Umut Içinde Nefeslenmek, Aşkın Esiniyle Feyizlenmek!

**MustafaCilasun** · 06-03-2011

Hayat her nedense
Anlaşılır olmayı dileyince aniden
Kendini koy verdi, halin ikliminde ve sessizliğinde

Zihnimde
Yaşadıklarım sıralandı yakinen
Fevkalade acı olan nahoş hissin hicran rengi misali

Her yaşadığım
Geçmiş gözlerimin önünden
Bir şerit misali geçiyordu aniden ve selam vermeden

Yıllarca
Aradığım ve özlemiyle
Kavrulduğum sevda artık bir kenara çekilmişti nedense

Şayet hiç
Anlamadığımı söylersem
Sadece melalimi avutacağımı teslim etmeliyim usulünce

Bu manada
Hiçliğimin fakirliğine sığınırım
Muhakkak ki onun şefkatini anarım, lakin çok uzaktayım

Bir meltemin
Esintisinde yine bu halimde
Hasretim yeşerirdi kendi sessizliğinde ve o suhuletiyle

Masum
Gülmeleri ve bir tebessümü
Açılan penceresinin önünde nazarıma denk gelir isterken

Heyhat
Artık çok geç bir zamanların
Nezaket ikliminde nefes alanların fedakârlık için dirliğini

Yok sayanların
Sevdaları aşkları yok artık mazide
Bir umudun hazzı kuşatan ışığı kalmadı bırakma kendini Yâr

Kendi haline
Ve günahkârlığın kalan vebaline
Sakın acımasın halime kimse bizar kalmasın yaşattığı ahvalime

Nereden
Bilinirdi ki böyle bir divanelik
Yaşanmadan çileyi çekebilmek aşk umuduyla hazla serinlemek

Bir an bile olsa
Bu yozlaşan hicranı ilkimde
Sine-i can ile letafeti teneffüs etmek ve meşkiyle esinlenmek

Ne kadar
Zor şeymiş meğer anlaşılır olamamak
Hali anlatamamak meramı hali hissedecek cana sunamamak

İşte
Böyle bir hayatı yaşamak zorunda kalmak
Daha da evlası bedenin ilk hanesi olan teni sürekli unutmak

Bedeni
Aşk yolunda kullanmamak
Ruhi iklimi haz ile yudumlamak asliyetteki manaya kanmak

Sen yinede
Diliyorsan melalimi anlamıyorsan
Aşk sadece tenle yaşanır diyorsan sen kal kimi diliyorsan

Ve şaşarım
Nasıl bir mizan önceliyorsan
Hale iksir bahşeden sevdan diliyorum sarmaşık gibi sarsın

Halini kuşatarak
Cemali anlatsın ve seni ona yakınlaştırsın
Canın önemini ibretle haykırsın nazarın kadrini hatırlatsın

Mustafa CİLASUN

06-03-2011	#1
MustafaCilasun	Umut Içinde Nefeslenmek, Aşkın Esiniyle Feyizlenmek! Hayat her nedense Anlaşılır olmayı dileyince aniden Kendini koy verdi, halin ikliminde ve sessizliğinde Zihnimde Yaşadıklarım sıralandı yakinen Fevkalade acı olan nahoş hissin hicran rengi misali Her yaşadığım Geçmiş gözlerimin önünden Bir şerit misali geçiyordu aniden ve selam vermeden Yıllarca Aradığım ve özlemiyle Kavrulduğum sevda artık bir kenara çekilmişti nedense Şayet hiç Anlamadığımı söylersem Sadece melalimi avutacağımı teslim etmeliyim usulünce Bu manada Hiçliğimin fakirliğine sığınırım Muhakkak ki onun şefkatini anarım, lakin çok uzaktayım Bir meltemin Esintisinde yine bu halimde Hasretim yeşerirdi kendi sessizliğinde ve o suhuletiyle Masum Gülmeleri ve bir tebessümü Açılan penceresinin önünde nazarıma denk gelir isterken Heyhat Artık çok geç bir zamanların Nezaket ikliminde nefes alanların fedakârlık için dirliğini Yok sayanların Sevdaları aşkları yok artık mazide Bir umudun hazzı kuşatan ışığı kalmadı bırakma kendini Yâr Kendi haline Ve günahkârlığın kalan vebaline Sakın acımasın halime kimse bizar kalmasın yaşattığı ahvalime Nereden Bilinirdi ki böyle bir divanelik Yaşanmadan çileyi çekebilmek aşk umuduyla hazla serinlemek Bir an bile olsa Bu yozlaşan hicranı ilkimde Sine-i can ile letafeti teneffüs etmek ve meşkiyle esinlenmek Ne kadar Zor şeymiş meğer anlaşılır olamamak Hali anlatamamak meramı hali hissedecek cana sunamamak İşte Böyle bir hayatı yaşamak zorunda kalmak Daha da evlası bedenin ilk hanesi olan teni sürekli unutmak Bedeni Aşk yolunda kullanmamak Ruhi iklimi haz ile yudumlamak asliyetteki manaya kanmak Sen yinede Diliyorsan melalimi anlamıyorsan Aşk sadece tenle yaşanır diyorsan sen kal kimi diliyorsan Ve şaşarım Nasıl bir mizan önceliyorsan Hale iksir bahşeden sevdan diliyorum sarmaşık gibi sarsın Halini kuşatarak Cemali anlatsın ve seni ona yakınlaştırsın Canın önemini ibretle haykırsın nazarın kadrini hatırlatsın Mustafa CİLASUN __________________ Aşk; halin demidir!