KişiseL ayna

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-25-2012

hayatımız karışık mutfak gibi, halil ibrahim sofraları kurulmuyor artık evlerde

kim kimin etinden ne koparırsa kardır sayıp doyuruyor aç ruhunu bu alemde

baldırımızda bi yabancı kaşık

kalbimizde bıçak yarası

afiyet bal şeker olsun aşklar satılıyor cafelerde yarım ekmek arası

taşıyın beni

hürriyet yok bu ülkede

taşıyın beni

adımı yaşatacak minik bedenlere

az daha dayan açacak yaprakları toprak ananın

kırılgandır kollarım kanatlarım

serçeler misafirim

ev sahibesi olmuş kuşlara eğreti dallarım

dilim susakalmış kesik uzuvlarım da açmış kır çiçekleri

bize yine söylemsiz sözler

bize yine kendimizle elele boğuk bi yanlızlık kalmış

kaynar kazan cehennem atmosferde

okyanus derinliği panik depresifiyim

tarumar eylesinler bedeni mi umurumda mı

bana yürekte inşaa edilmiş ruh gerek

ve sen kadınsın

rengin ırkın inancın ayrı olsa da

topukları toprak çatlağı, yüreği evlat yangını anasın

ve sen senn

sen utançsın bu kodaman dünyanın apış arasına gizlediği açlıksın

bakıyor ve görüyormusunuz

bunca gözlek rengi önemli mi

yeter ki görsün

yoksa sen de mi bakar körsün?

ve görmek için insan olmak yetersiz kaldığı an

bazen ağlarsın AİZO misali

bazen de bakarsın denize ben gibi

ah be kuşum

nereden bilecektin kanat açtığın sular bir damla gibi görünse de

aslında okyanusa dikleniyosun

senin ruhun anka kuşu, kanatlarım güçlü sanıyorsun

yoruluyorsun

kurulacak çok cümle var aslında

hepsi de yetersiz kalacak bu resimde

oysa ki ben

dünyaya merhaba demek istiyordum

sihirli bir kapıdan geçip kendimce sana merhaba demek anne

baba

niye taş kesildi elim

bedenim

ben niye doğamadım anne?

hiç dönüp gölgenize baktınız mı

orada viraneleri görebildiniz mi

gölgenizle hayat oyunları oynadınız mı

oyun başladı

kim ebe

?

oyunu baştan yazalım ister misin
oyunun kuralını bozup

gölgelerimize yeni hayatlar inşaa etsek
ve saklanıp bir hayalin ardına
hiç ebelenmesek

ölsek

ve yeniden doğsak

öyle saf

öyle günahsız

yalandan

riyadan sıyrılıp

biz toprak ana gibi doğurgan olsak

haydi cancağızım

gidelim insanlıktan nasibimizi aldık

koşmak bizim neyimize

ardımızda salyangozlar misali yapış yapış bir yaşam bıraktık

haydi cancağızım

gidelim

1963 Malcolm W

Browne, ABD
Budist rahip Thich Quang Duc, Güney Vietnam Hükümeti'nin din adamlarına eziyet etmesini kendini yakarak protesto ediyor

Rahip yanarak ölürken hiç ses çıkarmadı ve kıpırdamadı

ben sana destanlar yazıyorum

sen toprağı kaz

her bahar sürgün verir köklerim

bana bu ceza azz

hey sevdiceğim

bakışlarını al heybemden

yoksa bu diyarlarda görev yapamam ben

senin altında jipin, masanda pc'in cebinde 3g olacak

ya bu çocuklara a

b

c

yi kim okutacak

bakma öyle sevdiceğim

senin karnın nişantaşında benim ruhum bu köhne kasabada doyacak

zamansız gelişler vardır

ve zamansız gidişler

bazen keşke hiç gelmeseydide alışmasaydım gidişine dersin

ama beklenen yolcu geldiği gibi gider

akşam kızıllığı çöker göz bebeklerine

zamanın alnına sıkarsın

otogar

terminal

liman

ne farkeder

cumartesiler hep ayrılıkla biter

bu gün burada cumartesi

sende beni benim gibi özledin mi?

sadakat mi dedin

uyuyor bir park kuytusunda evlere ocaklara sığamamış

ne verdin ki bana der gibi hayata inadına sokağa düşmüş sadakat aslında bankın altında tetikte yatıyor

kimseler görmüyor rüyalarında bir aşk var bir de yorgun yıllar

o bir şehit oğlu

3 saat önce şehrimde yapılan teröre lanet mitinginde çektim bu fotoğrafı

annesi albayrağa sarılmış

kardeşi henüz 9 aylık

yağan yağmura inat küçücük ellerinde dev bir milleti taşıyordu

gözlerinde anlamını bilemediği bir öfke

anasının eteğine tutunup KAHROLSUN PKK

diye bağırıyordu

06-25-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	KişiseL ayna hayatımız karışık mutfak gibi, halil ibrahim sofraları kurulmuyor artık evlerde kim kimin etinden ne koparırsa kardır sayıp doyuruyor aç ruhunu bu alemde baldırımızda bi yabancı kaşıkkalbimizde bıçak yarası afiyet bal şeker olsun aşklar satılıyor cafelerde yarım ekmek arası taşıyın benihürriyet yok bu ülkede taşıyın beniadımı yaşatacak minik bedenlere az daha dayan açacak yaprakları toprak ananın kırılgandır kollarım kanatlarımserçeler misafirim ev sahibesi olmuş kuşlara eğreti dallarım dilim susakalmış kesik uzuvlarım da açmış kır çiçekleri bize yine söylemsiz sözler bize yine kendimizle elele boğuk bi yanlızlık kalmış kaynar kazan cehennem atmosferde okyanus derinliği panik depresifiyim tarumar eylesinler bedeni mi umurumda mı bana yürekte inşaa edilmiş ruh gerek ve sen kadınsınrengin ırkın inancın ayrı olsa da topukları toprak çatlağı, yüreği evlat yangını anasın ve sen senn sen utançsın bu kodaman dünyanın apış arasına gizlediği açlıksın bakıyor ve görüyormusunuzbunca gözlek rengi önemli miyeter ki görsün yoksa sen de mi bakar körsün? ve görmek için insan olmak yetersiz kaldığı an bazen ağlarsın AİZO misali bazen de bakarsın denize ben gibi ah be kuşumnereden bilecektin kanat açtığın sular bir damla gibi görünse deaslında okyanusa dikleniyosunsenin ruhun anka kuşu, kanatlarım güçlü sanıyorsunyoruluyorsun kurulacak çok cümle var aslındahepsi de yetersiz kalacak bu resimde oysa ki bendünyaya merhaba demek istiyordum sihirli bir kapıdan geçip kendimce sana merhaba demek annebaba niye taş kesildi elimbedenim ben niye doğamadım anne? hiç dönüp gölgenize baktınız mı orada viraneleri görebildiniz mi gölgenizle hayat oyunları oynadınız mı oyun başladıkim ebe? oyunu baştan yazalım ister misin oyunun kuralını bozup gölgelerimize yeni hayatlar inşaa etsek ve saklanıp bir hayalin ardına hiç ebelenmesek ölsekve yeniden doğsak öyle saföyle günahsız yalandanriyadan sıyrılıp biz toprak ana gibi doğurgan olsak haydi cancağızımgidelim insanlıktan nasibimizi aldık koşmak bizim neyimizeardımızda salyangozlar misali yapış yapış bir yaşam bıraktık haydi cancağızımgidelim 1963 Malcolm W Browne, ABD Budist rahip Thich Quang Duc, Güney Vietnam Hükümeti'nin din adamlarına eziyet etmesini kendini yakarak protesto ediyor Rahip yanarak ölürken hiç ses çıkarmadı ve kıpırdamadı ben sana destanlar yazıyorumsen toprağı kaz her bahar sürgün verir köklerimbana bu ceza azz hey sevdiceğimbakışlarını al heybemdenyoksa bu diyarlarda görev yapamam bensenin altında jipin, masanda pc'in cebinde 3g olacakya bu çocuklara abc yi kim okutacakbakma öyle sevdiceğimsenin karnın nişantaşında benim ruhum bu köhne kasabada doyacak zamansız gelişler vardırve zamansız gidişlerbazen keşke hiç gelmeseydide alışmasaydım gidişine dersinama beklenen yolcu geldiği gibi giderakşam kızıllığı çöker göz bebeklerinezamanın alnına sıkarsınotogarterminallimanne farkedercumartesiler hep ayrılıkla biter bu gün burada cumartesisende beni benim gibi özledin mi? sadakat mi dedinuyuyor bir park kuytusunda evlere ocaklara sığamamışne verdin ki bana der gibi hayata inadına sokağa düşmüş sadakat aslında bankın altında tetikte yatıyorkimseler görmüyor rüyalarında bir aşk var bir de yorgun yıllar o bir şehit oğlu3 saat önce şehrimde yapılan teröre lanet mitinginde çektim bu fotoğrafıannesi albayrağa sarılmışkardeşi henüz 9 aylık yağan yağmura inat küçücük ellerinde dev bir milleti taşıyordugözlerinde anlamını bilemediği bir öfkeanasının eteğine tutunup KAHROLSUN PKK diye bağırıyordu