Anlatacaklarım Var Sadece Dinle Sus

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

Anlatacaklarım Var Sadece Dinle Sus

Sana mektup yazmak nerden aklıma geldi bilmiyorum

sanırım hüzünlü kızlara özendim

Öyle afili bir şey bekleme benden

Giriş gelişme sonuç olmayacak tıpkı sen ve ben gibi bir bütün olamayacak

Gönül yazımı bilirsin düzensizdir, birazda okunaksız

Anlatacaklarım varSadece dinle

Sana mektup yazmak nerden aklıma geldi bilmiyorum

sanırım hüzünlü kızlara özendim

Öyle afili bir şey bekleme benden

Giriş gelişme sonuç olmayacak tıpkı sen ve ben gibi bir bütün olamayacak

Gönül yazımı bilirsin düzensizdir, birazda okunaksız

Anlatacaklarım varSadece dinle

Sessizliğini dinledim uzun bir süre

Düşündüm taşındım çözümünü bulamadım

Özlemek neden bu kadar yorar insanı? “özlem” isminin eyleme dönüşme çabasından mı? “Düş” ün, “düşünmek” kadar büyümek özentisinden mi beynimin içindeki tüm hayallerin çocukluktan vazgeçip başımın etini yemesi?
Ne zaman lafın bir ucu sana çıksa sonuna gelemeden heba oluyor gülümseyişlerim

Yorgunum…

Şu saatlerde sıcak çekildi kapı eşiğine

Senin rüzgarların var sen kokan

Zaman öldürüyorum geçmişi yoklayarak, leşlerim çoğalıyor

Dip balığı oluyorum

Tüm bu çırpınışlarım tek bir nefeslik su yüzüne çıkıştan öteye götürmüyor beni

Yüzün geliyor gözlerimin önüne beni dinlerken kalkan kaşlarına asılıyorum tut beni çıkar diye

Gözlerinde boğuluyorum…

Sol yanıma yatsam seni uyusam, hep rüyada kalsam

içim dilime vuruyor, konuştuklarım incir çekirdeğine yetmiyor; sakladıklarımdan ve senden bahis açmama inadımdan

Burnumu bir karış dikiyorum havaya, içim düşüyor

Oysa söz vermiştim kendime, üzerime giydiğim güçlü kız kostümü çıkmayacak, çıksa da senin haberin olmayacak diye

Varlığımla yokluğum ayırt edilemez olacaktı senin için, “herkes” olacaktım ve belki “hiç kimse”

Beceremedim…

Kimse görmeden, tutup elinden kaldırdım içimdeki ufaklığı

Çok acımış, kimseye belli etmedim,edemedim

Teselli bile aramadım kızgınlıklarıma, hakkımdı bu kara isyan

Sonra fark ettim ki ben bu zamana ait değilim ve biliyorum sende

O yüzden hep “an”larda teğet geçtik birbirimizi

Ama içime dokundun bir kere

Parmak izlerin duruyor bakışlarımda

Nereye baksam senden bir iz bırakıyorum

Bu aralar kendime hep suçüstüyüm

Islah olmaz bir özlemim ve korkak bir mantığım var

Tek dinginliğim kelimelerin

koklayıp koklayıp saklıyorum hafızama

Arşivimde acılarım var benim

Rutubetli; güneşe serip kuruttuğum

Tozunu alıp, halı altında biriktirdiğim hatalarım

Seninse anlatmadığın masalların var

"sus"ların kucağında çocuk masumu yüzün ve küfrengi günahların

Baksaydın korkmayıp gözlerime

Sana keşkelerimi sunacaktım terketmeden bahar kıpırtısı içimi

Yalpalamayacaktım bugünlerde yarınlara inançsızlığımla ve biliyor musun “kal” deseydin rüzgarlarla getirdiğin son hecemle kavrulacaktı bahar bitimi

Çırılçıplak sevdalar dört mevsimdi

ayı günü yoktu

gidenler tekrar gelebilmek için gitmişti

ihanet sayıldı

sükut altındı; yağmur gibi çisil çisil, acıkmış bir nefesin dudaklarında tadımlık

korkaklık sayıldı

Dinleseydin aryaları, kulaklarına çalınan tını; sevgilinin sızlayan ahına eşti

Yoldaştı sayıklamalara in-ce in-ce in-ce

Bil(e)medin

Yaşananların üstünü örtecek kadar şeffaf bir kelimem yok

S
en bilirsin ürkekliğimi, tarihten çalınmış eğreti kahramanlığımı

çekerim kılıcımı zamana ama kesip atamam biriktirdiklerimi

Gözlerim yağar, toprak kokar ve filizlenir kabuk bağlayan yaralarım

Dilek kipleri bağlarım

Kaçışlarım sana meyilimdendir

Sessizliğine sığınışım kabullenişimdir her şeyi

Sakın “neden” diye sorma

Verdiğim her cevap mayındır pişmanlığıma

Ve bu bir iç dökümdür çağıl çağıl

Bil ama bilme…

Alıntı

06-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Anlatacaklarım Var Sadece Dinle Sus Anlatacaklarım Var Sadece Dinle Sus Sana mektup yazmak nerden aklıma geldi bilmiyorum sanırım hüzünlü kızlara özendim Öyle afili bir şey bekleme benden Giriş gelişme sonuç olmayacak tıpkı sen ve ben gibi bir bütün olamayacak Gönül yazımı bilirsin düzensizdir, birazda okunaksız Anlatacaklarım varSadece dinle Sana mektup yazmak nerden aklıma geldi bilmiyorum sanırım hüzünlü kızlara özendim Öyle afili bir şey bekleme benden Giriş gelişme sonuç olmayacak tıpkı sen ve ben gibi bir bütün olamayacak Gönül yazımı bilirsin düzensizdir, birazda okunaksız Anlatacaklarım varSadece dinle Sessizliğini dinledim uzun bir süre Düşündüm taşındım çözümünü bulamadım Özlemek neden bu kadar yorar insanı? “özlem” isminin eyleme dönüşme çabasından mı? “Düş” ün, “düşünmek” kadar büyümek özentisinden mi beynimin içindeki tüm hayallerin çocukluktan vazgeçip başımın etini yemesi? Ne zaman lafın bir ucu sana çıksa sonuna gelemeden heba oluyor gülümseyişlerim Yorgunum… Şu saatlerde sıcak çekildi kapı eşiğine Senin rüzgarların var sen kokan Zaman öldürüyorum geçmişi yoklayarak, leşlerim çoğalıyor Dip balığı oluyorum Tüm bu çırpınışlarım tek bir nefeslik su yüzüne çıkıştan öteye götürmüyor beni Yüzün geliyor gözlerimin önüne beni dinlerken kalkan kaşlarına asılıyorum tut beni çıkar diye Gözlerinde boğuluyorum… Sol yanıma yatsam seni uyusam, hep rüyada kalsam içim dilime vuruyor, konuştuklarım incir çekirdeğine yetmiyor; sakladıklarımdan ve senden bahis açmama inadımdan Burnumu bir karış dikiyorum havaya, içim düşüyor Oysa söz vermiştim kendime, üzerime giydiğim güçlü kız kostümü çıkmayacak, çıksa da senin haberin olmayacak diye Varlığımla yokluğum ayırt edilemez olacaktı senin için, “herkes” olacaktım ve belki “hiç kimse” Beceremedim… Kimse görmeden, tutup elinden kaldırdım içimdeki ufaklığı Çok acımış, kimseye belli etmedim,edemedim Teselli bile aramadım kızgınlıklarıma, hakkımdı bu kara isyan Sonra fark ettim ki ben bu zamana ait değilim ve biliyorum sende O yüzden hep “an”larda teğet geçtik birbirimizi Ama içime dokundun bir kere Parmak izlerin duruyor bakışlarımda Nereye baksam senden bir iz bırakıyorum Bu aralar kendime hep suçüstüyüm Islah olmaz bir özlemim ve korkak bir mantığım var Tek dinginliğim kelimelerin koklayıp koklayıp saklıyorum hafızama Arşivimde acılarım var benim Rutubetli; güneşe serip kuruttuğum Tozunu alıp, halı altında biriktirdiğim hatalarım Seninse anlatmadığın masalların var "sus"ların kucağında çocuk masumu yüzün ve küfrengi günahların Baksaydın korkmayıp gözlerime Sana keşkelerimi sunacaktım terketmeden bahar kıpırtısı içimi Yalpalamayacaktım bugünlerde yarınlara inançsızlığımla ve biliyor musun “kal” deseydin rüzgarlarla getirdiğin son hecemle kavrulacaktı bahar bitimi Çırılçıplak sevdalar dört mevsimdi ayı günü yoktugidenler tekrar gelebilmek için gitmiştiihanet sayıldı sükut altındı; yağmur gibi çisil çisil, acıkmış bir nefesin dudaklarında tadımlık korkaklık sayıldı Dinleseydin aryaları, kulaklarına çalınan tını; sevgilinin sızlayan ahına eşti Yoldaştı sayıklamalara in-ce in-ce in-ce Bil(e)medin Yaşananların üstünü örtecek kadar şeffaf bir kelimem yok S en bilirsin ürkekliğimi, tarihten çalınmış eğreti kahramanlığımı çekerim kılıcımı zamana ama kesip atamam biriktirdiklerimi Gözlerim yağar, toprak kokar ve filizlenir kabuk bağlayan yaralarım Dilek kipleri bağlarım Kaçışlarım sana meyilimdendir Sessizliğine sığınışım kabullenişimdir her şeyi Sakın “neden” diye sorma Verdiğim her cevap mayındır pişmanlığıma Ve bu bir iç dökümdür çağıl çağıl Bil ama bilme… Alıntı