Azmizade Haleti

Azmizade Haleti, 17 yüzyıl Osmanlı âlim ve şâiri Pîr Mehmed Azmi Efendinin oğlu olduğundan Azmizâde diye bilinir 1570 yılında doğduAsıl adı Mustafa olan Hâletî, iyi bir medrese tahsîli görerek yetişti Hoca Sa’deddîn Efendiden icâzet (diploma) aldı Yirmi bir yaşında berş iken kırk akçe maaşla Hâce Hâtun Medresesi müderrisliğine (hocalığına) tâyin edildi Birçok medresede ve Sahn-ı Süleymâniye’de müderrislik yaptıktan sonra 1602’de Şam, iki yıl sonra da Kahire kâdılığına (hâkimliğine) tâyin edildi Mısır Emîr-ül-Ümerâsı Hacı İbrâhim Paşa, asker isyânı netîcesinde şehid düşünce onun yerine geçti Fakat asâyişi temin edemediği için azledildi İki yıl açıkta kalan Hâletî, 1606’da Bursa kâdılığına getirildi Bursa’nın, Kalenderoğlu tarafından kuşatılarak yağma edilmesinden sonra şehirden ayrılmak mecbûriyetinde kaldı
1611’de Edirne kâdısı olan Hâletî, Yahyâ Efendinin yerine İstanbul kâdılığına getirildi Daha sonra Mısır kâdısı oldu Sultan Dördüncü Murat’ın cülûsundan (tahta geçmesinden) bir ay sonra Anadolu kazaskerliğine getirildi ise de bir yıl sonra ayrılmak mecbûriyetinde kaldı 1627 yılında Rumeli Kazaskerliğine tâyin edilen Hâletî, bir yıl sonra Silistre arpalığı ile emekliye ayrıldı 1631 yılında İstanbul’da vefât etti Sofular’da evinin karşısında tâmir ettirdiği mektebin bahçesine defnedildi
Meslekî hayatı yüksek mevkilerde geçmekle beraber, gerek devrinin içinde bulunduğu sosyal, idari ve siyasi durum; gerek idare kabiliyetinden mahrum olması, gerekse bazı ters işlerin neticesinde bu mevkîlerde uzun süre kalamamıştır Talebesi olan Atâî, Şakâyık Zeylinde onun hakkında; “Doğru, çalışkan, ilme ve kültüre son derece düşkün, geniş bilgili, cömert, iyi niyetli, sözü, sohbeti dinlenir bir zât idi” demektedir
Devrinin ileri gelen âlimlerinden olan Hâletî Efendinin ölümünden sonra evindeki kütüphânede bilfiil okunup kenarlarına not konulmuş, açıklamalar yapılmış üç-dört bin eser bulunmuştur Âlimliği yanında, diğer meşhur bir yönü de şâirliğidir Hâletî, gazel ve kasîdelerinden çok, rubâîleriyle tanınmış bir şâirdir Özel ve meslekî hayatında karşılaştığı acılı hâdiseler ve hayâl kırıklıklarından akisler taşıyan Dîvân’ındaki rubâî dışındaki şiirlerinden çoğunluğunda yüksek bir şâir hüviyeti görülmez Dîvân’ı ve Üçüncü Sultan Mehmed’e sunduğu kasîdesi, edebî bakımdan önemli bir değer taşımakla berâber devrinin Nef’î, Nâbî, Neşâtî gibi meşhur şâirlerinin eserleriyle karşılaştırılınca, nisbeten sönük kalır Hâletî, tasavvuf konularını, Türk şâirleri içinde hemen hemen hiç kimsenin başaramadığı bir ustalıkla rubailer ile ifâde etmiştir
Azmizâde Hâletî’nin Dîvân’ı yanında çeşitli ilmî eserleri de vardır Bunlardan bâzıları şunlardır:
1) Menâr Şerhi Hâşiyesi,
2) Dürer ve Gürer Hâşiyesi,
3) Muğn-il-Lebîb Şerhi,
4) Enîs-ül-Ârifîn fî Tercümet-i Ahlâk-i-Muhsinî,
5) Hidâye ve Miftâh şerhlerine Ta’likât,
6) Sâkînâme, Şehnâme vezninde yazılmış yaklaşık 520 beyitten meydana gelmiş uzun bir manzûmedir On beş ayrı makâleden meydana gelmiştir
7) Münşeât: Resmî yazılardan meydana gelen yazı ve mektupları ile kendi hayâtı ve yaşadığı devrin olayları anlatılmaktadır
Haletî denince akla hemen gelen Rubâîyât-ı Hâletî’dir Kâfiyelerini son harflerine göre tertib etmiştir