Nasreddin Hoca'hayatı

NASRETTİN HOCA

(1208-1238 )

Türk kahkahasının adı, Nasrettin Hoca'dır Türk insanının dünyaya bakışı, akılcılığı, özündeki gerçekçilik hep Nasrettin Hoca'nın fıkraları ile dile gelir Gün görmüş, akıl öğrenmiş insanların durmuş-oturmuşluğu, onda Örümcek kafalı yobazın budalalığını yüzüne çarpmak, onda Namusluyu yüceltip, rezili yere çarpmak, onda Düşünmek ve düşüncenin içinden bir tebessüm çıkarmak, yine onda Nasrettin Hoca, Türk toplumunun şaheser bir karikatürüdür

1208 yılında Sivrihisar'ın Horto köyünde dünyaya geldi Babası Abdullah Efendi, bu köyün imamı idi Ölünce, yerine Nasrettin Hoca bir süre imamlık yaptı Fakat köyden çabuk sıkıldı Gezmek, görmek, öğrenmek hevesi ile dolu idi İmamlığı bırakarak Akşehir'e indi Hayatı hakkında fazla bilgi yok Hatta doğum ve ölüm tarihlerinin bile doğru olup olmadığı kesin değildir Eğer doğru ise, 1238 yılında 30 yaşında iken Akşehir'de öldü

ANADOLU'DA HER GÜLÜNÇ FIKRA ONA MALEDİLMIŞTİ

Ağızdan ağıza geçerek zamanımıza gelen fıkraların pek çoğu, gerek kaba-saba, gerekse gerçek bilgiden yoksun oluşlarından, Nasrettin Hoca'ya ait olmadığında kuşku yoktur Genellikle Anadolu'da her gülünç fıkra, her iğneli sözün Nasrettin Hoca'ya mal edilmesi, millî bir gelenek haline gelmiştir "Bir gün Timurlenk Nasrettin Hoca'ya" diye başlayan bütün fıkraların uydurma olduğu kesindir Çünkü Nasrettin Hoca, Timurlenk'in yaşadığı çağdan yüz elli yıl önce ölmüştü

Bir söylentiye göre, Nasrettin Hoca, Konya Medresesi’nde okumuş ve hatta bir süre kadılık da yapmıştır Ama Konya'da okumuş mu, okumamış mı, kadılık yapmış mı, yapmamış mı, bilinemez Ancak Nasrettin Hoca'nın dünya görüşüne, olgunluğuna, esprisine baktığımız zaman, onun okumuş bir kişi olduğundan şüphemiz kalmaz

Nasrettin Hoca'nın, güldürmenin ötesinde pek bir şey söylemeyen fıkraları olduğu gibi, derin bir felsefî görüşü, Türk toplumunun akılcı ve faydacı mizacını yansıtan hikayeleri de vardır