Sus Dilim Sus !!

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

Şimdi Ne Desem Kar Yağıyor

!!

Sana anlattıklarım neleri susuyor bir bilsen
Ve anlatmadıklarım neleri söylüyor…”

Boğazımı yırtarcasına susuyorum
Ya verilmekten yıpranan cevaplardayım
Ya sorulmamaktan solan sorularda
Sen ıslatmasını bilmeyen bir yağmur oldun
her akşam
Ben ıslanmasını bilmeyen ahmak
Bu yüzden aşık olamadık sırılsıklam

Pimi çekilmiş coğrafyalarda
Zaman ayarlı bir aşkın en tesirsiz parçasıydım
Ve ben günah şeridinde hatalı sonlanandım

Az gittim… uz bittim… hiç geldim!!!

Uyurken bile uykusuzluk akan gözlerinde
Kaçan trenlerin hesabını istasyonlara kesen
Kalabalıkta unutulmuş bir yalnızdım
Kendine kaçak yolcular bindiren…
Her yolcu da kendini ihbar eden!

Kalbime girmek tehlikeli ve yasaktırlarla
Yaşamamaya kalkışıyorsun hayata
Ve ben senden yırtılma bir yelkenle
Aynı yöne gittikçe aynı yere geldim
Sonumu baştan yazdım;
İçimde hala bana ilk aldığın acım!
Gece sabahı da siyah kusuyor üstüme
Aklıma yaprakların dökülüyor
Bugün aklımda sen vardın;
Aklımı karıştırmadım!
Artık biliyorum…
Aşk bir intihar saldırısıdır; yalnızca iki kişinin öldüğü!
Aşka nişan alıp ayrılığı ıskalayan acemi
Hala gözlerinde kalp kapaklarım

“Seni almadan içimden nasıl giderim?”

Ve sen kaç kez bu hırsla sevildin
Koca koca kışları;
Kısa kısa şubatları biriktirdin…
Susku sınanmamış bir ustura gibidir
Susardın…
İç denizine sığınmış gemileri yakan bir limandın
Bak şimdi gönülsüz gittiler senden;
Gönlünü çaldıkların !!!

Yazmadıklarından korkarsın en çok yaşadığın hiçbir şey de
Ve adın gibi bilirsin;
Aramayı unutan bulmayı öğrenemez
Bugünler dünlerinden utanıyorsa
Hiç yarın olamayacaklar
Şimdi ne bugünsün ne de yarın
Olsa olsa sadece bir yarım;
Ya da eksilen yanım!
An kaybından ölen zaman
Senden daha katilini bulamadı kendine
Gelseydin eğer kendimi bile kovardım yanımdan
Gelmedin yine kendimsiz kaldım ardından…
Dünyanın bütün dillerinde sustum ve bir şair bıraktım geride
Ekmeğini aşktan çıkaran!

“Sustalı bir aşk senin ki
Sesinle çıplaklaşıp suskunluğumla giyiniyorum”

Korunak sandığım tüm senlerde
İçimde yoktan başka bir şey kalmadı
Ruh ölünce cesedi beden taşıyor sırtında
İki büklüm acılarla …
Patlasam her yere acı sıçrayacak biliyorum
Patlamamaya hazır bir bomba oluyorum
Ben mi çok yorgundum sen mi çok dinç?
Bende mi eksikti sen de mi fazlaydı sevinç?
Dilsizler yalan söyleyemez anladım
Ya ben konuşamadım ya sen sağırdın!

Her şeye rağmen bana öyle çok sığdın ki
İçimde kimseye yer bırakmadın
Bildiğim; Ağaç misali toprağa bağlandıkça gökyüzüne uzamak
Çelişkim; Giden bir tren de kalanların şarkısını haykırmak
Hangi dil kendini kandırabilir ki?
Aşk bir suç değil mi ;
Her defasında kendini ihbar edip yakalatan

__________________

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

Sus Dilim

Sus dilim kanatma dudağı daha fazla yaralanma
Kayıplar töreninden geçiyoruz
alkışsız yürüyüşler ayağımızda
Şiir uzun yola çıktı sevilen kırgın ve sessiz

bir şarkı sözleri daha yanaştı gözyaşına
Bir ayrılık daha kapıda

ah dilim!
Ben sana seviyorum deme demiştim

Gidelim ne olur kalmayı beceremiyoruz işte
Nedendir bu ısrar ve inat Kalk gidelim !

Yürü

gidelim kalınca dağlanıyoruz üstümüze yapışıyor bize ait olmayan

suskunluklar Duyuyor musun dilim davran gidelim Kalmayı istesek de tek

taraflı istekler doyurmuyor yüreği

Hüznüm uyandırdı bu sabah
alnımdan öptü Demli bir yalnızlıkla karşıladım günü

Geceyi
benimle geçiren bir şarkı sözlerinın dudaklarına asıldım kanattım İçimde incinmiş
bir çocuk boş gözlerle bakıyor etrafına

şehir suskun ve mavi Sokakların telaşı insanların yüzüne vurmuş Ne çok insan
var ne çok yalnızlık ne çok yetişmeme korkusu ne çok acı

Hiçbir şeye
inanmıyoruz artık İnançları zedelenen ne çok insan var En ufak bir hatada
silip atıyoruz değer verdiklerimizi Paylaşılan onca zaman ve sevgi bile

görünmez oluyor

Sevgi artık tek başına birleştiremiyor ayrılan elleri
Şehir suskun ve mavi

Her şeye rağmen sevgiden korkma diyor Şehirler
acımızı hisseder gibi kollamaya çalışıyor

ay dilim! Acıyor

__________________

06-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sus Dilim Sus !! Şimdi Ne Desem Kar Yağıyor !! Sana anlattıklarım neleri susuyor bir bilsen Ve anlatmadıklarım neleri söylüyor…” Boğazımı yırtarcasına susuyorum Ya verilmekten yıpranan cevaplardayım Ya sorulmamaktan solan sorularda Sen ıslatmasını bilmeyen bir yağmur oldun her akşam Ben ıslanmasını bilmeyen ahmak Bu yüzden aşık olamadık sırılsıklam Pimi çekilmiş coğrafyalarda Zaman ayarlı bir aşkın en tesirsiz parçasıydım Ve ben günah şeridinde hatalı sonlanandım Az gittim… uz bittim… hiç geldim!!! Uyurken bile uykusuzluk akan gözlerinde Kaçan trenlerin hesabını istasyonlara kesen Kalabalıkta unutulmuş bir yalnızdım Kendine kaçak yolcular bindiren… Her yolcu da kendini ihbar eden! Kalbime girmek tehlikeli ve yasaktırlarla Yaşamamaya kalkışıyorsun hayata Ve ben senden yırtılma bir yelkenle Aynı yöne gittikçe aynı yere geldim Sonumu baştan yazdım; İçimde hala bana ilk aldığın acım! Gece sabahı da siyah kusuyor üstüme Aklıma yaprakların dökülüyor Bugün aklımda sen vardın; Aklımı karıştırmadım! Artık biliyorum… Aşk bir intihar saldırısıdır; yalnızca iki kişinin öldüğü! Aşka nişan alıp ayrılığı ıskalayan acemi Hala gözlerinde kalp kapaklarım “Seni almadan içimden nasıl giderim?” Ve sen kaç kez bu hırsla sevildin Koca koca kışları; Kısa kısa şubatları biriktirdin… Susku sınanmamış bir ustura gibidir Susardın… İç denizine sığınmış gemileri yakan bir limandın Bak şimdi gönülsüz gittiler senden; Gönlünü çaldıkların !!! Yazmadıklarından korkarsın en çok yaşadığın hiçbir şey de Ve adın gibi bilirsin; Aramayı unutan bulmayı öğrenemez Bugünler dünlerinden utanıyorsa Hiç yarın olamayacaklar Şimdi ne bugünsün ne de yarın Olsa olsa sadece bir yarım; Ya da eksilen yanım! An kaybından ölen zaman Senden daha katilini bulamadı kendine Gelseydin eğer kendimi bile kovardım yanımdan Gelmedin yine kendimsiz kaldım ardından… Dünyanın bütün dillerinde sustum ve bir şair bıraktım geride Ekmeğini aşktan çıkaran! “Sustalı bir aşk senin ki Sesinle çıplaklaşıp suskunluğumla giyiniyorum” Korunak sandığım tüm senlerde İçimde yoktan başka bir şey kalmadı Ruh ölünce cesedi beden taşıyor sırtında İki büklüm acılarla … Patlasam her yere acı sıçrayacak biliyorum Patlamamaya hazır bir bomba oluyorum Ben mi çok yorgundum sen mi çok dinç? Bende mi eksikti sen de mi fazlaydı sevinç? Dilsizler yalan söyleyemez anladım Ya ben konuşamadım ya sen sağırdın! Her şeye rağmen bana öyle çok sığdın ki İçimde kimseye yer bırakmadın Bildiğim; Ağaç misali toprağa bağlandıkça gökyüzüne uzamak Çelişkim; Giden bir tren de kalanların şarkısını haykırmak Hangi dil kendini kandırabilir ki? Aşk bir suç değil mi ; Her defasında kendini ihbar edip yakalatan __________________

06-23-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Sus Dilim Sus !! *Sus Dilim* Sus dilim kanatma dudağı daha fazla yaralanma Kayıplar töreninden geçiyoruz alkışsız yürüyüşler ayağımızda Şiir uzun yola çıktı sevilen kırgın ve sessiz bir şarkı sözleri daha yanaştı gözyaşına Bir ayrılık daha kapıda ah dilim! Ben sana seviyorum deme demiştim Gidelim ne olur kalmayı beceremiyoruz işte Nedendir bu ısrar ve inat Kalk gidelim ! Yürü gidelim kalınca dağlanıyoruz üstümüze yapışıyor bize ait olmayan suskunluklar Duyuyor musun dilim davran gidelim Kalmayı istesek de tek taraflı istekler doyurmuyor yüreği Hüznüm uyandırdı bu sabah alnımdan öptü Demli bir yalnızlıkla karşıladım günü Geceyi benimle geçiren bir şarkı sözlerinın dudaklarına asıldım kanattım İçimde incinmiş bir çocuk boş gözlerle bakıyor etrafına şehir suskun ve mavi Sokakların telaşı insanların yüzüne vurmuş Ne çok insan var ne çok yalnızlık ne çok yetişmeme korkusu ne çok acı Hiçbir şeye inanmıyoruz artık İnançları zedelenen ne çok insan var En ufak bir hatada silip atıyoruz değer verdiklerimizi Paylaşılan onca zaman ve sevgi bile görünmez oluyor Sevgi artık tek başına birleştiremiyor ayrılan elleri Şehir suskun ve mavi Her şeye rağmen sevgiden korkma diyor Şehirler acımızı hisseder gibi kollamaya çalışıyor ay dilim! Acıyor __________________