Vefa ..

Vefa, hicran içindeki gönle merhem, çöldeki son yeşile ab-ı hayat
Vefa, ızdırap yangınına düşen rahmet
Mecnun misali Leyla'dan geçip Mevla'ya hicret


Hatırlar mısın, neydi vefa?


Ezelde verilen söze, Haşr'e kadar sadakat miydi?

Karasevdalı birinin, kar ve boranın kucağında yüreğiyle ısıttığı bir kardelen mi?

Kupkuru çölleri cennete çeviren Gül'e sevdalı olmak mı?


Dikenlerin batmasına aldırmadan, güle vuslat arzusuyla kanayan bülbül bilir vefayı

Nuruna hasret olduğu Mübarek Yüz'e bir zarar gelmesin diye bütün hünerimi ortaya koyan mağaradaki örümcek bilir vefayı

Vuslat kokulu uykusuz gecelerde Yar arzusunun adıdır vefa


Sevda bülbülünün kanı damlayınca karanlık bir geceye, vefa nağme kesilip çınlar seherler boyunca

Belki de bir daha açılmayacak olan dost kapısını terk etmeyişin sırrına ermektir vefa

Vefasız gülüşler serpildi kanayan yaralara
Vefanın bahtına vuslat yerine gurbetler düştü


Beklentisiz sevmeler maziye karıştı, yapılanlar karşılık bekliyor artık
Yıldızların sızısı her gece biraz daha artıyor Samanyolu'nda
şimdi geceler vefasızlıkla bölünmede

Ayın on dördünde sema, şimdilerin vefasız dostlarına nazar edip ağlamakta

Hatırladın mı,neydi vefa?

Vefa, bahta düşen cefa da olsa,safa libası giymektir-alıntı-