır

Kimsenin kendilerini arayıp sormayacağını anlamış gibi, sessiz bir tevekkülle boyun eğerler kaderlerine

Arada birbirleriyle konuşur, hatıra anlatırlar

Halbuki büro vaktiyle görkemli bir şekilde açılmış, törene şehrin mümtaz şahsiyetleri katılmıştır

“Şehrimize böyle bir büronun kazandırılmasına emeği geçenlere teşekkür ederiz” şeklinde konuşmalar yapılmıştır

Gazeteciler haber yapmış, fotoğrafçılar resimlemiş, televizyon kameraları eksik olmamıştır

Ama nedense heyecan bitmiştir işte

Gazetecilerin, habercilerin, kameraların yerini sessizlik almıştır

Kayıp eşya bürosunun bekçisi, şimdi özlemle hatırlamaktadır kendisiyle röportaj yapanları

Gazetecilere verdiği pozlar, masasının arkasındaki duvarda çerçevelenmiş halde durmaktadır

Onlar bile birer kayıp eşyaya dönüşmüştür çoktan

Geçmiş ve gelecek, büroyla insanların arasına iki kalın duvar gibi girmiştir: Geçmişin pişmanlıkları ve geleceğin kaygıları, şimdiki zamana geçit vermez

Zaten hayatta bu yüzden birbirine dokunamaz, bir başkasının hissine ortak olamaz insanlar

Fırsat bulup kayıp eşya bürosuna gitseler bile orada sadece pişmanlıklarını ve kaygılarını göreceklerdir

Gerçekten olanları değil

Belki de bu yüzden cesaret edememektedirler yollarını düşürmeye

Yaşlı bekçi bulmacaları bu yüzden doldurmaktadır

Tuna Kiremitçi

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hayatın Kayıp Eşya Bürosu Hayatın Kayıp Eşya Bürosu Yazısı - Hayatın Kayıp Eşya Bürosu Tuna Kiremitçi - Tuna Kiremitçi Yazıları Naiflik, “Büyürken kaybettiklerimiz” listesinin en üstünde yazılı olan şey Hayatın kayıp eşya bürosunda sessiz-sedasız bekler onu yeniden bulmamızı Hayatın kayıp eşya bürosu hem naifliklerle hem de artık hatırlamadığımız duygular, sesler ve kokularla doludur Pek gelen giden olmadığından, sessiz bir yerdir Bekçi sabahtan akşama kadar bulmaca çözer Büronun varlığından haberdar olmasına haberdarızdır ama uğramamızı önleyen bir şey illa ki çıkar Yoğun iş saatleri, geçmişin pişmanlıkları, geleceğe dönük kaygılar, çözümsüzlükler Bir türlü gidemediğimiz ören yerleri gibidir Ne zaman lafı açılsa “evet” deriz: “Bir gün mutlaka görmek lazım” Ama o gün bir türlü gelmez nedense Hayatın kayıp eşya bürosu ıssızlığını korur Bekçi, bulmacadan sıkılınca bakar bürodaki şeylere Babamızın kol saati, annemizin mandolini, ışın kılıcımız oradadır Kimsenin kendilerini arayıp sormayacağını anlamış gibi, sessiz bir tevekkülle boyun eğerler kaderlerine Arada birbirleriyle konuşur, hatıra anlatırlar Halbuki büro vaktiyle görkemli bir şekilde açılmış, törene şehrin mümtaz şahsiyetleri katılmıştır “Şehrimize böyle bir büronun kazandırılmasına emeği geçenlere teşekkür ederiz” şeklinde konuşmalar yapılmıştır Gazeteciler haber yapmış, fotoğrafçılar resimlemiş, televizyon kameraları eksik olmamıştır Ama nedense heyecan bitmiştir işte Gazetecilerin, habercilerin, kameraların yerini sessizlik almıştır Kayıp eşya bürosunun bekçisi, şimdi özlemle hatırlamaktadır kendisiyle röportaj yapanları Gazetecilere verdiği pozlar, masasının arkasındaki duvarda çerçevelenmiş halde durmaktadır Onlar bile birer kayıp eşyaya dönüşmüştür çoktan Geçmiş ve gelecek, büroyla insanların arasına iki kalın duvar gibi girmiştir: Geçmişin pişmanlıkları ve geleceğin kaygıları, şimdiki zamana geçit vermez Zaten hayatta bu yüzden birbirine dokunamaz, bir başkasının hissine ortak olamaz insanlar Fırsat bulup kayıp eşya bürosuna gitseler bile orada sadece pişmanlıklarını ve kaygılarını göreceklerdir Gerçekten olanları değil Belki de bu yüzden cesaret edememektedirler yollarını düşürmeye Yaşlı bekçi bulmacaları bu yüzden doldurmaktadır Tuna Kiremitçi