Gülüp Geçti, Içim Sızladı,yüreğim Yandı!

Perişan halim suskun kaldı
Gönlümü dağlayan o an, hissiyatıma fırtınayı anlattı
Kalbim sessizlik içinde feryadına kandı,burkulan umutlarım hazanlaştı
Sanki lahza halimde kitaplaştı, ruhumun hicran damlalarını bir bir sızıyla yazdı


Nereye sığınsam ağır geliyor
Bakındığım rıhtımlar artık sessizliğin çığlığından bir umut yok diyor
İçimde ki dalgalar dinmek bikmiyor, gözyaşlarım kendi haline boyun büküyor
Hüzzam bir eser ne güzel yadediyor,melalimde demlenen figan artık çıkmak istiyor


Demek ki hak etmedim
Nafileyere umut besledim, ruhumun firkatinden nasıl söz edetyim
Alıp götüren hicrana hangi takat ile sesleneyim, yeter artık deyip,iltica edeyim
Benliğimde ne varsa, ruhumun feryadı hasretine ram olmasa da, sabırla yetineyim


Çürüyor bak zamanlı tenim
Vaktinde açmayan ümitlerim,kalbimi hicrana gark eden uktelerim
Söyle nasıl bu hal üzre ruhumun sahibiyle yüzleşeyim, edebin içinde eriyeyim
Müddet-i nefes olan halimin felahı için hangi kapıya yüz sürüp, şefaat dileyeyim


Kapandı kapılar vaz mı geçeyim
Şehrine malik olmadığım halin hasret, hissiyatını nasıl bileceğim
Kederle mi göçeçeğim, yalnızlığın hançeriyle mi öleceğim, kime ülfet besleyeceğim
Bir ömür hüzün içinde çileyle mi yüzleşeceğim, ruhumun ahıyla toprağa gireceğim


Damlalar niye gözyaşım oldu
Günyüzüne hasret umutlarım yeşerip, ruhuma sürur katmadı
Nasıl bir günahım vardı, alıp götüren zaman, halimin sefilliğini aydınlatmadı
Acziyetin içine kapattı,esir olan feryadımı kimseye duyurmadı,anbean hep sızlattı




Mustafa CİLASUN