Rahmetullah Karakaya

1950 yılında Muş'un Bulanık ilçesinde doğdu İlkokulu Van-Çatak'ta, ortaokulu Urfa-Bozova'da, liseyi İstanbul'da bitirdi Meslek hayatına 1971 yılında çocuk dergisi Mavi Kırlangıç'ta resim ve karikatür yaparak başladı Milli Gazete, Yeni İstanbul, Milliyet, Güneş, Tercüman, Hürriyet, Akşam, Yeni Şafak ve Son Çağrı gazetelerinde çalıştı Türkiye Gazeteciler Sendikası ve Türkiye Gazeteciler Cemiyeti'nde değişik dönemlerde görev yaptı Kitaplarında gerçek hayat hikayeleri üzerinde çalışıyor


ESERLERİ


İkitelli’de Biten Babıali

Rahmetillah Karakaya

Scala Yayıncılık


25 yillik meslek hayatimda 10'un üzerinde gazete ve dergide görev yaptim Bu sürenin önemli bölümü de basin merkezi Babiali'de geçti


1990'li yillarda, gazeteler tek tek Ikitelli'deki camli "plazalari"na tasindi Bir yerde, Babiali, köklü degisime girerek kimlik degistirdi Sendikanin olmadigi, sosyal haklarin hasiralti edildigi, 212 Sayili Basin Yasasi'nin uygulanmadigi, gazetecilerin artik modern köle gibi çalistirildigi bir dönem basladi


Bu süreçte, gazete binalari seffaflasirken, habercilikte ise kirliligin doruga ulastigina tanik olduk


Artik Babiali yokusunda, IETT otobüslerinde, Bogaz vapurlarinda, trenlerde her görüsten meslektasa rastlamak tarihe karisti


Bunun yerine, otobanda delicesine kilometrelerce yol katedip ise yetisme telasi basladi


Ben, biraz da bir gelenegin hoyratça yikilmasi anisina, bu mütevazi kitabima, "Ikitelli'de Biten Babiali" adini koydum


X

Xezala Mın Delala Mın

Rahmetillah Karakaya

Scala Yayıncılık


Açıklama :

Ecevit'e Armagan

Anadilim Kürtçe'dir

Türkçe'yi, ilkokula gittigim 1959 yilindan sonra öğrenmeye başladım Üstelik, Türkçe'yi o kadar güzel belledim ki, bu dil sayesinde kazanıyorum

Mesleginde 27 yili geride birakan bir gazeteci olarak, bunu dile getirmekten iftihar duyuyorum

Ondan fazla gazete ve dergide düzeltmenlik, redaktörlük, sayfa sekreterligi, muhabirlik ve haber müdürlügü yaptim

Türkçe üç kitabim yayinlandi

Tahsil hayatimda, Fransizca dilbilgisini çok iyi ögrenmeme ragmen, konusma pratigini gelistiremememin ezikligini hep duydum

Ancak, 50 yildir annemle konustugum ve neredeyse unutmaya basladigim bir dilim daha vardi:

Kürtçe

Onu, sartlarin etkisiyle hep ikinci plana atmistim

Oysa, 1966 nüfus sayimindan kalma ilginç animi hiç unutmadim

Bozova-Urfa'da, Izmirli cografya ögretmenim Sevdiye Canli sayimda görevliydi

Bozovalilarin çogunlugu Türkçe bilmiyordu Ögretmenim de Kürtçe'yi

Ben kendisine o gün tercümanlik yaptim

Tabii ki, sonuç olarak herkesin anadilini de Türkçe olarak kayda geçtik

1996'da bazi Kürtçe kitaplari okuyunca da, bu dilimi yeniden kesfettim

Ve ilk hikayemi o yil kaleme aldim

Nûbihar dergisinin degisik sayilarinda yayinlanan bu hikayelerimin kitap haline gelmesi ise, Basbakan Sayin Bülent Ecevit'in "Kürtçe dil degil lehçedir" seklindeki açiklamasi üzerine gerçeklesti

Bu iddia, bir yerde hayatimin ilk yedi yilinin inkâri anlamini da tasiyordu

Bu nedenle, yedi yil tek iletisim aracim olan Kürtçe ile yazdigim bu kitabi, "Türk-Yunan dostlugu üzerine siir yazan" sair Basbakan Sayin Bülent Ecevit'e armagan ediyorum

Rahmetullah Karakaya


X

Sübhan Dağı

Rahmetullah Karakaya

Denge Yayınları


Evimizin penceresinden görünüyordu Sübhan Dağı Yıllarca sırdaşım oldu 1950'li yıllar

Malazgirt'in Derik köyünde oturuyoruz Evimiz yamaçta Tam karşısında, tüm ihtişamıyla Sübhan Dağı Dorukları, yaz kış bembeyaz karlarla kaplı Uzaktan uzağa Sübhan'la dost olmuştum Onunla konuşuyorum, dertleşiyorum Kimi zaman başını bulutlar kaplıyor Bazen de tüm güzelliğiyle gülümseyip duruyor Günlerce süren yağışlı havalarda kaybolur ortalıktan Göremeyince hasretine kapılıyorum Üzülüyorum Yokluğu hüzün veriyor bana Kışın her tarafı metrelerce kar kaplıyor Çoğu kez aylarca sürüyor Güneş açtığında, başı dumanlı Sübhan Dağı boy gösteriyor Seviniyorum Dalıp dalıp gidiyorum güzelliğine, yüceliğine