İlk Yaşananlar Kaybolan Ömürler

Bölüm 4: Anılar düştü peşime uyumaz oldum


Kimsenin bilmediği kendisininde unutup yaşamaya devam etmek istediği anılar onu yiyip gitiriyorduZordu gerçektenBir yalanın ortasında yaşamak çok zorluyordu cesur yüreği

Kurtulmak elindeydi kurtulmadı yada kurtulamadıKabullenmeyi seçtiÇözümü kabullenmekte bulduAma olmuyordu yapamıyordu yanlız geceler vardı ömrünün sonuna kadar yaşayacağı

Gündüzleri çok zor geçmiyordu, düşünmekten kaçıbiliyordu gündüzleriAnnesi yada babası, onların bir güzel bakışı bir güzel sözü yetiyordu çoğu zamanAma o sözler bile dert oluyordu uyuyamıyordu geceleri

Bunlar geçecek gibi değildiDurum çok açıktı birileri onun duyguları ile oynadı oda istemediği halde başkasının duyguları ile oynuyorduBu çok yıpratıyordu onuÇıkıp bağırmak istiyordu içinde ne varsa

söyleyemediği ne varsa söylemek istiyorduİçindeki huzursuzluk, baskı o kadar fazlaydı ki şu dünyada kötü namına ne varsa geçiriyordu içinden

Bir yapabilse rahatlayacaktı ama yapamıyorduÇok anlamsızdı bu yaptığı kendi uydurduğu yalana kendini inandırmaya çalışıyordu ve artık eskisi kadar masumda değildi

İşte bu günlerde biri çaldı kapısını hiç hesapta olmayan biriOnun hakkında bildiği tek şey muhabbetinin güzel olduğuyduBaşka hiçbirşey bilmiyorduBaşına geleceklerden haberi yoktu aklına bile gelmiyordu

Kapıdaki bu adam çok beklemeden girdi olayların içineKapıdaki çok şeyin farkıda idi bilmedikleri vardı elbette ama bilerek geldi


Çok uzatmaya gerek duymuyordu hissettiklerinin ne olduğunu cesur yüreğin tam tersine biliyorduÇok zorlanmadan ona deli gibi aşık olduğunu söylediSöylediği an cesur yürekten cevabını aldı üzerine başından geçenleri öğrendiNormal şartlar altında bu konuşmalrın son bulması gerekiyordu ama ne cesur yürek normaldi ne kapıda kiBu ağır konuşmalar bile etkilemedi kapıdakiniKapıdaki çok şey biliyordu bunlarıda öğrenmiş oldu sadeceAma bir fark vardı cesur yürek ne anlatıyorsa dinliyor ve anlamaya çalışıyorduTek bir harf bile kaçırmadan dinliyordu onuZorlanıyordu hemde çok bir gece nefes almakta bile zorluk çekti ama dayandıİnsanların hayatları boyunca çok fazla hata yapıyorlardı kendiside çok hatalar yapmıştıEn önemli tarafı cesur yüreğin yaptıklarını hata olarak görmüyorduOnu anlayabiliyordu içinde bulunduğu durumu çok net görebiliyorduCesur yürekte garip bir şekilde onla herşeyi konuşabiliyorduMuhabbet çok artmıştı artık birbirlerini beklemeye hatta sözleşmeye başlamışlardı


Kapıdaki garip bir adamdıÇok cesur bir o kadar rahattıHiçbirşeyi dolandırmıyordu ne düşünüyorsa onu söylüyorduBu cesur yüreği çok rahatlatıyordu belkide uzun zamandır bu kadar rahat konuşmuyordu belkide hiç konuşamamıştı bu kadar rahatYüreği çok temizdi bu adamın, belkide ilk defa doğru tespit yapıyordu cesur yürekOnla birşeyleri paylaşmak çok hoşuna gidiyorduKaranlık gecelerin yerini acıyla yoğrulmuş mutluluk duygusu almaya başladıBu kadar yürekten güldüğü çok nadirdi cesur yüreğinCesur yüreğin korktuğu ne varsa söylüyordu cesur yüreğin yüzüne dalgasını geçe geçeOnun sıkıntılarını o kadar çabuk siliyordu ki cesur yürek içten içe başka duyguların içine düşmeye başlamıştıBunu kendiside farkına varmaya başladıBu duruma hemen son vermesi gerekiyordu vermekte de zorlanmadı ama nafileBir iki üç kaçıncı son verişi oldu ama yine aynı saate aynı yerde bekliyordu onuKapıdaki hiç bir durumda bozmuyordu duruşunu inanılmaz kararlı ve dik duruyorduCesur yürek çok garipsiyordu onuİnanmakla inanmamak arasında çok gitti geldiİlk defa görüyordu böyle bir insanıBelirgin özellikleri vardıGüçlüydü, cesurdu, hem kendini hem cesur yüreği iyi tanıyordu,geri adım atmıyordu,çok inançlıydı,hayatla dalga geçiyordu,boş yaşamadığı çok belli oluyordu,cesur yüreği çok eğlendiriyorduKapıdaki cesur yüreği çok etkiliyordu bu çok belli olmaya başlamıştıHiç beklemeden cevap verebiliyordu, cevapları çok yürekten oluyordu kaç sefer donup kaldı cesur yürek


Kapıdaki adamla doğru dürüst tanışmışlıkları bile yoktu aslındaKapıdaki onun yüzünü unutmaya başlamıştı aslındaZaten kapıdaki adam onun yüzüne gelmemiştiCesur yüreğin hayal kırıklığı ile dolu kalbini istiyorduÇok inanıyordu onaO kalbinin çok saf ve temiz olduğuna çok inanıyorduBu adam çok uğraş verdi amacı onu tanımaktı asıl amacı ise biraz olsa da ona kendini tanıtabilmektiAma yapamıyordu ona karşı o kadar saf ve temiz duruyordu ki inandırıcı olamıyorduO mert duruşun altında devamlı olumsuz birşeyler aradı ceruk yürekCesur yürekte haklıydıOlanlara rağmen hiç sarsılmıyordu bu adam bu yüzden kabullenemiyordu bu adamıAma kaçamıyordu da bu adamdanGünler geçiyordu geçtikçe biraz daha tanıyorlardı birbirleri, ikiside kaçamıyordu birbirindenBirbirilerine çok benziyorlardı, ikiside yürekliydi ikiside de delilik vardı ikiside inandıkları insanlar için herşeyi yapabilirlerdi Konuşabilmeleri biraz gülüp biraz dertleşmeleri için bir konuya bile ihtiyaçları yoktuCesur yürek üzülüyordu içinde bulunduğu duruma ama bu adam daha çok üzülüyorduHerşeyi o kadar net görebiliyordu ki sevdiği inandığı insanın içinde bulunduğu sıkıntılardan bunaldığını o kadar iyi görebiliyordu ki, o kadar çok üzülüyordu ki çevresindeki herkes farkına varmıştı acı çektiğininPeşine gittiği inandığı insanın yükü çok fazlaydıBir insan için o kadar yükün altına girmeye değermiydi acabaKim girerdi böyle bir yükün altına bir duygu içinOnunda idealleri, bir yaşantısı, bir ailesi vardı ki çok sıkıntı çekmişti bu zamana kadarHem kendisi hem ailesi hem çevresi için en son düşüneceği şey yeni bir sıkıntı idiAma o böyle düşünmüyordu düşündüğü tek şey sonuyduHer sıkıntıda ayak kalmıştı, her zaman en sona o kalmıştı ve her zaman gülmeyi başarmıştıİşte bu yüzden sonu düşünüyordu ve bir gün cesur yüreğede düşündüğü sonu söylediCesur yüreğin ne hissettiğini hiç bilemedi bu adam ama inanamadığının farkındaydıBu adam herşeyi düşünüyordu aslındaİstediği insana sahip olan o kişiyide düşünüyorduOnada çok üzülüyordu yaptığınada çok üzülüyorduYaptıklarının karakteri ile hiçbir ilgisi yoktuBöyle birşeyi ilk defa yapıyordu belkide bir daha hiç kimse için yapmayacaktı ama şuan yapması gerekiyordu buna inanıyorduDurumun ne olduğunun önemi yoktu sevdiği bir insan vardı onunda birşeyler hissetiğine inanıyordu bu yüzden bırakmamaya kararlıydıCesur yürek istemesede çok belli etmişti, ona birşey hissediyordu ve her geçen gün bu hisleri artıyordu artık onu düşünür olmuştu ne kadar inkar etsedeBir gecenin sonunda cesur yürek iki tane şarkıdan bahsetti bu adamaCesur yürek anlatamadığı içinde bulunduğu durumu başka birinin ağzından anlatmak istemişti"Bana kimse sen gibi sarılmadı diyordu" cesur yürek gider ayakAdam çok üzülerekte olsa dinledi bu şarkıları ama kabul etmedi her zaman olduğu gibi gitmeleri kabul etmediAralarındaki gidip gelme savaşı bir süre devam ettiCesur yürek her geçen gün gitmeye biraz daha yaklaşıyorduBir gece bu adam istediğini arzuladığını almayı başardı cesur yürek birşeyleri kabulleniyorduİçindeki duruma anlam veremeyen cesur yürek, hiçbirşeyi kabul etmeyen cesur yürek o gece direncini kaybetmişti artık kaçamıyordu içindeki duygulardanAdam çok sevinçliydi birşeylerin düzeleceğinden çok emindi artıkGece bitmişti zor bir gündüz başlayacaktı bunun farkındaydı adamYinede bir umutla başladı güne mutlu ve arzuluydu, korkuları vardı bugün zor olacaktı yanılmadı daGündüz olmuştu cesur yürek gündüzün gerçek gecenin yalan olduğunu düşünüyordu, adam bunun bilincinde hareket ediyorduAslında tam tersti gündüzler yalan geceler gerçekti ceruk yürek içinGeceleri tüm gerçekler ortaya çıktığı için çok zorlanıyordu cesur yürekBunlardan kurtulabilmek için kendince kabullendiğini bir yalandı gecelerin yalan olduğuAdam çok hazırlıklı idi o güne atlatacaktı ama çok zor olduRuhen yıpranıyordu zaten artık fiziken de yıpranmaya başlamıştıSancıları çok fazla oluyordu ama sıkıyordu dişiniKimileri için çok anlamsızdı verdiği bu savaş, ama onların bilmedikleri birşey vardı, tanımadıkları bir insan vardı belkide sadece onun tanıdığı bir insanOnun için değerdi bu savaşa girmeye oda girmişti zatenSavaşı kaybetmeye başlamıştı bu adamSavaşa birlikte girdiği insan ileriyi göremiyordu ilerlemekten korkuyordu delicesine


Herşeye rağmen böyle birşey olamazdı cesur yürek bunu kabul edemezdi, o gitmiyordu o zaman kendisi gidecekti, gitti deBu veda sağlam olmuştu, dostça ama sağlamdıAdamın umutları tam anlamıyla kırılmıştı artıkCesur yürek bir şiirde özetlemişti herşeyi aslındaHer zaman olduğu gibi söyleyemediklerini başkasının ağzından söylemeyi seçmiştiŞunu diyordu cesur yürek;


Herkes kendinden sorumludur

aşkta Sen aşkını doya doya yaşarken o kendine

engeller koyuyorsa bu onun sorunu Bir insan eksik

yaşıyorsa, ve bu eksikliği bildiği halde tamamlamak

için uğraşmıyorsa sen ne yapabilirsin ki onun için?


Kimseye kal demeyen bu adam daha fazla ne yapabilirdi ki ? Adam arkasını dönmüştü küçük adımlarla gidiyoru artık ne bir umut vardı nede bir bekleyişÇok kısa bir sonra onu gördü yine karşısındaGidemiyordu cesur yürek ettiği veda onu bile korkutmuştuBunu çok net görebiliyordu adamKonuşmaları için hiçbirşeye ihtiyaçları yoktu birbirlerini anlayabiliyorlardı her hareketteAdam tek bir söz duymak istedi bekledi ama duyamadıOlmuyordu cesur yürek yolunu çizmiştiDönmüyordu yolundanAdamı en çok üzen buydu aslındaGitmek değildi giderdi ama sevdiği insanın gittiği yolun onu ne hallere düşüreceğini görebiliyorduGitme diyordu görüyordu yolun sonunu, herşeyi görüyordu ama anlatamıyorduCesur yürek kapatmıştı gözlerini açmıyordu uçurum vardı önünde hemde çok yakınındaKendiside biliyordu belkide kendini cezalandırıyorduCezasını çekmişti cesur yürek en güzel yılları bir yalan uğruna gitmişti zatenZamanın izleri okunuyordu yüzündenBu yolda giden bir adam vardı birde cesur yürek vardıAdam herşeyden habersiz arkasında onun olduğunu düşünüyordu ama cesur yürek kaç sefer girip çıkmıştı o yola ondan habersizO yol cesur yüreğin yolu değildi ama gidiyordu düşünmedenYolun sonu gelmeyecekti cesur yürek için bunu çocuklar bile anlayabilirdi ama


Adamın tek bir umudu kalmıştı artıkDaha fazla geç kalmadan cesur yürek doğruyu görecektiBunu kendisi için değil onun için istiyorduAdam hayatı boyunca şunu çok iyi öğrenmiştiYalanlar üzerine kurulu hiçbir şey devam edememiştiBuda devam etmeyecektiKorkusu cesur yüreğin geç kalmasıydıCesur yüreğin bir adımı vardı atarsa artık istesede geri dönemezdi dönsede onu bekleyecek daha fazla acı olacaktıÇok şeyini boşu boşu kaybedecektiCesur yüreğin bilmediği adamın bildiği birşey vardı ama adam söyleyemeden gitmiştiSöylemeyi çok istiyorduAdam bu gerçeği çok yakından yaşamıştıOnunda yaşamasını istemiyordu ve bu hatadan dönmek imkansızdı bunu adam çok iyi biliyordu ama ne yazık ki söyleyemediBaşlamadan bitmişti birşeylerCesur yürek kendince doğruyu yapmıştıKimse bunun için onu yargılayamazdıOnu yargılayacak bir kişi vardı oda kendisi idiOnuda çok iyi yapıyordu, en ağır cezaları gözünü kırpmadan veriyordu kendineSON


Hiçbirşey göründüğü kadar kötü ve zor değildir

Bölüm 3 : Cesaretin korkaklığa döndüğü günler

Bu iyi insan beklide sadece ona karşı iyi bir insandı ama aslan yüreği seviyorduOnun için her şeyi yapmaya hazırdı ve yapıyordu daBu ilgi ve sevgi onu çok mutlu ediyordu ilk günler aylar güzel geçmiştiAslan yürek her şeyden habersiz kendisine gösterilen ilgi ve sevgiden duyduğu hazzı sevgi zannediyorduEvet bu üzücüydü bu yaşadıklarını sevgi zannediyordu aslında sevgi denilebilirdiAma bu hissettikleri sevgilim diyeceği kişiye hissettikleri duygular değildiBulunduğunuz çevre size farkında olmadan bu kadar zarar verebilirdiÇevresine baktığında aldığı tepkilere göre birbirlerini çok seven mükemmel bir ilişki yaşayan iki insan vardıBu duygu karmaşasının içinde başına gelebilecek en kötü şeyde geliyordu nişanlanmaya karar vermişlerdiAslında karar verilmişti bizimki de alınan karara uyduKendini en kötü hissettiği bir anda bile olan küçücük güzel bir şey bile unutturuyordu içinde bulunduğu durumu

Bu olanlar ona kendini kandırmayı da öğretmiştiKendini bu konuda ne zaman mutsuz hissetse hemen kandırıyordu kendiniMutlu olduğuna inandırıyorduAma bilmiyordu yüzleşmek gerektiğini taki güzel yüzü yıpranmaya başlayıncaya kadar öğrenemedi bunuBilerek yada bilmeyerek yaptığınız hatalarla yüzleşmeyi geçen bu zamandazarfında yavaş yavaş öğrenmeye başladıBirlikte olduğunuz hayatı paylaşacağınız insanın iyi bir insan olması çok önemliydi ama başka şeylerinde olması gerekiyorduYaşamak istediği bu duyguları kitaplarda veya filimler de ne kadar zaman yaşabilirdi kiNe kadar zaman bu gerçekten kaçabilirdi ki En iyi dostlarından biri olabilecek beklide abi diyebileceği bir kişiyle nişanlıydı artık


Normal şartlarda bu durumu kabullenebilecek biri değildi aslındaAma durum biraz zorduKarşısındaki kişi onu çok seviyordu ama çok seviyorduOnun için her şeyi yapmaya hazırdıNefes almasına dahi izin vermiyorduOnun yüzüne seni sevmiyorum, seni sevemiyorum demek istiyordu ama diyemiyorduÇok kırılacağını biliyordu, ona da kendisine de çok üzülüyordu ama hiçbir şey yapamıyorduMutsuzluğu her an hissediliyordu ama kimse farkına varmıyorduİşte sorun buydu onu bu kadar tanıyorlardıBirkaç sefer bu yanlış ilişkiyi bitirmek istedi ama yapamadıDedim ya onun için bir şeyler yapın yeter ki sevmediği bir adamı bile kabullenirdi

Mutsuzluğunun en açık göstergesi ilersi için hayal kurmaması idiDaha yaşı ufaktı ama hayal kurmaktan vazgeçmiştiKomik bir trajedi vardı kimsenin farkına varamadığıAslan yüreğin güldüğü bir fotoğraf bile yoktuAslında herkes onun mutluluğunu isterken kendilerini mutlu ediyorlardıBir insanın mutsuzluğu bu kadar mı belli olurdu ve bunu kimseler mi farkedemezdi

Aslan yüreği cesaretlendirecek ve bu gittiği yanlış yoldan onu çevirecek bir şey olması gerekiyorduGönül kapası sonuna kadar açıktı açık kalması gerekiyordu o kapıyı kapatacak birinin olması gerekiyordu buna inanıyordu sonuna kadarCesaret edemediği ve kurtulamadığı bu durumdan birisi için cesaret edip kurtulacaktıİçinde bulunduğu durum çok sağlıklı değildi hatalar zincirine bir halka daha eklenebilirdi

Bu duygular içinde bulunduğu günlerde gönül kapısını biri çaldı aslan yüreğinÇok tanıdığını zannettiği ama hiç tanımadığı biriydiNişanlı olduğu kişiye hissedemediği o duyguları hissetmeye başladı ona karşıHoş bir durum değildi nişanlıydı sonucunda ama çokta istiyorduOnu görmek istediği gibi görüyordu bakıyordu ne görmek istiyorsa onu görüyorduİçinde bulunduğu durumda onu yanıltıyordu habersizceÇok masum güzel bir insandı cesur yüreği çok heyecanlandırıyorduİlk zamanlar bu durumdan kaçmaya çalıştı cesur yürekNe ailesine ne çevresine anlatamazdı bu durumuHiç kaldıramayacağı sözler duyabilirdi en sevdiği insanları kaybedebilirdi bu özgürlüğün içinde bir hapishanedeydi Gönül kapısını çalan bu sevimli insan cesaret veriyordu aslan yüreğeAslan yürek aradığını bulduğunu düşünüyordu kaybedemezdi onu sonucu ne olursa olsun girecekti bu savaşaDedim ya inanması yeter di her şeyi karşısına alabilirdiBurada ki en büyük sorun inandığı kişi her şeyi göze alabilir miydiBunu düşünmüyordu aslan yürek, yüzlerce kez dinlediği şarkıları sanki ilk defa dinliyorduO masum yüreği ilk defa bu kadar umutlu bu kadar mutluydu

Onun için o kadar sıkıntıları göze alacaktı ki o kadar zor bir zaman geçirecekti ki bunu anlayacak biri olsaydı karşısındaki onu sonsuza denk hiç bırakmazdıAma gelin görün ki bir kere bile tutmadı onun elini bu zor savaştaAttı adımı o karanlık yola her şeye rağmen
Tahmin ettiğinden daha zor oldu yıkıldı, hem de ne yıkılmak, ölüme bile göz kırptıGündüzler bir işkence geceler bitmeyen kabusları olduAcınacak bir durumdaydı, hep gözleri aradı onun gözlerini elleri hep aradı onun elleriniAma bulamadı o gözleri tutamadı o elleriOnun için nişanlısından ayrıldı hayatını değiştirdi, herkesi aldı karşısına kimsenin haberi olmadanNe oldu diye soruyorlardı hiç durmadanÇevresindekiler o kadar habersizdi ki ondan hiçbir şeyin farkına varamıyorlardıBir insan en fazla ne kadar yalnız kalabilirdi işte o kadar yalnızdı dünyada

Uğruna çok şeye katlandığı bir insan vardı ama sadece adı vardıKendisini hiç göremediYine mi yanılmıştı yine mi hayal kırıklığı…Kabullenemiyordu olanları, yaptığı hatayı sindiremiyordu, düşündüğü hayal ettiği insan yok muydu bu dünyadaBunlar sadece kendi hayalleri idi yoktu bu dünyada istediği insanUğruna neleri göze aldığı insan bir hiç çıkmıştıAslan yüreğin bu zor şartlarda yaptıklarının karşılığında o ne yapmıştıHiçbir sıkıntıya eline bile sürmeden arkasını dönmüştüİçinde bulunduğu duyguları tarif etmek çok kolay değildi bir yangın vardı yanıyordu sönmemecesine…


Zor geçen hayal kırıklığı ile dolu bir zamandan sonra toparladı kendiniOnu hiçbir zaman anlayamayan o çevresi toparlanmasına destek olduHiçbir şey eskisi değildi artık”İnsanlara güvenmiyor aşka inanmıyordu” artıkHaksızda değildi ama şunu bilmeliydiHayat inandığınız sürece güzeldiKendinizi ve çevrenizi kandırarak yaşamak hiçbir zaman güzel değildi zaten onun için güzel olmamıştıYapacağı bir hata daha vardı her şey bitmemiştiHata zinciri uzuyordu, aslında çokta umurumda değildi rölantiye almıştı hayatınıYanlış bir insan için bir adım atmıştıİnsan yanlıştı fakat adımı doğruyduO adımdan geri dönmemesi gerekiyorduOlanları çevresi bilmiyordu fakat kendi sonuna kadar biliyordu her şeyiO adım doğru bir adımdı en azından ona sahip çıkması gerekiyordu ne yazık ki sahip çıkamadı ve geri adım attıTekrar nişanlı idiZaten mutsuzdu iyice mutsuzlaştıBu zamana kadar sadece kendini kandırıyordu şimdi nişanlısını da kandırmaya başlamıştıEn sevdiği şey yalnız kalıp düşünmekti sorular sorup cevaplamaktıŞimdi hiçbir soruya cevap veremiyordu, bununda çaresini buldu aklıncaZaten yazıyordu daha çok yazmaya başladıTek farkı artık okumuyordu, okusa her şeyi fark edecekti ama fark etmek istemiyordu

Böyle bir hayat olabilir miydi nereye kadar bunu kaldırabilecektiBunların hiçbirini sormadan devam ediyordu hayatınaHer şey düzelmişti artık çevresi öyle görüyordu v çok mutlulardıDiyorum ya insanın çevresi böyle olacağına hiç olmasın daha iyiBir ömür eriyordu gözlerinin önünde hiç kimse farkında bile değildiKimseye suç atmaya gerek yoktuSuçlu belliydi ama onu suçlamak ta doğru değildiO yürek insanıydı hissettiğini yaşıyordu yaşamak istiyordu bunun için di tüm uğraşmaları ama olmadı
Artık oyun zamanı tam olarak gelmiştiOyunun baş oyuncusu aslan yürektiOyunun adı “kandır kendini kandırabildiğin kadar” dı Acıydı ama gerçeklerdi bunlarEski dünyasına çabuk döndüEn iyi dostlar çıktı meydana kitaplar,filmler, şarkılarOnu anlatıyordu hepsiOnu yazılmıştı sankiÇocuğu için her şeyi yapan bir babanın anlatıldığı bir filmde bile kendini bulabiliyorduHer acı onundu artık…

İleriyi hiç düşünememişti bu zaman kadar yine düşünemiyordu, hayatın acılarla dolu diğer yüzünde güzelliklerin olduğu düşünemiyorduHemen kabullenmeyi kaderi saymıştıGönül kapısını çok kalın bir kapıyla kapatmıştı zincirler vurmuştu her yerineBu kapıyı hiç kimse açamazdı artıkBu kapının önünden bile geçmeyecektiOlacakları hiç düşünmemişti, bundan sonra olabilecekleri de düşünmüyorduOna göre bundan sonra ki her şey belli idi ona düşen kabullenmektiHayat ona hiçbir şeyi sormamıştı kimseye sormadığı gibi yine sormayacaktı
Kalın zincirlerle kapattığı kapısını biri çalacaktı hem de hiçbir şeyin daha acısı dinmedenÇalan kişinin önünde geçilemez duvarlar vardı aslan yüreğin ördüğüDalga geçercesine geçecekti bu duvarları gözünün içine baka baka…

Film sahnelerinde gördüğünü hayatında yaşıyordu aslındaKarar vermek zor değildi çok zordu artıkKendisini hem güzel hem de zorlu günler bekliyordu…

Devamını sonra yazacağım…

Gerçek bir hayat hikayesi değildir sadece kurgudur…Deneme yazılarımdan biridir okumanız beni mutlu eder…
Değişen dengeler, değişen insanlar,ilk yaşananlar kaybolan ömürler
Gencecik bir kızDeli dolu, yaşamın tam göbeğinde, sevinçleri, umutları bir gül goncası kadar
Taze, hayata olumlu bakma sanatını icra eden güzeller güzeli bir genç kız
Hayatının en güzel dönemlerini yaşıyor daha yaşı 17 civarıBir erkekten daha erkek bir bayandan daha bayan, gülmek bir insana bu kadar mı yakışır ve bir insan bunun bu kadar mı farkında olurGülerken çiçekler kendilerinden utanıyorNe yapacağını kestiremezsiniz, hayatı
o kadar yüreğinden yaşar ki, gülerken ağlayabilen, ağlarken gülebilen nadide insanlar biridir kendisiStandart okul hayatı boyunca en çok gözü karalığından çekmiştirDobralık kanında vardı doğuştan bir özelliği idiDüşündüğünün doğruluğu önemli değildi neye inanıyorsa doğru oydu ve sonuna kadar arkasında durması gerekiyorduHayatta korktuğu birkaç şey vardı sadece, gerçek anlamda bir aslan yürekti kendisiAilesi çok önemli idiTüm insanların ailesi çok önemlidir ama bu aslan yüreğin ailesine düşkünlüğünü bu dünyada hissedebildiğimiz duygularla anlatmak imkansızdıKendisi için yapılanları kendi yaşıtlarından farklı olarak çok iyi görebiliyorduDaha o yaşında kendisini annesinin yerine koyabiliyorduBu özelliği ileriki zamanlarda ne kadar başına dert açacaksa da o zamanlar bir sorun yaratmıyorduSevmediği bir özelliği vardı birkaç tane vardı aslında ama bu özelliğini hiç sevmiyorduKüçük yaştan beri gelen bir durumdu buBiraz da çocukluğunun büyük bir bölümünün sokaklarda geçmesinin etkisi vardıYalan söylemekte zorlanmıyorduBu yalan birkaç defa başına dert açmıştı aslındaİşin garip tarafı şuydu çok yürekli bir insandı söylediği yalanlar çok anlamsız oluyordu sonradan neden yalan söylediğini kendide anlamıyorduBu yalanların özelliği hep kendisi ile ilgili olmasıydıYalan söyleyerek başkasının canını sıktığı hiç görülmemiştirDiğer kötü tarafı duygusallığı çok fazla idiAşık olması için beyaz atlı bir prens aramasına gerek yoktuYapmanız gereken şey onun cesaret edemediği şeyleri yapabilmenizdiBu durumda arada bir sorunlar çıkarıyorduO yaşlarda çok sıkıntılar yaratmasa da yaşı ilerledik çe sorun yaratacağı kesindi

22’li yaşlara kadar hayatında çok büyük sıkıntılar çekmediKendi bazı sorunları büyütüyordu ama şunu çok rahat söyleyebiliriz büyük bir sıkıntı görmeden büyüdüBu aslan yürek garip şekilde de çok zekiydiGarip dememin sebebi şu, zeki ama kullanamıyorduIQ seviyesi kesinlikle çevresindeki insanlardan daha fazlaydı, küçük yaşlarda bile olayları çok rahat yorumlayabiliyorduAma bu zekiliğini hayatına bir türlü yansıtamadıBunun sebebi şuydu, her şey sıkıyordu bu insanıHiçbir şeyle uzun süre uğraşamıyorduKarmaşıklık bu insanın en nefret ettiği şeydiKarmaşık hiçbir şeyi kaldıramıyorduHer şey açık ve net olacaktıBu kötü özelliği yüzünden bilim ve matematikten devamlı uzak durduBuda tahmin edebileceğiniz gibi büyük başarılara engel oldu

Mutlu olmayı çok iyi biliyordu daha doğrusu hayatı çok seviyorduBir kuş, bir ağaç, güzel bir söz çok mutlu edebiliyordu aslan yüreğiİnsanlar yönünden çok ama çok şanslıydıHayatına giren hiç kimse üzmedi onuÜzülmesi gerekiyordu birkaç darbe alması şarttı ama almadıKaderin oyunu diyebilirizSavaşçı bir kişiliğinin savaşması gerekiyordu, bu şarttıYüreği vardı ama savaşacak bir şey yoktu hayatında ne yazık ki savaşmayı öğrenemedi zamanında

Hayatının hiçbir safhasından şiddet olmadıBırakın şiddeti kötü söz bile duymadı diyebilirizGarip bir şekilde kendi kendine yetişiyorduÖzgürlüğü küçücük yaşta tattıHayatı onun için hazırlayan kişiler bunu istiyorduHer defasında karar ona aittiÇoğumuzun çok isteyip de bulamadığı karar özgürlüğü verilmişti ona küçük yaştanÇok ta iyi kullanıyordu bu özgürlüğü aldığı kararlardan ortaya çıkan sıkıntıları hemen ortadan kaldırıyorduO kadar anısı var ki kimsenin bilmediği şimdi düşündüğünde gülmeye başladığı…

Saygı ve terbiye en üste seviyedeydiArkadaşlarının tam aksine ailesinden aldığı terbiyeden hiçbir zaman taviz vermeden hayatına devam ettiBütün bu etkenler onun sevilen bir insan olmasını çok kolaylaştırdıBir ortamda net olarak görebileceğiniz en bariz özelliği herkesle barışık olması ve sevilmesiydiYalnız kalmak onun vazgeçemedikleri arasında devamlı bir numara idiUzun bir süre yalnız kalamadığında hal ve hareketlerinin hemen değiştiğini çok açık görebiliyordunuzDüşünce insanıydı düşünmesi gerekiyordu

İnsanları değerlendirme konusunda zayıflığı çok üst düzeyde idiÇok güçlü olduğu kadar bir peçete kadar dirençsizdiDirençsizliğinin asıl sebebi tüm hayatının sevdiği değer verdiği insanlara bağlı olması idiYeter ki onun için en ufak bir şey yapınArtık onun canı kanı olabilirdinizBuda şuna sebep oluyordu çok veriyordu az alıyorduAslında az almıyordu olması gerekenler oluyordu ama insanlara sevgisi o kadar fazlaydı ki en ufacık bir olumsuzluk ta bile dondurma gibi eriyip gidiyorduBu durum şu yönünü kuvvetlendirdiHerkes iyidir ama bazı kişiler çok iyidirHayatında birkaç insan vardı gözünün içine baktığıGüveni sonsuzdu bu insanlaraOnlardan da bazen darbe alıyordu ama üzerini hemen kapatıyorduÇünkü onları kaybetme lüksünü görmüyordu kendisindeFarkına varmadan dünyasını küçültüyordu ama yapma ihtiyacı görüyordu ,mutlaka birilerine olması gerektiğinden fazla değer verecektiŞurası artık çok açık belirmeye başladıBir yolda kendi başına yürüme özelliği yoktu illa ki yanında güvendiği en azından bir kişi olacaktıAslında hiç gerek yoktu ama dediğim gibi kendini pek tanımıyorduNe kadar güçlü olduğunun farkında değildi beklide

Sonuç olarak herkes gibi bir insandı en önemli farkı tüm duyguları en uçlarda yaşıyordu

Gel zaman git zaman kazasız bir çocukluk evresinden sonra büyümüştüArtık genç bir kız değil kişiliğine pek uymasa da genç bir hanım efendi olmuştuArtık ilişkilerin dostluklarla veya arkadaşlıklara sınırlı kalmaması gerekiyordu artık gönlünün prensini bulması gerekiyorduKendisinin bulması çok tehlikeli olurdu, çünkü kendini tanımıyorduNe istediğini bilmiyorduBu kadar deli dolu birisinin çok mülayim birisini bulması içten bile değildiNe yazık ki kendi bulmasa da birisi gelip onu bulmuştuMülayim iyi kalpli, sevgi nedir bilen,hatır gönül insanı olan biri gelip buldu bizim deli başıKim istemez ki böyle bir insanıAma uygun değildi bizim kineAslan yüreğe kendisinden daha aslan, kendisinden daha fazla sınırları zorlayacak, kimi zaman sert kimi zaman yumuşak, masaya yüreğini koyabilecek, gerektiğinde küfürü basacak hiçbir şekilde masada hesap ödetmeyecek, sevgisi sevgi,aşkı aşk, geri adım atmayı hiç öğrenememiş bir kişi lazımdıKarşısındaki kişiden sıkılmayacaktı onu gözünde dev olarak görebilecektiÜzerine giymek istediği bir elbiseyi bile onu düşünerek alacaktıŞu soru olacaktı mutlaka aklında; acaba bu elbiseyi giymeme izin verir mi ?

Zaten tabiri rica itse erkek gibi büyüyen bir bayanın bu düşüncelerde olması da çok normaldiSonucunda bayandı sahiplenme iç güdüsünü sonuna kadar hissediyordu, onu sahiplenecek kişinin de ondan çok daha fazla güçlü olması gerekiyordu…

Normal olmayan tek şey zamansızca hayatına giren bu kişiydiOlması gerektiğinden iyi ve anlayışlı bir kişiydi

Devamını başka bir zaman yazacağım…