susmaktan başka ne kaldı ki elimizde

Bırak gözlerinden avuçladığım
o son bakış içsin beni sol yanımdan
gitme kal diyemediğin olmak
öleceğimi bilip gülememekti benim için

Yazıldıkça beni
susuldukça kendini yaralayan bir öyküsün …
Susmaktan başka ne kaldı ki elimizde
Nasılsa kayıbız birbirimize konuşmaların gölgesinde…
Bırakalım da dinlensin bu öykü
Yorgunluğumuz fazla gelmeden bedenimize …
Serin havalarda kalmış bedenin
Yüreğinse çoktan düşmüş yollara
Aranan yitikliğimizin yaralarını sarmak istiyor
Yaralamalarımız birbirimizi biraz yara almış …
Susturmuşuz yaralama oyunlarımızı …
Özlemek sonunda kavuşacağını bilerek
Sarılmaktır hayata …
İşte bu yüzden
Ben hep özlüyorum; özlendiğimi bilerek
Ve hissederek …
Eksik bir yaşam yaşlanırken gözlerimizde
Sanırım biraz daha gençleşiyor
Yitirdiğimizi sandığımız bu aşk …
Zaman bir film şeridi gibi kopup gidiyorsa
göz uçlarımızdan
Ve uçtuğumuz uçsuz uçurumlardan
Hep yukarı düşüyorsa kayıp duygularımız
Kovmaya çalıştığımızda yüreğimizden
Hep geri dönüyorsa o ilkel insanlık sancısı
Aşk değildir giden…
Çıkmaz sokağına batırılmışken yüreklerimizin…
Aşk değildir giden …

Eylülün tam bir eylül olduğu bir akşamda
Pencere kenarı düşler düşlüyorsun kendine
Şehr-i İstanbul yağmur olmuşken gözlerinde
Serinliğini sığınak yapıyorsun içinin dehlizlerindeki
Kıyametin yakıcılığına …
Yazdığım her cümlede anlam kavgasına
İtiyorsun zihnini
Yüreğinse senden bihaber
Hep eski zamanlara sarılıyor;
Bugünsüzlükle susturulmuşken kan kaybı düşleri …
Yarınlar hep vardır ve olacaktır
Aşkın bugünsüzlüğü de yarına sürmüştür zaten
Umudun mavi mürekkebini …
Bugün ölmüştür
Yarın
yarın gibi olduğunda
Göreceksin ki
bugünden başka bir şey değil sahip olduğumuz …

__________________
gözlerim yoluna düşmüşhiçbir şey göremiyorum sen den öte
senden öte sözler duyamıyorumaldığım nefes seninle sınırlı
tutsaklık değil benim senden gidemeyişimbaşka birşey
daha yücedaha akıl almaz
daha sınırsız
uçsuz bucaksız
dursuzduraksız