Dirliğini Bilmeyen, Kalbini şehretmeyen Miyim!

Hislerim
Hasretinle inlerken
Bıraktığın izlerin gölgesindeyim

Dinmeyen
Esintim ilham pirim
Sinemde tartışılmaz zenginliğim

Hazinem
Tefekkür ziyadem
Hali edep payem tevazuu hanem

Güzelliği
Fark edemediğim nevi
Serdettiğin sevgi yüreğimdir yeri

Zaman
Seninle hazzı kelam
Vuslat yolculuğunda hissedilir an

Beyan
Aşksız kuraklaşır can
Anlam, hakikat içinde gizemi olan

Sensiz
İklimler şefkatsiz
Semada gürleyen gök şimdi fersiz

Yağmur
Hasreti çekilen nur
Toprağın kadrinden seninle durulur

Nesiller
Şefkatten çok azadeler
Dirliği bilmeyen beyhude geçinenler

Teknik
Koymadı kimsede mertlik
Metelik kurşunları sıktıran kahpelik

Söyleyemem
Sana halimi arz edemem
Senin mefkûren, sürur içinde bir dem

Üzemem
Seni soysuzluğa şahit
Edepsizliğe zabit ettiremem çekilirim

Kendimle
Hasretin seninle ülfetine
Sevginin vakfedildiği güzelliğin şevkiyle

Vaktin
Tecellisiyle, azmin
Cehtin, sabrın toprağında olgunlaşmasıyla

Sana
Olan hasretim demim
Ben kendi sessizliğinde yol alan bir âdemim

Hamd
Ederim, hükmü bilirim
Kuvvetin sahibinde ben zavallı bir köleyim

Zikrederim
Fikirlerim niteliksiz bilirim
Ben kalbin vuzuhunda itminan olan zadeyim



Mustafa CİLASUN