Nene Hatun ( 1857)- (22.05.1955)

Tarihimize "93 Harbi" adıyla geçen, Türk-Rus Savaşı'nda Erzurum'un Aziziye Tabyası'nda gösterdiği kahramanlıkla adını tarihe kazandıran Türk kadını


1857 yılında Erzurum'da doğdu Türk-Rus Harbi'nin kanlı ve karanlık günleriydi 1877 yılı Kasım ayının 7'sini 8'ine bağlayan gece, civarda bulunan iki Ermeni köyünden gizlice harekete geçen kalabalık bir çete, sinsi sinsi yaklaşıp Erzurum'un meşhur Aziziye Tabyası'na girmeyi başarmıştı Tabyayı savunan bir avuç Türk askeri, derin uykuda idi Yataklarında bastırıldılar ve uykuda kılıçtan geçirildiler Arkadan gelen Rus kuvvetleri de hiç bir direnme görmeden Aziziye Tabyası'na yerleşti


Bu baskından yaralı olarak kurtulan bir asker, koşa koşa Erzurum'a varıp kara haberi yetiştirdi Minarelerden sabah ezanı yerine, "Moskof Aziziye'ye girdi!" sesleri yükselmeye başladı Bir anda bütün Erzurum duydu bu kara haberi Ve bir anda bütün Erzurum ayağa kalktı Tüfeği olan tüfeğini kaptı, olmayan eline ne geçirdi ise tırpan, kazma, kürek, sopayı alıp sokaklara döküldü Erkekli kadınlı bütün Erzurum halkı, Aziziye'ye doğru koşmaya başladı


Şehrin kenar bir mahallesindeki mütevazi bir evde oturan taze bir gelin vardı Bir gün evvel ağabeyi Hasan, cepheden ağır yaralı olarak eve getirilmiş ve bir kaç saat önce ruhunu teslim etmişti Kocası cephede idi Minarelerden yükselen "Moskof Aziziye'ye girdi" seslerine, seferber olup koşanların uğultuları karışıyordu Nene Hatun, bu kara haberi duymuş gibi hemen ağlamaya başlayan üç aylık bebeğini emzirip uyuttu Usulca onu beşiğine bıraktı ve heyecan dolu bir sesle:

- Seni bana Allah verdi, ben de seni Allah'a emanet ediyorum yavrum, diye mırıldandı

Sonra şehit kardeşinin döşeğine seğirtti Ölüyü alnından öptü:

- Seni öldüreni öldüreceğim ben de, dedi, kin dolu bir sesle

Ve masanın üzerinden satırı kapmasıyla, kapıdan dışarı fırlaması bir oldu O da çılgınca Aziziye'ye doğru koşmakta olan kadınlı erkekli, taşlı sopalı kalabalığın arasına karıştı


Bütün Erzurum, o dadaşlar diyarı şahlanmştı Erzurum halkı bir sel gibi akıyordu canından aziz saydığı Aziziye Tabyası'na doğru

Aziziye'ye yerleşmiş olan Moskof, tabyaya yaklaşmakta olanlara karşı yaylım ateşine geçince bir hayli Erzurumlu kırıldı Onların kırılışını görmek, ayakta kalabileni büsbütün şahlandırmış ve tabyanın demir kapılarına gülle gibi yüklenen kalabalık bir anda içeri doluvermişti Demir kapılar bile dayanamamıştı bu olağanüstü iman karşısında


Aziziye'de boğaz boğaza kanlı bir dövüş başladı Balta, tırpan, kazma ve sopası olmayan pençeleriyle Moskofun gırtlağına yapışıyordu O toplu tüfekli ordu, tam bir bozguna uğramıştı bu şahlanış karşısında Türk demeye dili dönmeyen Moskof askerleri Osmanlı'yı da kısaltıp sadece "Osman"a çevirmişlerdi Başı dara gelen "Osman teslim" deyip canını kurtarmaya bakıyordu


Başka bir zaman olsaydı Türkün merhameti galebe çalardı, belki Fakat bu zaman diğer zamanlardan çok farklıydı Aziziye'nin dışında ve içinde kadınlı, ihtiyarlı çocuklu yüzlerce Erzurumlu kanlar içinde yatıyordu Onlara ateş açanlar acımışlar mıydı? Ne "Osman" dinleyen oldu, ne de "Teslim"e kulak asan Taze gelin de elinde satırı, karşısına çıkan Moskof'un kafasına, suratına indiriyordu Şehit düşen ağabeyisinin acısını, bin Moskof'u öldürse içine atamazdı


2000'e yakın Moskof askeri öldürülmüş ve Aziziye kurtarılmıştı Düşmanın geri kalan kısmı selameti atlarına atlayıp kaçmakta bulmuştu Onları takip etmek için Erzurumlu'nun atı yoktu Fakat kaçan atlıyı kovalayan yayalar yine de onu yakalayıp haklamayı biliyordu


Yaralılar arasında taze gelin de vardı Elinde satırı ile döğüşürken aldığı bir yaranın etkisiyle o da kanlar içinde yere yıkılmıştı Fakat yaralı olarak baygın bulunduğu zaman dahi elindeki kanlı satırını sıkı sıkıya kavramış bırakmıyordu hırs dolu pençelerinin arasından


Adı Nene idi taze gelinin O günden sonra o da bütün Erzurum'un tanıyıp saydığı kişiler arasına katıldı Doksan sekiz yıllık ömrü boyunca bütün Erzurumlulara Moskof'un Aziziye'de nasıl tepelenişini anlattı Fakat kendinden bir kaç kelime ile bahsetti


Ölümünden bir yıl önce kendisini ziyaret eden NATO Başkomutanına "Ben o zaman gereken şeyi yapmıştım Bugün de gerekirse aynı şeyi yaparım" demiş ve Amerikalı generali kendine hayran bırakmıştı


1955 yılında "Yılın Annesi" seçildikten sonra 22 Mayıs 1955 günü Erzurum'da zatürreden vefat etti

Bir kahramanlık sembolü olarak tanındı Ömrünün son demlerini, "Üçüncü Ordu'nun Annesi" olarak geçirdi