Sait Faik Abasıyanıkın Hikayeleri ( Şahmerdan)

Şahmerdan, Türk yazar Sait Faik Abasıyanık'ın 1940 yılında yayınlanan üçüncü kitabıKitap Faik'in yazdığı hikayelerden oluşur





İlk iki kitabı Semaver ve Sarnıç'ın aksine, Şahmerdan'da Sait Faik'in yurtdışında yaptığı gözlemlere dayanarak, yurtdışını anlattığı öyküler bulunmaz Toplam yirmi eserinin yer aldığı kitaptaki öykülerin on dört tanesinde yazarın İstanbul izlenimleri vardır Çelme, Zemberek, Mahpus ve Köy Hocası ile Sığırtmaç'ta ise Abasıyanık, tıpkı diğer iki kitabında olduğu gibi Adapazarı ve Bursa'da gördüklerini anlattı Bu eserlerin dışında kalan Köye Gönderilen Eşek ve Çöpçü Ahmet de ise yazar ilk kez Doğu Anadolu'ya açılmıştır


Sait Faik özellikle İstanbul temalı hikayelerinde klasik öykü anlayışını bırakarak konusuz, anlık izlenimlere dayanan öyküler yazdı


Yazar, bu kitapta da yer alan Çelme isimli hikayesinin halkı askerlikten soğuttuğu iddiası ile askeri mahkemede yargılandı Çelme, Şahmerdan'a eklenmeden önce ilk olarak 22 Mart 1937Kurun Gazetesi'nde daha sonra 15 Haziran 1940'da Varlık Dergisi'nde yayınlanmıştı1941 yılında davadan beraat etti tarihinde Abasıyanık,
Analiz

Sait Faik, Şahmerdan'dan önce yayınladığı Semaver ve Sarnıç isimli hikâye kitaplarında çalışan insanlara ve emekçilere duyduğu sevgiye yer verdi Şahmerdan'da ise bu sevginin soyutlaşarak insan sevgisine dönüştüğü görülürYazar insanlara daha gerçekçi bir gözle bakmaya başlar Örneğin, bu kitaptaki Bekar isimli öyküde şöyle söyler: "İnsanlar her yerde aynı idi Hareketli, hırsız, namuslu, iyi, kötü"


Ayrıca, yazarın sık sık yaptığı iddia edilen Türkçe yanlışlarına bu kitapta sadece bir kere rastlanır Şahmerdan'ın cümle yapısı diğer iki kitabında olduğu gibi klasik cümle yapısıdır Konuşma dilinin canlılığından yararlanmasa da öyküleri ilerideki öykülerinin habercisi gibidir