Ömer Seyfettin

Hikâye yazarı Gönen’de doğdu Harp Okulu’nu bitirdi Anadolu ve Rumeli’de subay olarak çalıştı (1903-1910) As*kerlikten ayrılıp İstanbul’a yerleşti Balkan Savaşı çıkınca tekrar orduya döndü Yanya kuşatmasında esir düştü 1913′te askerlikten yeniden ayrıldı Kabataş Lisesi’nde ölünceye kadar dersler verdi İstanbul’da öldü Zincirlikuyu Mezarlığı’na gömüldü

Servet-i Fünun edebiyatının anlaşılması güç olan diline karşı sâde Türkçe‘yi, halk dilini savundu Ziya Gökalp ve Ali Canib (Yöntem) İle birlikte Millî Edebiyat’ı kurdu Yeni Mec*mua, Şâir ve Büyük Mecmua’da, konularını günlük hayat*tan, çocukluk ve askerlik hatıralarından, efsanelerden, halk fıkralarından ve tarihten alan hikayelerle savunduğu edebi*yatın örneklerini verdi Bâzı öykülerinde sosyal hayatın ve siyasî düşüncelerin tenkidi vardır

Sağlığında Ashab-ı Kehfimiz (1918) Harem (1918) ve Efruz Bey (1919) kitaplarını çıkarmıştır Ölümünden sonra Bil*gi Yayınevi on cilt halinde hikâyelerinin tamamını yayımladı (1970-1971): 1 Efruz bey, 2 Eski Kahramanlar, 3 Bomba, 4 Harem, 5 Yüksek Ökçeler, 6 Kurumuş Ağaçlar, 7 Yalnız Efe, 8 Falaka, 9 Yüzakı, 10 Aşk Dalgası, 11 Beyaz Lâle, 12 Kaşağı Tahir Alangu’nun Ömer Seyfettin kitabı (1968) yazarı en iyi ta*nıtan kitaptır F A Tansel de Ömer Seyfeddin’in şiirlerini yayımladı (1972) Millî Kütüphane, Ömer Seyfeddin Bibli*yografyası bastırdı (1970)