Ve Kadın Gider Ağlamadan

Ve Kadın Gider Ağlamadan


Sebepsiz öfkeler yumağıydı bakışları
Hangi yöne dönse öfke nöbetlerinin dalgaları vururdu ıssız kalmış kıyılarına

Gitmeliyim derdi fısıltıyla
Gitmeli ve ruhumu arındırmalıyım kimsesizliğin verdiği garip suskunlukla

Gece üç beş nöbetleri ne zamandır kurcalıyordu zihnini kurcalamasına da, yinede içine sinen karanlık kokunun etkisinden kurtulamıyordu kadın

Bilirdim;
Hangi yöne baksa iğreti duygular bulaşırdı çoktan yaşlarını kurutmuş gözlerine
En son gördüğümde hiç konuşmadan elinin tersiyle sildi dudaklarını Çoktan akmış makyajı iyice yayıldı yüzünün kıvrımlarına

Oysa ;
Titreyen ellerinin ne kadar çok ihtiyacı vardı birilerinin yüreğine dokunmaya
Hep bir istismar aracı görünen bedenine tiksintiyle baktı aynada Boğazına takılan hıçkırıkların nefessizliği tıkadı boğazını

Önemsemedi, nihayetinde sonrasında ruhu kimselerin görmeyi istemeyeceği bir rüyaya yataklık yapacaktı

Adı gibi bilirdi
Bu kadar gerçekçi olmasa belki de bir avuç mavilik yetecekti yüzündeki karanlığı yıkamaya

Es geçip kulağına fısıldanan yalanları, ya da aldırmadan ne kadar yaralanacağına sahtekârca gözlerine bırakılan gülümsemeleri bırakıp bir kapı aralığında, tek düzelikten uzak günlerini yaşamaya devam edecekti bir gayret Ama

Tüm sıfatlarından sıyrılmak en kolayıydı belki de

Yakıp zihninin bir köşesinde kıvranıp duran hatıraları, soyunup payına düşen acılardan
Ve elinin tersiyle itip reva görülen merhamet kırıntılarını, tüm izlerini silerek gitmek en kolayıydı

Bir ben dokundum yüreğinde biriken aydınlığa
Çok istedim kalmasını, ellerini hep nefesimde ısıttım uzaklaşmasın diye ruhumdan

Ama;
Yapamadım

Kalmasını sağlayamadım vaat ettiğim huzura rağmen
Utanarak ardında hala direnen kadınlardan
Kaydı gitti, son bir gayret çırpınan bir kuş gibi uçtu gitti parmaklarımın arasından