Çaresizliği Değil Çare_Sizliği Öğrenin

“İnsanlar hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar, sonra da hiç yaşamamış gibi ölür” (eflatun)


Hayat bize ne çok şey öğretiyor öyle değil mi? Bu öğrendiklerimizle bazen kendimizi aşıyoruz, bazen de kendi içimizde hapsoluyoruz Bu büyük bir tezat!


Kişisel gelişim kitaplarında sıkça rastlanan bir örnek vardır, ‘pire deneyi’

“bilim adamları pirelerin farklı yükseklikte zıplayabildiğini görür Birkaçını toplayıp 30cm yüksekliğindeki bir cam fanusun içine koyarlar Metal zemin ısıtılır Sıcaktan rahatsız olan pireler zıplayarak kaçmaya çalışır ancak kafalarını tavandaki cama çarpıp düşerler Zemin de sıcak olduğu için tekrar zıplarlar, tekrar başlarını cama vururlar Pireler camın ne olduğunu bilmediklerinden, KENDİLERİNİ NEYİN ENGELLEDİĞİNİ anlamakta zorluk çekerler Defalarca kafalarını cama vuran pireler sonunda o zeminde 30cm den fazla sıçramamaları gerektiğini öğrenirlerArtık hepsinin 30cm zıpladığı görülünce deneyin ikinci aşamasına geçilir ve tavandaki cam kaldırılır Zemin tekrar ısıtılır Tüm pireler eşit yükseklikte, 30cm sıçrar! Üzerlerinde cam engeli yoktur, daha yükseğe sıçrama imkanları vardır fakat buna hiç cesaret edemezler Kafalarını cama vura vura öğrendikleri bu sınırlayıcı ‘hayat dersi’ne sadık halde yaşarlar Pirelerin isterlerse kaçma imkanları vardır ama kaçamazlar ÇÜNKÜ ENGEL ARTIK ZİHİNLERİNDEDİR! Onları sınırlayan dış engel (cam) kalkmıştır ama kafalarındaki iç engel ( burada 30cm’den fazla zıplanamaz inancı ) varlığını sürdürmektedir Bu deney CANLILARIN NEYİ BAŞARAMAYACAKLARINI NASIL ÖĞRENDİKLERİNİ göstermektedir


Bu pire deneyiyle kendi hayatınızda bir benzerlik görüyor musunuz ? Sanırım bir şeyleri öğrendikten sonra kör oluyoruz Daha ilerisini öğrenme kapasitemiz, yeteneğimiz olduğuna inanmıyor ve başarıyı elimizle ama farkında olmadan itiyoruz Halbuki hepimiz biliriz,


Başarılı olmak için neler yapmamız gerektiğini,

Bunları niçin yapmamız gerektiğini,

İstersek nasıl yapabileceğimizi,

Yaparsak neler kaybedeceğimizi yada kazanacağımızı

Fakat bilmediğimizi bilmediğimiz bir şey var,o da tüm bunların farkında olup neden harekete geçemediğimizdir Hep bir şeyler isteriz ama olmaz Ama unutmayın “istemek, istiyorum demek değil, harekete geçmektir” (A Maurrois )


Bir insanın gelebileceği en üst nokta onun cam tavanıdır Her birimiz bir cam tavana sahibiz ve bu bizim karşılaştığımız engeller, acı tecrübeler ve başarısızlıktan öğrendiğimiz “neyi yapamayacağımızdır” Buna ne kadar inanırsak, o limite o kadar sadık yaşarız

İnsanlar inandığı kadar başarılı olurlar Yaşanan tüm kötü tecrübelerden sonra öğrendiğimiz tek şey ‘ÇARESİZLİK’ oluyor


Kişinin çok sayıda başarısızlığa uğraması sonucu, olayların kendi kontrolünde olmadığını, o konuda yeteneği olmadığını düşünmesi ve asla başarılı olamayacağına inanmasıdır öğrenilmiş çaresizlik Daha önceki denemelerde karşılaşılan başarısız sonuçların insanın kendisini sınırlayacak şekilde yanlış yorumlamasıdır İşte hayattan öğrenipte farkında olmadığımız şey budur Ve yine budur tüm başarısızlıkların sebebi


Başaramamak yenilmiş olmak demek değildir İllaki hepimizin başarılı olduğu bir şeyler var Bunları keşfedin, başarılarınızın üzerine gidin fakat, başarısızlıklarınızdan ders almayı bilin ve unutmayın ki denemeye devam ettiğiniz sürece yenilmiş değilsiniz

Öğrenilmiş çaresizlik düşlerimizi çürütür Sizi kendi kendinize yetemeyecek duruma getirir Buna yenik düşmeyin!


Başarısızlık siz izin vermediğiniz sürece “SON” değildir