Hasret Kaldım ...

Hasretliklerle ömür geçer Her zaman birilerine hasret kalmaktan geri kalmazsın Gün olur ailene, memleketine ve sevdiğine hep hasret kalırsınYitip giden bir türkü olur bu çoğu zaman,dilden dile yayılırHasret türküleri böyle yazılır
Ben de gecenin bir vaktinde sigaramı içime çekerken çocukluğuma,gençliğime hasret kaldımYürüdüğüm yollara,okuduğum okullara hasret kaldımSalıncakta sallanmaya,bilyelerimle oynamaya,topla sabahtan akşama kadar oynamaya hasret kaldım
Şimdi zaman pervasızca tüketirken beni yüreğime hasret kaldımHer zaman ah işitip vah dinleyip mutsuz olmaktan sıkıldımOnca şeye hasret kalırken geldiğim yola baktımMeğer tüm geçmişime hasret kalmışımGün oldu kimse anlamadı beni,anlayanlar da ikinci gün sırt döndüler banaBen beni yalnız bırakan arkadaşlarıma,dostlarıma hasret kaldım
Severken,sevilirken kırılmasın,üzülmesin diye çırpınırken hep kırıldım,üzüldümBen kırılmamaya,üzülmemeye hasret kaldımMutsuzlukla çebeleşirken mutluluğu kaçırdımBen kaçırdığım mutluluğuma hasret kaldım
Dün sevmiştim,sevilmiştimHer sevgim karşışında zaman hoyratça davrandı banaBen tüketilen sevgilerime hasret kaldım
Zaman ayrılmayı gerektiriyorduVe ayrıldık taŞimdi kaybettiklerime hasret kaldım
Kimseyi gözü yaşlı koymak istemezdim,hiçbir zaman istemedim deAma ayrılmak zorundaydıkBen beni büyüten anneme-babama hasret kaldım
Aynı yollarda yürümüştük,aynı tastan içmiştik,aynı tabakta yemiştikOnlarla da ayrıldık bu hoyrat zamanda,ben kardeşlerime hasret kaldım
Sevgiye muhtaçken;bir sevgiliye dikildi kollarım ve bacaklarımVe zaman durdu sanki,kıpırdayamadı ondan sonra bedenimVe böyle geçer zannettim,oysa ki sevgisiz geçecek günler kapımdaydıBen gecemi gündüz ettiğim sevdiğime hasret kaldım
İçinde yaşarken anlayamazsınız yaşadığınız yerin havasını suyunuVe acımadan tüketirsiniz sanki bi daha yaşanmayacak diyeBir gün olur ayrılırsınız doğduğuz yerdenBen memleketime hasret kaldım
Tüm özlemler banaydı sankiAllah beni özlemler ile sınıyorduHer nefes alışım beni hasret bırakıyordu geride bıraktıklarıma
Artık anlıyorum defterimin kabarık olduğunuNerden başlayacağımı bilemeden hergün yeni bir şeylere hasret bırakılmak zorunda kalıyordum
Zaman tünelinden geçip durdurmak istersin zamanı;ama nafileZaman darbe üstüne darbe getirmekle meşguldü,ve ben tükeniyordum
Özlem ateşim perçinleştikçe ben de yaşlanıyordumVe gittikçe bu tünel benim sonumu getirecekti kimbilirKimbilir insan doğarken bunları da kabullenmiş olacaktıAma kimse istemezdi,hasretle yoğrulacak hayatıGözlerinde akan yaşın bile kıymeti kalmayacaktıÜzülmek faydasızdıÇünkü ben bu yola çıkarken tüm gemilerimi yakmıştımHasret benim kaderim olmuştuBuna alışmak zor da olsa katlanacaktım
Şimdi yitip giden her şey gözlerimin önüne geliyorVe ben tükeniyorum an be anTüketiyorum kalan ömrümü,geride kalan ömrümü tükettiğim gibiSevdalarımı tükettiğim gibiAramak boşuna sevinçleri,mutluluklarıNe ben çocuğum,ne de dünya aynı dünyaTüm sonları gördüm,şu an kendi sonumu görüyorum
Açmış kollarını gel gel diye bağırıyor ve koşuyorum ben de o yanaBakalım nereye gidecek bu vedalaşmalarım



alıntı