Düşündükçe Içine çeken Bir Hicran!

Kimi nefesler suskun
Kimi hevesler
Kendinden geçecek kadar uçkun


İzan sabrederken
Akıl melülleşip beklerken
İdrak figanını gizlerken


İrade zafiyet içinde miskinleşirken
Ter sarar her yanı
Edep mahzunlaşır o an nefeslenirken


Nasıl görmezsin
Kör kuyular misali sahipsizmisin
İşaret taşları kime seslenir bilmezsin


Merak denen
O nimetin
Farkıyla kal eylemezsin
Sinsilik şavkına meyledersin


Yoksa iblisin
Süretinne mi girersin
Niçin haysiyetin
Arından feragat edersin


Sırat nedir sual eyle
İstikametin için
Vecdini aklınla hasreyle


İzanı
Asla terk etme
İradeni acziyet içinde eritme


Azim futuhattır
İmanın şiarından bir farktır
Niyetin asliyesinden südur eden fırsattır


Lahza
Aşkın halinden söz eden niyazdır


Şekliyeti neylersin
Cezbetmek için mi halkedilen nefessin
Menfaatperest olmak adına mı cehdedersin


Ruhundan vazgeçersin
Yürek adına kal etmeyi hedeflersin
Kalbin lisanından
İlzam olan nidayı görmezsin


Nefsi telakkiler içinde yok olmayı
Hedef bilirsin
Bu emellerle ömrünü heba edersin


Ne derlere bağlanma
Onun için
Amel edip asla hayıflanma


Taklit üzre
Emellerine sarılma
Umutlarını hazana bırakıp yakarma


Akıl
Fark ettiren ferdir
Zeka irfanına eriştiren zarefettir


İman etmek
Aşkın şiarından payedir
İhlas üzre dirilmek niye ahsendir


Korkuyu
Terk ettiren edep rehberdir
Aşk ise halin deminden söz eden ferdir


Ruhuna
Ne kadar yakınsın
Yoksa hala hebersiz olan canmısın


Söyle
Neden yaşarsın
Hangi lahzada anı bekleyen hicransın


Yar derken
Cananı zikrederken
Kalbini sahibinden habersiz haldeysen


Nefsin halinde
Heveslerin çehresinde ki renklerde
Keyfiyet zewrkeden kederin sefilliğinde herdesin


Niçin
Bir rehberim yok
Okumuş olduğun kitaplara sanki halin tok


Ne ararsın
Hangi kaygıların sahrasında kayıpsın
Yoksa mnerakı olmayan kan mısın, tahkiki bırakırsın


Sabiler ölürken
Arzın her yanı tuğyan içinde hederken
İnsan denen ulviyet iradesini hasreden can iken
Niçin mizanı ötelerler, arasatı hiç düşünmezler, ne pişkinler




Mustafa CİLASUN