İtalik (italique)

İtalik (italique)


İTALİK sıf (fr italique) İÖ II binyıl'da italya'ya gelen hint-avrupa topluluklarına ve bunların konuştuğu dile denir

sıf ve a Matbaac ve Paleogr Hüma-nistik küçük harften türemiş ve matbaacılıkta 1500'e doğru Aldo Manuzio'nun girişimiyle benimsenmiş, okuyana göre sağ üst köşeye doğru hafif eğik olan basım harfi: italik yazı Başlıkları italik yazmak



a İÖ I binyıl'da, italya'da konuşulan hint-avrupa dil öbeği (Bk ansikl böl)

—ANSİKL Hint-Avrupalılar'ın ne italya yarımadasına geliş tarihi, ne de koşulları üstüne bir şey bilinir; ayrıca "italik" terimi I yy'da italya'da konuşulan, kendilerini aynı dilsel alanda, aynı dönemde, gerek hint-avrupa dillerinden (Gallia Cisalpina keltçesi, Tirren denizi'nin kuzey kıyısındaki ligürce, güney kıyıları ve Sicilya'daki yunanca, yarımadanın güney-doğu'sundaki messapia dili), gerek hint-avrupa olmayan (Toscana etrüskçesi, italyan Alpleri'nin ra-etia, Sicilya içlerindeki yerli dilleri) dillerden ayıran belli sayıda ortak özellikleri olan dilleri bir araya getirmek için kullanılır Bu italik diller kuzeyden güneye: veneto dili, umbrla dili, falisci dili, latince, ortadaki ağızlar (peligni, volsei) ve oskçadır Samnitleı; Osklar ve Lucanialılar'ın konuştuğu) Bu diller, kimilerinin tek başlarına bir bütün olarak değil de, hint-avrupa dilinin üç ayrı dalı olarak ele aldığı üç öbekte toplanır: bazı açılardan yunancaya benzeyen, türdeş bir öbek oluşturan osk-umbria, bir olasılıkla falisci diliyle birleşen latince ve veneto dili (kimilerine göre illyria diliyle akrabadır) Coğrafi yakınlıklarından başka, italik diller yunancayla birlikte hint-avrupa dilinin eski titreşimli soluklularının titreşimsiz ünsüzlerin başında yer aldığı tek dil türüdür: hint-avrupada 'dh ile başlayan bir sözcük, yunancada th ve italik dillerinde t ile başlar (örn hint-avrupa dhak- > latince facio, oskçada fakiid, veneto dilinde fagsto) Bununla birlikte, dilbilgisi ve sözlük alanlarındaki bağıntılar fazla değildir ve gerek öteki öbeklerde de bulunan (keltçe, germence, yunanca öbekleri) ve bu durumda da hiç italik dillere özgü olmayan hint-avrupa özelliklerin sürmesiyle, gerekse etrüskçe ve daha sonraları latinceye yaklaşan ilişkilerle dile getirilir Ayrılıklarsa, tersine oldukça derindir: örneğin, kale yapımına ilişkin sözlüksel alan çözümlemesi (duvar, kapı, sur, kule vb), Oskümbrialılar'ın ve Latinler'in, kentler kurmaya başladıkları sırada ilişkide bulunmadıklarını gösterir