Trabzon Yolcusu Kalmasın Hayde Hikayesi - Trabzon Hikayeleri

Yağmur biraz dindigöğün dostu bulutlar hala yerindehafif de bir sis var ama güneşin gözü göründü görünecekağaçlar bir kemençe havası gibi titrek

burası trabzonun küçük bir kasabasıaz önce otobüsten indimderegözü köyünde muhtar olan amcamın ziyaretine geldimküçük bir durak kulübesinde oturuyorumyolları unutmuşumyıllardır ayak basmadım bu mübarek yerlerene garip,hiç bir şey ve hiç kimse tanıdık olmadığı halde,sanki yıllardır buralardayım gibi hissediyorumçok da heyecanlıyım

yeşil ot,çamur ve ağaç kokuları,yağmurun yol kenarlarından akıttığı küçük minyatür nehirlerin şırıltılar,kuş sesleri,ileride park halinde duran arabadan yükselen coşkulu müzikha uşak ha
_oynayalım uşaklar,trabzon kolbastisi

yolun iki yanında duran evlerin birinden birine iple gerilmiş ,yoldan geçene;
_dur yolcuha işte burası aşkların bordo mavi yaşandığı karadenizdir"dercesine dalgalanan dev trabzonspor bayrağı,gözüme ilişti demeyeceğim resmen gözüme girdi

bir fenerli olarak yadırgasam da düşündümböyle bir kent takımı kent aşkı yokfutbol bilmeyen kadınlar bile trabzonun maçı olduğu gün işlerini erkenden bitirip ,kocaları çocukları ile birlikte,köyde tek "yayıncı kuruluş" zımbırtısı bulunan amcamın bahçesinde toplanırlarmış

bulutlar kemençe eşliğinde sisi de kolların takarak çekildilerkırkbeş dakikadır araba bekliyorumamcama haber vermedimsüpriz olsunbeklemek,bu güzel doğa tablosunun tadını çıkartmak istiyorum
on metre ileriden sonra ağaçlar arasında kaybolan toprak yola baktıktan sonra yandaki minübüs şoförüne
_beyefendi deregözüne nerden gidilir diye sordum
_abla şu yolama bekle otobüs yirmi dakika sonra gelir,yürüyemezsin
_sağ olyürüyeceğimolmazsa yoldan binerim
-Sen bilirsnuğurlar ola

yürüyorumbu kıvrımlı yola refakat eden küçük bir dere de sanki bizi takip eder gibi yanımızdan akıyorkurbağa sesleri inanılmaz bir senfonibiri susunca bir başka cins daha yrı bir telden bağırıyorbeni görenlerse "long"sesiyle dereye dalıyortaşların otların çiçeklerin ağaçlarınkısacası doğayı besleyen ne varsa hepsinin renk verdiği bir yağlı boya tablo izliyor gibiyim

huzur var buradabeşeri tek şey , tek tük de olsa yol kenarına atılmış poşetler ve pet şişeler

nasıl, o gürültülü,havasız,verimsiz,yeşili griye dönmüş bir hayatı onbirinci kattan aşağı seyretmeye " manzara " demişim bilmemhem yürüyorum,seyrederken yazıyorum hem degüneş de teşrif etti şu an bu huzur tablosuna

şimdi yol ikiye ayrılıyorbir yol bizim deregözüne,diğeriokuyamadım,yakından bakacağımilahi trabzontabelan bile güldürüyor be
bu köyün adı DEMİRCİ imişama bir muzip galiba çivi gibi bir şeyle köy adının üstüne SÜLEYMAN yazıp " C " harfini maharetle "e" harfine, sondaki "i" harfini de "L" harfine çevirerek " yollar yürümekle aşınmaz " özlü sözünü edebiyatımıza kazandıran ünlü SÜLEYMAN DEMİRELe selam göndermiş

yanaklarıma,içten ,koca bir sırıtma yayıldı

yolun kendime ait kısmına ,yani bizim köye giden tarafa döndümbiraz yürüdükçe çok ötelerde evler göründüartık yolun bir tarafı orman,diğer tarafı-uçurum gibi görünse de-tarladomatesler,biberler,patlıcanlaraçık hava serası trabzon

burda köylerin arasını dereler bölüyordüzlük alan görmek imkansız gibisahilden bakınca görüntüleri ,dizilişleri hızar dişlerine benziyoryamaçlar bereketli tarlalarla kaplıevler ötede beride,kesilmiş bir tespihin taneleri gibi dağınık

bitişik tarlalarda çalışan iki kadın gördümkenara iyice yaklaşıp amcamın evini sorayım
_bak gene benim oriye atti kustellerikız çopluk mi sandın burayidedi sarı çiçekli entari giymiş kadındiğeri hiç istifini bozmadan ,eteğinin yere değen kısmını kuşağına sıkıştırıp,çamura inat, bembeyaz şalvarıyla nispet yapar gibi işine devam ettibeni görmesinler diye geri çekildim ama sonra merakıma yenik düşeyerek izlemeye devam ettim
sarı çiçekli entari giyen kadın sürekli ama sürekli laf atıyor arada topladığı çerçöpü diğer kadının tarlasına fırltıyorben hala merakla diğer kadının sabrının sonunu merak ediyorumnihayet kadın elindeki kazmaya kollarını dayayıp,
_e rezil kariorası tarlalar arasi bölgedırne atarsak ataruksen benım fidanlarımın ustüne yığdın kustelleriyazuk olsun ha şu kot kafana
sarı çiçekli entari giyinen :
_ula tevekkeli değil kocan nataşadan geri kalmayiha şu yılan dilinden bezmiştir herif
beyaz şalvarlı durakladı
_allahın külek kafalisiseni şimdi kocama sövdürsem, ebedi olmaz,kıskanırıme senın kocan sen arından kıskancından çatlayasun
tarla çöpleri kazmalar havada uçuyormavili çook kızdı
_uyy!Allah belani versın

ayırsam mı acaba diye düşünürken beni gördüler
_ula kız senda kisın
şimdi kadınlar yanyana merakla beni süzüyorlarfırtına dindi ne garip değil mibiz kentlerde sokakta rastladığımıza -evimizin önünden geçiyor olsa bile-sen de kimsin desek,karşıdaki bize ya deli der,ya da sen kim oluyon lan!dediğimizi zanneder dayak yerizoysa burada herkes herkesin tanıdığı

beyaz şalvarlı sarılıya sordu
_e kız hacer kimdır bu
_ben ne bileyim şuriye,görmedim hiç
inanmıyorum az önce kazmalar küfürler havada uçuşuyordudemek buraların kavgaları da yazları gibiymişkısa
onlara muhtarın yeğeni olduğumu söyleyince sarılı
_haçan biliymisin orayi, diye sordu yok anlamında başımı salladımişlerini öylece bırakıp yanıma çıktılarbir seni götürürüz bulamazsın sen dediler
şimdi az önce kavga eden ama şimdi iki kadim dost gibi görünen iki neşeli kadınla kıvrımlı yola devam ediyorum
galiba bir haftalık tatilimde bu huzur tabloma daha çok renkte figür ekleyeceğim

Aynur Engindeniz