Sinan Gedik ( 1956)

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-09-2012

1956 yılında, Erzurum Şenkaya Bardız nahiyesinde doğdu

Makine mühendisi olup, Köy İşleri Bakanlığı Kooperatifler Genel Müdürlü ğü Proje Daire Başkanlığında E

A

P

Mühendisi, Türkiye Kömür İşletmeleri, D

L

İ

Müessese Müdürlüğünde Baş Mühendis, Kültür Bakanlığı İstanbul Atatürk Kültür Merkezinde Müdür Yardımcısı, Maltepe Belediyesinde Belediye Başkan Yardımcısı, İstanbul Büyük Şehir Belediye Meclis Üyeliği ve 15 ay süre ile Maltepe Belediye

Başkanlığı görevini yürüttü

Türkiye Engelliler Vakfı ve 100

Yıl Beşiktaşlılar Derneği Kurucu Üyesidir

SASAV Sanatçılar ve Sanatseverler Vakfı Kurucu Üyesi olup Başkanlık görevinde bulundu

Çeşitli gazete ve dergilerde şiir ve makaleleri yayımlandı

Sabah Olurken-1995, Gölgem Ayak Ucunda-1998 olmak üzere 2 şiir

kitabı yayınlandı

GÖLGEM AYAK UCUNDA

Sessiz bir akşam, yankilanirken odanda

Tutkun, merhametin

Ve yüreğinde sonsuzluğun kanatları çırpınır

Ve kilometrelerce ötede

Yapayalnız ellerim

Çizerken kavisler kalp atışlarım

Ve tenha gecenin

Boşluguna düşer sesin

Bir yanda hülyaların, bir yanda aklın karışır

Ve tutarsın tüm yalnızlığınla geceyi

Vazgeçemediğim narçiçeği

Gölgem ayak ucunda

Ve bense

Şehrin öbür ucunda

Daha unutamadık mı mor duyguları

Ve nazın karıştığı karşı yamaçları

Alev renginde suları

Kesişmişti ekseninde zaman

Ve bir türlü sevmeyi öğrenemediğimiz

Yoksulluklarımızda talan

Bir dirhem zifiri karanlığa buladık güneşi

Ve tüketemediğimiz kavuşma sevdalarını

Yasladık yüreğimizi her akşam gün batımlarına

Sukûtun örttüğü mahçup gecelerimize

Ve bir de ıpıslak gözlerimize

Ayrıştığımızı sandık her şafakta

Ve inceldi gözbebeklerimizde ayrılık

Dışarıda pusu kurmuş sonbahar

Ve söküm verdi sökemediğimiz dağlar

Ayrıştığımızı sanarak

İçimizde pişmanlık sağanak sağanak

Ve vazgeçemediğim narçiçeği

Gölgem ayak ucunda

Ve bense şehrin öbür ucunda

HAYKIRIŞLAR YÜRÜR

Top mermileri yağar sanki

Issızlığımın mevzilerine

Kartal pençesinde kanlar içinde kanatlanan

Zulmün keskinliğini sınasa zaman

Gençlik iksirinde yol bulur özgürlük

Haykırışlar yürür her sabah gök sakinliğine

Ve doğum sancısının çığlıklarında

Bir çocuk hevesidir yeniden yapılanan

Gözlerimde süzdüm güneşi kıpkızıl

Ve kulaçlarımda mesafeler tükendi

Göçtük Anadolunun bir ucundan öbür ucuna

yorgunluklarımda bir güldü düşen avucuma

OĞLUMA

Umutlarımız çoğaldı yüreğimizde

Ve gelincikler serpildi bu bahar

Artık ağaçların dallarında kuş yuvaları

Ve her çiçekte bir arı

Hele sevgi gülücüklerin yok mu

Gözlerinde zaman ötesi kainat

Bir mühim olay

Ve senin varlığın hakikat

Masum yüzün, küçücük ellerin

Zembereği eskimiş besbelli bu şehrin

Her şeye rağmen

Heyecan, mutluluk ve sen

Ve bir de annen

07-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sinan Gedik ( 1956) 1956 yılında, Erzurum Şenkaya Bardız nahiyesinde doğdu Makine mühendisi olup, Köy İşleri Bakanlığı Kooperatifler Genel Müdürlü ğü Proje Daire Başkanlığında EAPP Mühendisi, Türkiye Kömür İşletmeleri, DLİ Müessese Müdürlüğünde Baş Mühendis, Kültür Bakanlığı İstanbul Atatürk Kültür Merkezinde Müdür Yardımcısı, Maltepe Belediyesinde Belediye Başkan Yardımcısı, İstanbul Büyük Şehir Belediye Meclis Üyeliği ve 15 ay süre ile Maltepe Belediye Başkanlığı görevini yürüttü Türkiye Engelliler Vakfı ve 100Yıl Beşiktaşlılar Derneği Kurucu Üyesidir SASAV Sanatçılar ve Sanatseverler Vakfı Kurucu Üyesi olup Başkanlık görevinde bulundu Çeşitli gazete ve dergilerde şiir ve makaleleri yayımlandı Sabah Olurken-1995, Gölgem Ayak Ucunda-1998 olmak üzere 2 şiir kitabı yayınlandı GÖLGEM AYAK UCUNDA Sessiz bir akşam, yankilanirken odanda Tutkun, merhametin Ve yüreğinde sonsuzluğun kanatları çırpınır Ve kilometrelerce ötede Yapayalnız ellerim Çizerken kavisler kalp atışlarım Ve tenha gecenin Boşluguna düşer sesin Bir yanda hülyaların, bir yanda aklın karışır Ve tutarsın tüm yalnızlığınla geceyi Vazgeçemediğim narçiçeği Gölgem ayak ucunda Ve bense Şehrin öbür ucunda Daha unutamadık mı mor duyguları Ve nazın karıştığı karşı yamaçları Alev renginde suları Kesişmişti ekseninde zaman Ve bir türlü sevmeyi öğrenemediğimiz Yoksulluklarımızda talan Bir dirhem zifiri karanlığa buladık güneşi Ve tüketemediğimiz kavuşma sevdalarını Yasladık yüreğimizi her akşam gün batımlarına Sukûtun örttüğü mahçup gecelerimize Ve bir de ıpıslak gözlerimize Ayrıştığımızı sandık her şafakta Ve inceldi gözbebeklerimizde ayrılık Dışarıda pusu kurmuş sonbahar Ve söküm verdi sökemediğimiz dağlar Ayrıştığımızı sanarak İçimizde pişmanlık sağanak sağanak Ve vazgeçemediğim narçiçeği Gölgem ayak ucunda Ve bense şehrin öbür ucunda HAYKIRIŞLAR YÜRÜR Top mermileri yağar sanki Issızlığımın mevzilerine Kartal pençesinde kanlar içinde kanatlanan Zulmün keskinliğini sınasa zaman Gençlik iksirinde yol bulur özgürlük Haykırışlar yürür her sabah gök sakinliğine Ve doğum sancısının çığlıklarında Bir çocuk hevesidir yeniden yapılanan Gözlerimde süzdüm güneşi kıpkızıl Ve kulaçlarımda mesafeler tükendi Göçtük Anadolunun bir ucundan öbür ucuna yorgunluklarımda bir güldü düşen avucuma OĞLUMA Umutlarımız çoğaldı yüreğimizde Ve gelincikler serpildi bu bahar Artık ağaçların dallarında kuş yuvaları Ve her çiçekte bir arı Hele sevgi gülücüklerin yok mu Gözlerinde zaman ötesi kainat Bir mühim olay Ve senin varlığın hakikat Masum yüzün, küçücük ellerin Zembereği eskimiş besbelli bu şehrin Her şeye rağmen Heyecan, mutluluk ve sen Ve bir de annen