İnsan psikolojisinden anlayan lütfen bir göz atsın.

Selam arkadaşlarKardeşim gibi sevdiğim 8 senelik bir arkadaşım varOkulda hep aynı sınıftayız dışardada hep beraberizßu kadar yakın olan arkadaşımda son 5-6 yıldır birşeyler var yani eski havası yok hep efkârlı bi hali varKendini bilgisayara adadı resmen bilgisayarının başından kalkmıyo orda yatıyo orda kalkıyoUzun süredir arkadaşımın bir derdi olduğunu biliyodum hatta söylemesi için ısrar ediyodum sonunda söylettim
Derdinin yalnızlık olduğunu söylediOnca insan arasında yalnızım dedißunu sadece sevgili anlamında düşünme dediHayatımda bir sen varsın birde bilgisayarım dedi


Arkadaşımın avatarında hep bu resim var
ßenim avatarımdaki resimi biliyosunO resim benim hayatımı anlatıyo hatta beni anlatıyoßir tarafta ışık yani insanlar yalnızlığımı gidericek herşeyßir yanda ise karanlık hayatımı hapis bir hale getiricek herşeyOrtada ise bir çocukO benim
Işık olan tarafta herkez sahte herkez maskeliSahte insanlar,sahte dostlar,sahte olan herşeyKaranlık olan tarafta ise sahte olan hiçbir şey yok hatta hiçbir şey yokSadece yalnızlık var orda en azından sahtelik yok
O ortadaki çocuk ise bütün bunlardan bıkmış sıkılmışHayattan bezmiş birisi
Ya hep yalnızım yada hiç diyen birisi değil tam ortada kalmışO da sürekli maske takıyoHerkezi kandırıyo sürekli gülüyo ama acı gülüşler içerisindeIşık olan yerde onun hiçbir özgürlüğü yokNe konuşmak nede diğer şeylerKaranlık olan yerde ise bütün hakları var oranın tahtında o varAma bomboşßomboş bir ülkeyi yöneten bir kral gibi
ßu söylediklerinden sonra gözlerim doldu yüreğim parçalandı resmen
Diyeceğim tek şey "ağla" olduAma onunda cevabı hiç gecikmedi
Ağlamakmı?Çok denedimYapamıyorumAğlayamıyorumßu yüzden herkez beni taş kalpli sanıyoTanıdığım birisi öldümü herkez ağlar ama birtek ben ağlamamAma bilmezlerki içimde ne fırtınalar kopuyoUzun süredir ağlamıyorumÇok uzun süredir
ßir kişi dayak yer ağlar,sokaklardaki çocukları görüp ağlar,dramatik bir film görür ağlarßiliyosun ben bir kere dayak yemekten komaya girmiştimßir kere bile ağlamadımSokaklarda o kadar çocuk gördüm hiç ağlamadım hergün en az 2 tane film izlerimHiç birinde ağlamam ve ağlamadım
ßunları anlatırken sokakta yürüyoduk duvara durup dururken vurduArkama dönüp duvara baktığımda ufak bir çatlak ve arkadaşımın elinde bir kanama vardıßen tabi bir an panikledim hastane falan dedimDirek ben alışkınım bişi olmaz dedißen tabi ısrar ettim uzun bi süreSonunda bana baktı ve üstündeki elbiseyi aralıyarak karnını gösterdiGördüklerme inanamadımKarnında birsürü kesik vardıÜstü deri kaplamıştı ama yinede belli oluyoduSonra kapattı elindeki yara birden aklımdan uçtu gitti ve aklım karnına takıldıßu ßu nasıl dedim ve birden sözümü kesti ve bu nasıl oldu? dediİntihara teşebbüs dedi ve bu konu kapansın dediAradan 1 saat falan geçti biz hala geziyoruz elindeki kanlar kurumuştu artıkßir bakkala girdik bir şişe su ve bir kutuda bira aldı
Su ile elini yıkadı suyun yarısı bitmişti ve geri kalan kısmını içtiElinde bira kutusu ile bir yere gittikKapalı bir alandı terkedilmiş bir depo gibißenim aklım hala yaşadıklarındaydıKarnındaki kesikler hiç aklımdan çıkmıyordußen dalgın dalgın o yaşadıklarını düşünürken o içeri girmiş ışıkları yakmıştıßende içeri girdimEski bir kanepe vardı4 kişi rahat otura bilirdiGeçti kanepeye oturdu ve sende otur çok gezdik az dinlenelim dediAldığı birayı açtı ve bir yudum çektißana uzattıßenim aklım hala o çektiklerindeydiHayır dedimO anlattıklarından sonra birşey içicek
havam kalmamıştıßana döndü ve Hani ağla,ağla açılırsın demiştin ya dedißana fayda etmez sanırımßeni rahatlatan tek şey dedi ve elindeki bira kutusunu gösterdißir fırt daha çektiElindeki bira kutusunu bitirdikten sonra arkaya doğru fırlattıHadi gidelim burası birazdan tinelcilerle kaynar dedi ve hafif gülümsediSaat baya bi geç olmuştuEve doğru yol alırken hayatımda ilk defa bir kişi yanımda dedi ve gülümseyerek teşekkür ettiSonra ayrıldık


Arkadaşlar bu sorunun çözümü ne olabilir ne kadar düşünsemde bir çözüm bulamadımNot:ßu anlattıklarım bir kitaptan yada internette görülen klasik hikayelerden değil tamamen gerçektir