Arzu İle Kamber

Gül mevsimine uyanmak
Gel ey zair bu yerde can ü dilden bir niyaz eyle
Tefekkür eyle ahval-i cihanı keşf i raz eyle
Yatan bu kabr içinde hazret i Arzu ve Kamber’dir
Şehid-i aşk olan iki hasret ulu serverdir Nice yıllar firak-ı vuslat-ı yarle olup giryan

Akardı gözlerinden yaş yerine daima al kan

Bela-yı aşk renc-i hasret etti onları cevher

Nihayet içtiler cam-ı ecelden şerbet-i kevser

“ Arzu uzun kirpikli sürmeli gözlerini ormanın yeşilinden alıp ayak uçlarına düşürdüğünde yanaklarının alev alev yandığını hissetti İçinde kafesten uçan kuş şaşkınlığı vardı Ya da henüz tomurcuğa duran bir gülün kaş ile göz arasında koparılış ürpertisi Yaprağa düşen ilk çiydi bu Yüreğindeki kıpırtıları duyar gibi oldu Bütün yıldızları gözlerine taşıdı Gönlünde binlerce çiçeğin bahara uyanışını farketti Gökyüzünün başka rengi de varmış bildi

Vakitsiz gül açar mı?

Kendini yokladı; Hayır bu isyan değildi öfke değildi!

Yendin utandı kızardı bencilleşti Paylaşmaya nefret kıldı Yüreğinin sesini dili söylemeye varmadı ‘Kamber’ ismi dudaklarında bir tebessüm olarak kaldı

Arzu artık dalgın bir kızdı”

* * *

Doğu kültüründeki duygusallığın izlerinin yoğun olarak görüldüğü yerlerden biri dilden dile dolaşan aşk öyküleridirBatı kültüründeki Romeo ve Jülyet’le ağırlıklı olarak sembolleşen aşk hikayelerinin tarihi doğu kültüründe daha eskilere ve daha derinlere dayanır